THE BEST OF 2012

Given that I don't blog as much as I would like, I thought to just post my best of the year today.

And before I continue, let me just say thank you to everyone who still visits, leaves a comment, and just drops by even if the favor has not been returned. I can't say it as much but I really do appreciate everything. Words are not enough to return the appreciation.

BEST MOVIE (International)
LAST YEAR: The Help
This year gave us a lot of adaptations. From books, plays to comic books. And they have all been brilliant. It is unfortunate that we don't get to watch all of the films the same time that it goes out in the US. This is the time when all good films come out. Given my opening line, I'd say that the best film of the year is The Perks of Being a Wallflower. I loved the book. Maybe that's why I'm a bit biased with this decision. This made me cry on the same scenes that I read from Stephen Chbosky's novel. I love Charlie. I love his friends. I love the book. And I love this movie.
RUNNER-UP: Dark Knight Rises, The Avengers

BEST MOVIE (Local)
LAST YEAR: Zombadings, Patayin sa Shokot si Remington
Because of all my expenses this year, I neglected to see  more Filipino films than I would like to. I resorted to the usual rom coms that was released by Star Cinema. There were a lot of quality films that came out during the Cinemanila Festival, and I missed all of that. So now, I'm going with a film that at least made me smile after I left the cinema. It's not a bad film, I tell you.  It's a riot. It's not filled with cliche. At least for a Filipino film. Unofficially Yours is my pick for best film this year simply because I'm a fan of John Lloyd's movies. Maybe I'm a blind follower. But I'm shallow. And Angel Locsin is hot. Yes, Denoy. Angel Locsin is HOT!
RUNNER-UP: The Healing

GAME OF THE YEAR
LAST YEAR: The Elder Scrolls V: Skyrim
There is no game this year that I have not stopped playing until I finished it... Twice other than Mass Effect 3. I have played this game a total of I think 3 times. Each time, my experience is different and elevated. I love the story. I love the art. I love everything about this game. The ending was a bit lacking, but it's enough to make it worth my while. Plus gay sex scenes!!! Whether you're a gay man or likes to see girl on girl action, you will find this game satisfying. This game made my fantasy come true since the original Mass Effect. Kaden Alenko and Commander Shepherd got it on!!! I'm not a pervert.
RUNNER-UP:  Max Payne 3, Kingdom of Amalur, Dishonored

BEST OF TV
LAST YEAR: Game of Thrones
This show has been in my runner up list 3 years now, but this year is different. The show improved by a hundred percent on it's third season. It has a tighter story. Great pacing. And some of the best action scenes to be found in television at the moment. Season 3 of The Walking Dead is the Best Television Show of 2012. The prison gave us some of the best moments in the comic book series, and I'm happy that it's being translated to the show. I would've preferred to see Michonne's torture scenes on tv though, but what we got is enough. I can't wait for February for the conclusion of this season.
RUNNER-UP: Suits, Don't Trust The B**** In Apartment 23, New Girl

BEST OF PINOY TV
LAST YEAR:  100 Days To Heaven
Who knew that a tv version of Good Manners and Right Conduct, a show without a villain and no recurring teleserye cliche would make it to my Best List.  Be Careful With My Heart is exactly that, and those are actually the same reasons why this is the best Pinoy tv show of the year. No missing children, no affairs, no nothing. It's just a show about Sir Chief and Maya's chemistry with each other. Yeah, the acting sometimes looks like it came out from a high school play, but whatever. My heart was captured by this little morning show.
RUNNER-UP: Princess & I, A Beautiful Affair

COMIC EVENT OF THE YEAR
LAST YEAR: The Dark Angel Saga
I guess this would be my default choice as I don't really remember any other events this year. Avengers Versus X-Men is Marvel's event of the year pitting the Avengers against a Phoenix powered X-Men.  The event was a bit uneven, sometimes it has clunky logic, sometimes it is just pure brilliance (Spider-Man Vs Phoenix powered Colossus and Magik). In the end, this event has moved the entire Marvel Universe into the Marvel Now era. An era that brought us some really good storylines and comic books. This may be a default winner, but it did bring some sweeping changes.
RUNNER-UP: The Night of the Owls, The Walking Dead 100

BEST COMIC SERIES
LAST YEAR: Detective Comics
Taking a consecutive win is new for this list. Well, technically, these are two different series, but when you think of it, it's from the same writer/artist combo that gave us the brilliant comic book of last year. Scott Snyder's Batman is one of the most engaging series of not just this year, but ever. He writes Batman with an eloquence and intelligence that I've never read in a Batman series before. The book is as dark and just as brilliant as the films crafted by Christopher Nolan. Batman is simply one of the most sophisticated comic books that's being published this generation. A literary classic, if it's possible to call it one.
RUNNER-UP: Amazing Spider-man, Wolverine and The X-Men, Daredevil, Hawkeye

BEST IN MUSIC
LAST YEAR: Zia Quizon
I was tempted to choose Psy's Gangnam Style for this year's Best Song, but that would be a cop out, because there were quite a number of good music that came out in 2012. Some of them may not be famous like Psy's 1 billion youtube views hit, but these are songs that I will never get tired of listening to. I am not a huge fan of this band, but I love a lot of their songs. It's different. It's catchy. And my pick for Song of The Year is just easy on the ears. Just as I like it. Muse's Madness.
RUNNER-UP: Psy's Oppa Gangnam Style, KZ Tandingan, Gotye

NEWS OF THE YEAR
LAST YEAR: Positive Philippines
I would like to continue the highlight of every positive things that we Filipinos have. We are indeed a country of heroes. A country of hopefuls. A country of winners. We know how to stand up after a fall. We see the good things inspite of calamities, tragedies and uncertainties. We just need to highlight our successes more than our shortcomings as a country. We have a lot to be proud of. We just have to be consistent. Some of the highlight of our year: Impeachment Trial, RH Bill, Nonito Donaire's win, Jessica Sanchez's American Idol journey, and our 1st place finish in the recently concluded Ms. Universe.

BLOG OF THE YEAR
LAST YEAR: Same Shit Different Day
Three years as a runner-up isn't really deserving for this blogger. He is a brilliant writer and a hilarious one at that. His posts, although seldom never failed to crack me up. This is a prime example of what a Humor Blog should be. You'd think that it's offensive, but it really is not. It's the kind of brutal honesty that we don't want to hear, but would like to listen to or read all day. He is a blogger who a lot of bloggers try to imitate but cannot copy. There is just something in his humor that is distinctive to this writer only. It's the type of humor that is smart, and not just slapstick. So, without further ado, my blog of the year for 2012 is Wickedmouth.
RUNNERS-UP: K is for Kabit, Human All Too Human

So, these are my bests of 2012. What are yours?

*****************************************************
MERRY CHRISTMAS AND A HAPPY NEW YEAR TO ALL OF YOU!!!

2012 REPORT CARD

Yeah I know, kakaumpisa pa lang ng December. May 30 araw pa bago matapos ang taon. Masyado pang maaga para magpost ng mga ganitong bagay. Pero ano magagawa ko, di naman ako madalas magsulat ngayon, kung di ko pa to gagawin, wala nang pag-asang magawa ko ito.

Apat na taon ko nang ginagawa ang kalokohang ito, kaya ituloy na natin bago pa tuluyang magunaw ang mundo.

CAREER 80% (2011 - 88%)

Wala atang taon sa tanang buhay ko na sobrang na-stress ako na maikukumpara sa taon na ito. Isa pa rin akong Subject Matter Expert. At kalakip sa posisyon na ito ay sangkaterbang trabaho, isyu, problema, at kung ano-ano pang di ko na gustong isulat dito.

Hindi naman sa nagrereklamo ako, dahil ginusto ko ito. Tinanggap ko ang posisyon. Pero siguro namiss ko lang talaga ang maging petiks. Yung magagawa kong manuod ng mga series habang nagtatrabaho. Pero syempre ayos na rin to. Kesa naman walang nagtitiwala sakin. Ok naman ako.

On the bright side, kaya hindi masyadong malaki ang binaba nito, ngayong taon ko narealize kung ano ang pwede kong pasukin na larangan pagkatapos ko magpaalam sa corporate world ilang taon mula ngayon. Opo, nais kong magtayo ng sarili kong negosyo. Marami akong idea sa business na ito. Sana lang matuloy.

SOCIAL LIFE 70% (2011 - 73%)
Ano na nga ulit ang ibig sabihin ng Social Life? Trabaho, bahay at love life na lang ata ang buhay ko ngayon. Iilan lang ang mga bagon nakilala ko ngayong taon. Hindi ako nakalabas ng Maynila.  Hindi natuloy ang trip to CDO at Singapore ngayong taon at kahit ang ilang out of Manila lakad ay hindi rin nangyari. Ang pinakamalayong napuntahan ko ata ngayong taon ay ABS-CBN station sa QC.

Wala masyadong Dance Parties. Hindi nga ata kami nagkita ng mga barkada ko ngayon. Hindi ako sinipot ng mga kaibigan sa ilang mga yaya ko. Ano pa ba?

Basta in short, wala akong naging Social Life ngayong taon. Hopefully next year, meron na ulit.

LOVE LIFE 95% (2011 - 95%)
Wala naman nagbago dito.

Ang maganda siguro na bata ang Kasintahan ko ay maraming mga special moments siya na naging kasama ako. Unang trabaho. Unang lipat bahay. Unang disappointment sa karera. Ano pa ba? Marami pa.

Ngayong taon kami nagcelebrate ng aming ikalawang taon na magkasintahan. Tanggap naman siya dito sa bahay. Parang anak na rin ang turing sa kanya ng aking mga magulang. Hindi ko na iniisip kung alam ba nila o hindi kung ano kami talaga, ang mahalaga maayos naman ang pakikitungo nila sa isa't isa.

BLOG LIFE 75% (2011 - 85%)
Pansin niyo man o hindi, eh ngayong taon hindi na ako masyado nagsusulat. Hindi na masyadong nakakapagbasa sa mga kapitbahay ko. Kahit meetups sa mga kapwa bloggers, wala din. Tatlo lang ang nakilala ko ngayong taon, yung mga pumunta sa bahay ko noong kaarawan ko.

Kahit ang mga kaibigan ko sa blog, hindi ko na rin masyadong nakakausap. Kasalanan ko na rin siguro, dahil wala talaga akong oras na lumabas. Hindi ako mangangako na magbabago ito sa susunod na taon. Sa totoo lang baka lalo pa nga itong lumala, pero kahit paano, gumagawa ako ng paraan na magsulat pa rin.

Kaya hindi rin masyadong bagsak na bagsak ang blog life ko, mayroon kasi akong tinayong dalawa pang blog. Isa para sa aking mga alaga. At isa, yung english / pop culture blog ko.

SAVINGS 74% (2011 - 70%)
Hindi dahil sa tumaas ito eh ibig sabihin ay may ipon na ako. Wala pa rin. Pero at least ngayong taon, kahit marami pa rin ang aking mga gastusin, alam kong may patutunguhan ang lahat ng ito.

Marami akong gastos, may dalawang aso akong binili ngayong taon. At buwan buwan ay medyo malaki ang aking nailalabas na gastusin para buhayin ang tatlo kong anak-anakan.

Ngayong taon, pagkatapos ng sampung taon, tumigil na ako sa pagbili ng comic books. 2000 to 4000 a month ang gastos ko sa mga ito, kaya nagkaroon na ako ng kaunting budget para sa mga dates at para sa sarili ko. Natuto din akong magbenta ng kung anu-ano ngayong taon. Ang huli ay ang Shell Lego Ferrari sets na medyo naging malakas ang kita ko.

Knowing this, confident ako na kaya kong tustusan ang pagpapaayos sa bahay namin sas susunod na taon.

HEALTH 72% (2011 - 75%)
Mababa talaga ang grado ko dito, kahit pa malaki ang pinayat ko noong unang kalahati ng taon, bumalik ako sa dati kong timbang. Opo tumaba ulit ako.

Pero hindi yun ang dahilan kung bakit mababa ang Health score ko. Ngayong taon, sa loob ng syam na taon kong pagtatrabaho, naubos ang Sick Leave ko.

Migraine, Pharingitis, Heart Burn, High Blood Pressure, Lagnat ang ilan lang sa dumapo sa akin na sakit ngayong taon. Kagabi nga lang absent ako dahil inatake nanaman ako ng migraine. Hindi ko alam kung ang sisisihin ko ba ay ang trabaho ko o yung pagtungtong ko ng 30.

Ewan ko ba. Stressed ako ngayong taon. Pero yun ang hula sa aming mga pinanganak ng Year of the Dog. Pinatunayan ko lang siguro na totoo yun.

AVERAGE 77.67%

**********************************

Mababa ako ngayong taon. Pero ganun talaga ang life, minsan nasa taas, minsan nasa baba.

Next year, kapag nagkatotoo ang lahat ng mga plano ko, I'm sure mas mataas na ulit ang magiging grado ko.

Kayo, kamusta naman ang naging 2012 ninyo?

PITONG TAON

Hindi madali ang magmaintain ng blog.

Mahirap maging spontaneous sa mga sinusulat.

Minsan mayroon kang masasabing hindi sang-ayon sa karamihan.

May mga pagkakataon na aawayin ka.

Pero nakakataba na kahit papaano.

Kahit gaano katagal ka nang nagsusulat.

At di masyadong nangangapitbahay,

Ay mayroon pa rin mga taong hindi nagsasawang bumalik sa tahanan mo.

Kahit walang kwenta ang sulat mo.

Kahit mismo ikaw na nagsusulat, ay di naiintindihan ang punto.

At dahil dyan,

sa lahat ng bumabalik dito sa tahanan ko

Maraming maraming maraming salamat sa inyo!!!

Pitong taon ninyong pinatataba ang kinokolesterol kong puso.

SA MGA DI KO KA-TWITTER

Medyo after 10 years lumuwag ang oras ko ngayong gabi sa opisina kaya may pagkakataon akong magsulat. Nagbabackread ako ng mga blogs na sinusundan ko at napadpad ako sa isang post ni Mugen kaya may naisip tuloy akong ipost. Gaya gaya lang.

Dalhin minsan mas mahaba ang totoong kwento kesa sa mga nipopost natin sa twitter.

Oct 25: habang nakapila ako sa cr sa jollibee... lolo: halika na sabay na tayo sa CR... me: erm... ok lang po, kaya ko pa po. thank you po.

Hindi naman sa naghihinala ako kay lolo ano, pero hindi ko talaga mawari kung bakit ako ni-offeran ni lolo nito. Minsan kasi bago ako umuwi dumadaan muna ako sa Jollibee o McDo para magCR o kumain (madalas magCR). Eh nung umagang iyon medyo may kahabaan ang pila, jumejebs ata yung ale na gumagamit ng banyo bago kami kaya nagkaroon ng pila sa banyo. Hindi naman talaga ako ihing-ihi noong panahon na iyon, kaya nagulat ako nang biglaang nag-aya si Lolo na sabayan siya sa CR. At medyo may 20 segundo ata siya nakatayo sa may pintuan at niyayaya akong pumasok na din. Pareho nga naman daw naman kasi kaming lalake. Medyo nakakaloka lang ang offer ni Lolo. Nawindang ako.

Oct 14: Just learned yung puppy sana na kukunin ko... She's dead. :(

Dahil tumatanda na ako, at hindi ko talaga gustong maging corporate slave buong buhay ko, ngayon ay nagpaplano na ako ng maaari kong gawing business. Dog breeding / pet breeding ang napili ko. Mahilig talaga ako sa mga hayop, at minsan sinuswerte naman kami na mahaba ang buhay ng mga alaga namin, kaya naisip kong pwede ko itong gawing business. Nag-uumpisa pa lang ako. Meron nako 2 shih tzu puppies kaya lang pareho sila lalake. Noong isang linggo dapat magkakaroon na ako ng babaeng tuta, kaya lang bago ko pa siya nakuha ay inunahan ako ni Lord. Namatay siya. Kaya sa susunod na lang. May darating naman akong isang pares ng beagle sa Disyembre at Enero. :)

Oct 10: Tanggap ko na na ang twitter ay kung san ako magcomment sa mga palabas sa tv

Ang hobby ko ngayon, aside sa mga aso at video games ko ay ang magdownload ng mga tv series. At dahil kakasimula lang ng fall sa Amerika, ibig sabihin ay nagbabalik na lahat ng magagandang palabas sa telebisyon. Medyo marami akong dinadownload ngayon, siguro may 20 shows din ito. Dahil wala na talaga akong oras para magblog, sa twitter ko na lang tuloy nishishare ang mga opinyon ko tungkol sa mga palabas sa tv. Although ingat naman ako magbigay ng spoilers dahil ayoko rin naman na pagalitan ako pag sinabi ko kung sino ang namatay or nabuhay sa mga palabas. Kasi mahilig ako sumaway ng mga nagbibigay ng spoilers sa mga social networking sites.

Oct 04: May 3 nanaman kami na kasabay na mandurukot sa bus kanina. Hay

Ewan ko ba kung bakit suki ako ng mga ganito. Nakakatakot siya sa totoo lang. Pero maswerte pa rin ako dahil ni minsan ay hindi pa ako nabibiktima ng mga ito. Alam mong mandurukot sila dahil ang hilig nilang lumipat ng upuan. Uupo sa harap. Tapos lilipat sa likod. Tatabi sa mga pasaherong natutulog. Yung isa, tumabi pa sa akin. Agad ko niyakap ang bag ko at maingay akong kumanta sa bus. Buti na lang talaga mukha akong kasama nila kaya ako'y di pa nabibiktima.

Sep 17: Natuwa naman ako kasi may mabait na nagshare ng payong sakin kanina #GoodSamaritan nainspire tuloy ako ngayon. :D

Sa panahon ngayon na maraming tandem bikers, magnanakaw, mandurukot, masasama ang ugali, isa talagang malaking sorpresa yung mga taong kahit hindi mo kilala ay tutulong sa iyo. Lalo na yung may hitsura at yummy. Maulan noong gabing iyon at nakasabay ko siya sa pila sa 711. Sa totoo lang, kahit di pa niya ako pinayungan nakatutok na ang mata ko sa kanya dahil nga cute siya (oo na ako na ang malandi). Sabay din kaming lumabas nun. At dahil nasa building namin ang 711 at umaambon pa nang pumunta ako di na ako nagjacket at payong. Kamalasmalasan ay lumakas ang ulan at para makalabas ka ng tindahan na tuyo ay kailangan mong mapayungan. Paglabas ko, ay nandun siya parang hinintay ako. Sabi niya "lika sabay na tayo." Biglang tumugtog ang kantang "Sukob Na" sa utak ko. Sayang nga lang at hindi kami pareho ng pupuntahan kaya di ko siya nakapiling ng mas mahaba. Hindi ko man lang siya napasalamatan. Kinilig ako. Ay may Kasintahan nga pala ako.


Yan lang muna for now... maghahanap muna ako ng mga nitweet kong gusto kong ikwento.

Follow niyo ako sa twitter @gillboard.

Salamat!!!

GUSTO KONG MAGKWENTO

• Gusto kong magkwento tungkol sa namatay kong parrot.
• Gusto kong magkwento tungkol sa tatlong taon naming pagkakaibigan ni Kasintahan.
• Gusto kong magkwento tungkol sa naunsyaming bakasyon namin sa Singapore.
• Gusto kong magkwento sa mga bago kong alagang hayop.
• Gusto kong magkwento tungkol sa gabing napalibutan ako ng mga holdaper.
• Gusto kong magkwento kung bakit wala na akong gana maglaro ng PS3 at XBox360.
• Gusto kong malaman niyo kung bakit tinatamad na ako magbasa ng comics.
• Gusto kong malaman ninyo na Grammar Nazi ako.
• Gusto kong ikwento sa inyo ang mga paborito kong palabas sa telebisyon ngayon.
• Gusto kong ibalita sa inyo ang tungkol sa pinaplano kong negosyo.

Pero busy ako.

Gusto ko lang malaman niyo na buhay pa ako kahit parang patay na ang blog na ito.

Magkwento naman kayo. 

MABILISANG PAG-IIBIGAN

Masarap ang magmahal no? Pero ang dami sa atin ang hindi makapaghintay sa pag-ibig. Marami ang nahihilig sa mabilisang romansa. Yun bang tinatawag na whirlwind romance. Yung tipong may nakilala ka ngayon, matapos ng ilang araw kayo na. Tapos, ilang linggo, o buwan lang, hiwalay na kayo.

May naisulat na akong ganito may ilang taon na rin ang nakakaraan, pero medyo dahil hindi na nga ako gala sa mundo ng blogosperyo, hindi ko alam kung laganap pa rin ang ganito.

Dati kasi marami akong nabasa tungkol dito. Isang pares, nagkasayawan lang sa isang bar, paglabas nila sila na. Mayroon naman nagkakilala lang sa text, nagkausap sa telepono ng limang oras, sa ikaanim magsyota na sila. May nakita ka sa mall na nakipagtitigan sa iyo, paglabas ninyo, magkaholding hands na kayo.

Hindi sa nagmamalinis ako, nangyari din naman sa akin ito. May nakachat, nagkausap sa telepono. Palibhasa nagkasundo sa unang usap, kinilig at pumatol. Pagkatapos ng ilang araw, mas nakilala ang pinatulan, marami pala siyang nakakairitang ugali. At marami din siyang hindi nagustuhan tungkol sa akin. Ilang araw makalipas, nasabihan akong hindi ako marunong magmahal.

Hindi ko alam kung bakit marami sa atin ang nagmamadali. Papatol tayo dahil sa umpisa ay masyadong kinilig, pero nagsisisi pagkatapos malaman na marami palang bagay sa kanila ang hindi natin mapagkakasunduan. Tapos, marerealize na lang natin, hindi pala natin talaga sila kilala.

Ano na ang nangyari sa getting-to-know-each-other stage? Ano na ang nangyari sa ligawan?

Bakit napakarami ng taong nagmamadaling ma-inlove?

****************************
Oo nga pala, meron akong isa pang bagong blog... tungkol naman sa pagiging tatay ko sa dalawang makukulit na mga tuta.

Pakibisita naman. Click niyo lang dito.

BLOG LIFE CYCLE

STAGE 1: DISCOVERY
Maaaring bored ka, naghahanap sa google ng mga kwentong bastos o kaya'y kwentong nakakatakot. Napadpad sa isang blog. Nagbasa. Natuwa. Napaclick ng link sa ibang blog. Natawa. Naaliw. Nainggit. Naisip na kaya ko rin magsulat ng ganyan.

STAGE 2: CREATION
Nadiscover na pwedeng iclick ang B sa Blogger o W sa Wordpress. Nag-isip ng magandang title. Dinisenyuhan ang blog. Nagsulat ng unang post. Naghintay ng may magbabasa. Wala. Nagbloghop sa mga binabasang blog. Nagkumento. Nagmensahe sa cbox sa gilid ng blog. Nagfollow ng bloggers sa twitter, facebook at anumang social media. Nagrequest sa mga batikang blogger ng "link exchange" o "follow me and I'll follow back". Nakareceive ng unang follower at unang commenter.

STAGE 3: FASCINATION
Tumaba ang puso sa unang kumento. Nagsulat ulit. Ngayon, mas kontrobersyal, para maging interesado ang maliligaw. Kinuwento kung paano nabigo o nasugatan ang puso. Nagpatuloy ng blog hopping at commenting. Minsan hindi na nagbabasa ng blog, kumento na lang agad para makakuha ng mambabasa. Nadagdagan ng commenters at followers. Sumunod sa mas marami pang blog. Natutong magsulat ng mas madalas.

STAGE 4: RISE TO STARDOM
Araw-araw nang nagsusulat para araw-araw ding may bagong commenters at followers. Naadik sa kakarefresh ng home page, lalo na pag bago ang post. Natutong wag lumapit sa mga sikat na bloggers. Kinilala at kinaibigan ang mga kasabayang bloggers. Naglagay ng mga kung anu-anong abubot sa gilid ng blog. Naglagay ng music sa blog. Naglagay ng stat counter. Namigay ng mga blog awards na isang tag post lang sa totoong buhay. Naging mas mapangahas sa mga sinusulat na post. Nagsimulang mapansin ng mga sikat na manunulat. Nagsimula na ring lumaki ang ulo.

STAGE 5: FAME
Naging sikat na manunulat. Nababanggit na ng ibang mga blogero sa ilang mga post. Nagkaroon ng sariling pakulo sa kanyang blog. Nagpakontest. Nang-interbyu ng kapwa blogero. Nag-oorganisa ng mga bloggers eyeball. Nagkaroon ng mga kaibigan. Nagkaroon ng mga kaaway sa blog. Naalipusta ng isang blogger. Nang-alipusta ng mga blogger. Nakakilala ng mas maraming kaibigan. Naligawan. Nanligaw. Nagkasyota.

STAGE 6: AND THEN...
Nagkasyota. Puros love life ang sinulat. Nagkaroon ng pasok sa eskwela. Nagkaroon ng bagong trabaho. Nablock ang internet sa opisina. Nakipaghiwalay sa syota. Binura ang lahat ng post tungkol sa ex. Napagkaisahan ng mga barkadang blogger. Nachismis. Nagancho ng blogger. Nawalan ng trabaho. Nawalan ng pambayad sa internet. Tinamad. Nag-anunsyo ng pag-alis sa blog. Nabuko na di nagsasabi ng totoo sa blog. Nagsimula ng bagong blog. Hindi kasing sikat nang naunang blog.

STAGE 7: DEATH
Bumalik sa unang blog. Hindi na masyadong pinansin. Nagkalove life ulit. Nawalan ng ganang magsulat. Naging ex ang bagong lovelife. Binura ang buong blog. Nakalimot ng password. Nakamove on sa blogging. Namuhay ng mapayapa sa labas ng mundo ng internet. Namatay.

*******************
Bato bato sa langit, ang tamaan wag magagalit. O kaya wag magrereact. O mag name drop (joke)

Gusto ko lang magsulat. :)

KWENTONG PETS

Dahil may bago akong puppy, naisip kong magkwento naman tungkol sa aking mga alaga.

Over the years, marami na akong naging alaga. Minsan nang naging parang zoo ang bahay namin sa dami ng pets namin.

Marami sa kanila, sumakabilang buhay na. Ito na lang siguro ang aking paggunita sa kanilang mga alaala.

LEONARDO / DONATELLA
Obviously sila ay mga pagong. Natuwa ako noong bata ako, dahil ang tawag sa kanila sa petshop ay "Red Eared Ninja Turtle" At dahil mura lang naman sila noon ay napilit ko ang nanay ko na bilhan ako ng alaga. Aaminin ko, noong bata ako, maikli ang attention span ko sa mga hayop. At dahil wala naman talagang ginagawa yung mga pagong, nanay ko na lang ang nagpatuloy sa pag-alaga sa kanila

MICKEY / TIM
Sila ang pinakaunang naaalala kong alaga namin na hindi aso. Mag-asawang kuneho sila. At sobrang mahal ko yung dalawang yun kasi binigyan nila kami ng napakaraming baby kuneho. Kaya lang napatay ko ang isang baby dahil katabi ko itong natulog at nadaganan ko ito noon. Yung ilan naman ay minassacre ng pusa ng kapitbahay namin. Pati ang nanay pinatay. Doon nagsimula ang malalim na galit ko sa mga pusa noon.

MICKEY / MINNIE
Sila naman ang unang aso namin na may lahi. Poodles. Mag-asawa sila, kaya lang maaga kaming iniwan ni Minnie. Nabaril siya ng tito ko. Si Mickey naman, sampung taon din nanatili sa amin. Sobrang iniyakan siya ng nanay ko nang ito'y mamatay dahil sobrang mahal kami ng asong iyon. Tuwing nilalapitan ako ng Tita ko para yakapin ay tinatahol ang Tita ko nito. Akala siguro sinasakal ako kaya pinuprotektahan ako. At dahil maliit, sinisipa lang siya ng Tita ko. Pero naappreciate ko ang effort ni Mickey.

KIYAW
Ang regalong myna ng Tito ko. Sobrang talino ng ibon, ang dali niyang maka pickup ng mga salita. Taho. Panget. Kumain ka na. Tunog ng motorsiklo ng tatay ko. Yung mga sipol ko. Lahat nagagaya niya. May tatlong taon din syang namalagi sa amin. Madrama ang pagkamatay nito. Mahal na mahal itong ibong ito ng nanay ko dahil sa sobrang bibo. May ilang buwan na hindi sila nagkita, at dun siya simulang nanghina. Nung sinabi ng kasambahay namin na malapit na itong mamatay, pinakuha si Kiyaw ng nanay ko sa isang bahay namin. Nailalabas namin siya sa kanyang kulungan, kaya ng pagdating niya sa bahay ay kinuha namin siya. Nagpaalam kami, at doon siya namatay sa dibdib ng nanay ko.

WOWIE
Mahal ko tong asong ito dahil siya yung unang aso namin na nanganak. Sobrang bait nitong asong ito na kahit noong habang nanganganak siya ay hinahayaan niya lang kami sa tabi nito. Mayroon kasing ibang aso na OA sa pagkaprotective sa kanilang tuta na lalapit ka pa lang nagwawala na. Si Wowie hindi. Sobrang gusto niya na lumalapit kami. At kahit nasa labas siya noon, hinahayaan niya akong matulog sa tabi niya para bantayan din yung tuta niya. Ngalang, isang gabi meron ata siyang nakita at nagwala siya hanggang sa mabitay siya dun sa leash niya. Dahil wala ring ina, sunod-sunod ding kinuha samin lahat ng tuta niya.

NEMO
Minsan na rin kaming nagkaroon ng clown fish. Nakakatuwa siya kasi ang ganda ng kulay. Kaya lang, hindi napapalitan yung tubig sa tirahan niya. Natakot ako na baka mamatay ito sa dumi ng tubig niya kaya naisip kong palitan ito. Naalala kong tubig alat pala ang kailangan nila  para mabuhay, at dahil wala naman akong alam na makukunan ng malinis na tubig alat, nilagyan ko na lang ng asin yung tubig sa gripo namin. Ayun, wala pang limang minuto patay na si Nemo.

Madami pa kaming naging alaga. Pero saka ko na lang ikukwento. Baka kasi lalo ninyo akong kamuhian.

AKO AT ANG MULTO SA KWARTO KO

Hindi pa man ako nakakakita ng multo, naniniwala ako na mayroon akong kasama sa kwarto ko na nilalang na hindi nakikita ng mga karaniwang tao.

Nararamdaman ko na hindi ako nag-iisa. At hindi lang ako, minsan si Kasintahan din ay nakakaramdam nito.

Paano ko nasabi? Sige, ikukwento ko ang mga naranasan ko noong isang linggo at ang mga nakaraang karanasan ko with Casper the not-so-friendly ghost.

Noong isang linggo, nakaleave ako ng dalawang araw. Noon lang yata ako ulit nagleave mula nung buwan ng Marso o Abril. Feeling ko dahil hindi sanay kung sino man yung nakikitira sa kwarto ko na may tao dun ng gabi, ako ay hindi niya pinatulog.

Una, tuwing nakakaidlip ako, binabangungot ako. Take note, nagigising ako every 30 minutes dahil sa bangungot.

Ikalawa, alas-tres ng madaling araw, nararamdaman ko na parang may nagsa-suck ng daliri ko.  Wala man ako nakikita, alam kong parang may sumusubo sa daliri ko.

Ikatlo, ilang minuto matapos nung kaganapang iyon, niyakap niya ako.

Ikaapat, minsan diba kahit nakapikit tayo, ay nararamdaman natin kung may taong dumadaan dahil nagshishift yung liwanag. Noong madaling araw na iyon, kahit nakapikit ako, may umiikot-ikot sa may kama ko.

Ikalima, isang beses nagising ako dahil parang may nagbuhat at nagbagsak ng paa ko.

Ikaanim, nang magmusic ako sa takot after nung kaganapang iyon, ay may narinig akong bumubulong mula sa speaker ng cellphone ko. Hindi siya parte ng musikang pinakikinggan ko.

Ikapito, minsan kapag nagsasayaw ako ng Dance Central sa kwarto, nawawala ako sa camera, ngunit nadadagdagan pa rin ang puntos ng karakter ko sa laro. Kahit wala namang nagsasayaw.

Ikawalo, kwento ni Kasintahan, minsan na raw may kumatok sa kwarto ko ng madaling araw, kahit tulog na lahat ng tao sa bahay namin.

Ikasiyam,  madalas akong nakakarinig ng mga batang naghahabulan sa labas ng bintana ko kahit alas dos ng madaling araw. Sa labas mismo ng bintana ko. Sa 2nd floor ako ng bahay natutulog.

Ikasampu, minsan ko nang naramdaman na lumubog ang kutson ng kama ko na para bang may umuupo sa tabi ko, kahit mag-isa lang ako.

Sa totoo lang, hindi ako masyadong nababahala sa mga nangyayari sa kwarto ko. Kung magpapatalo ako sa takot, wala na akong tutulugan. Ang hiling ko lang, wag sana magpakita sa akin kung sino man iyong kasama ko sa kwarto.

Sigurado pag nangyari yun, atake sa puso ang aabutin ko.

AKO AT SI ATENG BRAZILIAN

Noong Sabado, nauto ako ng mga officemate kong samahan silang mamili ng damit sa Forever 21.

Di man halata, pero pagdating sa babae, minsan gentleman pa rin ako.

Kaya kahit mabigat sa loob sumama ako.

At naghintay.

Ng naghintay.

Ng naghintay.

Hanggang sa mapunta ang mata ko sa dalawang naggagandahang dilag.

Brazilian.

Sexy.

Maganda.

Nakakaakit.

Ang liit ng mukha.

At halata ang tback.

Buka ang bibig, at tulo laway, sa kanya lang ako nakatitig.

Kahit sa malayo hinahabol ng mata ko ay siya.

Di ako nag-iisa.

Lahat ng may putotoy sa kanya nakatutok ang mata.

Sakto, sa pila ng fitting room mga kaibigan ko, sa likod siya ay nakapila.

Lumapit para lalong masilayan ang ganda.

Sarap niyang tingnan mula ulo hanggang paa.

Pero pagdating sa may dibdib na area, medyo ako namangha.

Di pantay ang utong ni ate.

Nakatayo ang isa, habang flat ang  kabila.

Gusto kong kausapin para sabihin...

"Ms. gusto mong pantayin ko ang nipples mo?"

Lalaki pa rin pala talaga ako.

PARA KAY KASINTAHAN

Take this moment. Enjoy every second of  it.

You deserve it. 

You earned it.

Limang taon mo itong pinaghirapan. Limang taon ng pagod, puyat at pagsusunog ng kilay. 

I have seen you mature in a lot of ways the almost three years na magkakilala tayo. From gimikero na every weekend nasa bar at lasing, to now na nasa bahay at busy with work. Seryoso ka na din with your priorities and your attitude. Although there are still some things I'd wish you'd change, overall I'm still happy with the person you've become.

You have a bright future ahead of you. I am sure of that. Ngayon pa lang nakikita ko na how far you'll go with whatever career you choose. I know how hard you work and the quality of your output is something that is way better than anyone would expect. Just work on your patience. Matutunan mo sanang habaan pa ito.

Five years.

Rank second. 

Masteral degree.

Hon I hope you know how much I am proud of you.

I'm sorry I wasn't there on your commencement rites yesterday but be assured I will always be behind you wherever you go in your life.

Congratulations hon!!!

I love you.

MISSING POGI

Again, MIA ang drama ng lolo niyio dahil busy-busyhan sa work. Kung pwede lang talaga magsulat ng mga rants tungkol sa trabaho, matagal ko nang ginawa ito dito. Sobrang stressed ako ngayon sa trabaho. Kung pwede lang talaga. Hayst.

At dahil matagal nanaman akong nawala... let me share kung anu-ano ang mga pinagkakaabalahan ko nitong mga nakaraang araw.

2 YEARS
Noong nakaraang linggo ay nagcelebrate kami ni Kasintahan ng ikalawang anibersaryo. Sobrang bilis ng araw, 24 months na pala kami. Parang kahapon lang, pinagseselos ko siya. Simple lang ang ginawa namin. Kumain lang kami sa labas. Foodtrip buong weekend.

Sabi ko nga, wala na akong pag-asang pumayat.

OFFICIALLY GEEK
Confirmed na ang pagiging geek ko. Una dahil nagsasalamin na ako. Yung may grado, hindi yung pampacute lang. Tapos noong linggo, pumunta ako sa Glorietta para magpa-autograph ng comics kay Mark MIllar. Siya ang nagpabalik sa akin sa pagbabasa ng comics. Siya ang nagsulat ng comic book version ng mga sikat na pelikulang Kick Ass at Wanted.

GAMER
Pinagkakaabalahan ko lately ang mga video games. At lately, ang umuubos sa oras ko pag weekend ay ang mga larong Max Payne 3 at The Witcher 2. Sobrang gagandang mga games para sa xbox at ps3. Talagang magpapaubos ng oras.

FEELING CELEB LANG
At ang huling pinagkaabalahan ko nitong long weekend... nagpakafeeling celebrity lang. Akalain niyong mayroong gustong mag-interview sakin. Forbidden questions nga lang.

Medyo nakakailang kasi mostly tungkol sa sex. Pero okay lang.

Visit niyo to kahit di pa tapos ang interview.

FIRST TIME

"Would you still go to my place if I tell you my secret?"

Tanong sakin ni Valerie. May halong panunukso at ilang sa kanyang tingin habang nagtatanong sa akin.

Maayos naman ang naging date namin. Marami kaming pinagkakasunduan ng babaeng nakilala ko sa internet. Nagkakaintindihan kami sa maraming bagay. At ang mahalaga nagkasundo kami sa gagawin namin matapos ng date na ito.

"Uhmmm... okay. Sige. Spill." sagot ko.

"I'm gay." sabi niya.

Nagulat ko. Hindi halata. Wala sa hitsura. As in wala talaga. Babaeng babae ang hubog niya. Walang hint sa dati niyang pagkatao.

Tangina! Papatulan ko ba to?

Kinabahan ako.

"I understand kung naghehesitate ka. But I promise you, I'll make it worth your time."

Shet!!! Paano ko tatanggihan to. Masusuka yata ako. Nanlalambot ako. Pero shit, ang hot niya. Tipo kong babae talaga. Pero di siya babae. Pero wala nanaman siyang putotoy? Shit, shit shit I'm confused!!!

"I promise you, you'll have the time of your life." bulong niya sa akin.

Di naman siguro makakabawas sa pagkalalaki ko pag pinatulan ko ito. Wala rin naman makakaalam tungkol dito. Sabi nga nila, magaling ang bakla pagdating sa sex.

Kinuha niya ang kamay ko at sumakay ng taxi papunta sa kanilang condo.

Nanginginig ang buong katawan ko sa buong biyahe. Tangina ano tong pinasok ko?! Bakit hindi ako nakatanggi? Tangina, san ko titirahin to? Bakla na ba ako?

Nahalata ata ni Valerie (Valerie nga ba talaga? O Valiente?) na kinakabahan ako. Nilapat niya ang kamay niya sa aking ano at dahan-dahang hinaplos ang manoy ko.

Nag-init ako.

Shet. Bakla na nga ako.

Dumating kami sa condo. Nanginginig pa rin ako.

"Hey, why are you so nervous?" tanong ni Valiente este Valerie.

"First time ko sa ganito." pag-amin ko.

"Huh? Teka lang, when I told you I was gay, did you think I'm transexual?" usisa niya.

Tumango ako.

Tumawa siya ng malakas. Nagulat ako.

"You're so cute." sabi niya sabay hampas sakin sabay hila papasok sa kanyang unit.

 "Sorry ha? Naoffend ba kita?" pagtataka ko.

"Yeah. You did." sabay kindat.

Pinapasok niya ako sa kwarto, sa loob ay may naghihintay na isa pang chick. Hinalikan ito ni Valerie. Naguluhan ako lalo. Pero medyo naturn on din.

"Honey, when I said I'm gay. I meant I'm a lesbian," paliwanag ni Valerie.

Hinila niya ako sa tabi nilang dalawa ng kasama niya.

Jackpot!!!

MASAMANG PANAGINIP

Nung isang gabi, ako'y binangungot

Sa totoo lang, isa yun sa pinakanakakatakot na panaginip ko.

Yung kapitbahay daw namin sa haunted house nakatira.

At sa hindi maipaliwanag na dahilan ay kailangan naming tumira dun kahit isang gabi lang.

Kailangan yata naming patunayan na yung mga multong namamahay dun ay bayolente talaga gaya ng sinasabi nila.

Sa umpisa pa lang may kakaibang naramdaman na ako. May mga aninong dumadaan sa gilid ng mata ko. May mga bumubulong sa may tenga ko. Ang pinakakawawa ay yung pamangkin ko. Gusto daw nilang umiiyak ang mga bata kaya buong gabi sinasaktan nila ito.

Alam mo yung sa pelikula, yung pagbukas mo ng ilaw sa kwarto ay makikita mo ang isang multo sa may salamin. Nakita ko yun. Dalawang beses pa. Dahil paglabas ko, para patunayang totoo nga siya, bumalik ako at binuksan ulit yung ilaw. Parang tanga lang.

Pero sa totoo, kinabahan talaga ako. Dahil alam ko, di na kailangan mangapitbahay para makaramdam ng mga ganito. Sa bahay namin mayroon ka nang mararamdaman.

Ilang saglit pa, di ko na kinaya, gumising na ako.

Kailangan kong uminom, di magandang kumbinasyon ang init at bangungot.

Paglabas ko ng kwarto biglang kumabog ang dibdib ko.

May lalaking maitim na nakatingin sa akin.

Malaki ang mata at nakakatakot talaga.

Muntik na akong sumigaw.

Handa na akong sumigaw.

Di pa ako nakakakita ng multo sa buong buhay ko.

Pero yung katulong lang namin pala.

IN ABSENCIA

Bakit hindi ako masyadong nakakapagsulat at ikot-ikot sa blogosperyo ngayon...

• Subsob sa trabaho. As in. Panakaw lang ang pagbukas ng internet. 
• Subsob sa xbox. Naglalaro ng Mass Effect 3 at Dance Central 2.
• Libreng oras ay para sa Quality Time with Kasintahan.
• Mas aktibo din pala ako sa Wordpress kahit walang nagbabasa. 
• Wala rin palang maisulat.
• Ang internet sa bahay ay para lang sa pagdownload ng tv series, movies at comics.
• Aktibo din kasi sa pagbabasa sa twitter.
• Nagdaan din sa depression

***************

Busy talaga, pero susubukan ko magsulat dito ng madalas. Hay.

Kumusta naman kayo?

RATED SPG

"Why do you love me?" he asked, pushing me a bit further when I attempted to kiss him.

It made me think. We've only really known each other for two weeks. "Hmmmm. Because you're nice. You're funny. You make me smile everyday. And look at you, you're gorgeous."

He hugged me.

"Let's do this," he said. He started kissing me in the neck. My arms. My cheeks.

I like the way he smelled. Like the scent cigarette smoke lingered on his body. I kissed back. His neck. His chest. His torso. His armpits. His body was poetry made flesh. My fingers played with every curve brought about by his muscles. I licked his neck. My fetish. He giggled. I must remember to shave my beard the next time.

"You like that?" I asked.

He moaned. He pushed my shoulders down.

I obliged.

It was the night I've ever had. What we had was great. What we had was real. What we had was beautiful. It was magic.

It was not just sex. It was love-making. Passion and heat making music.

I knew then we were in love.

We held hands when we slept. I was secure sleeping inside his hugs.

This was the most unforgettable night I've ever had.

If only I knew, I'd ask for this evening to never end. For this feeling to last forever. For time to stand still.

Because after that night, I never heard from him again.

********************

This is fiction. Was thinking of actually posting this on pex, but I wanted to post this here first. Haven't really written an english fiction in a loooooong time.

Reposting this. Para lang malaman niyong buhay pa ang blog na ito.

BTW, meron na rin pala akong Wordpress blog. Wala lang. :)


Narealize ko, holy week pala. Sorry po Lord.


HAPPY EASTER SA LAHAT!!!

QUICKIE REVIEWS (UPDATED)

THE HUNGER GAMES (MOVIE)
To be honest, I was really prepared to hate this movie. I read the books, and it's one of those books that I could not stop reading. I have only seen one trailer, and just contented myself with their awesome posters. But I was ready to hate the movie.

Lo and behold, the director stuck to the script. The film is a very solid interpretation of the book. As in, everything I remember that happened in the book happened in the movie. And they made me finally realize what the Cornucopia looked like. This was the one thing I was having a hard time trying to picture when I read the book.

I loved Jennifer Lawrence as Katniss Eberdeen. I love typing Katniss Eberdeen.

Oh and please, girls, this is not another Twilight. So please stop ooohing  on Peeta. He's gonna end up a mess of a guy on Book 3.


MIRROR MIRROR
It's a nice children's movie. Julia Roberts  was funny. Still think she's the fairest of them all. And I was so distracted by Lily Collins' thick eyebrows.

Charming film though. I predict it will still be better than the Twilight version coming out this summer.

THE WALKING DEAD SEASON 2
They're finally out of the farm. Man, that storyline dragged on for too long. The comics version was like less than 6 issues, if I'm not mistaken. But then again, they have strayed too far from the written title. Looking forward to the prison. If they'll follow the comics storyline, I think Season 3 will be the best Season for TWD.

Did you see the finale? Michonne baby!!! Oh, and they've already cast The Governor!!! Exciting.


MASS EFFECT 3
Got this game last week, and I can't wait to finish this game and play it again. I need to play it again because I killed a lot of people in Tuchanka. The storyline is amazing, and the graphics... outstanding.

I'm playing the Xbox version, and I must say, Kinect's voice commands is the way to play this game. From outside my room, I may sound like an idiot screaming out 'Warp', 'Throw' and 'Fortify'. But it's cool.

Can't wait to have my Shepherd make out with Alenko. Been dreaming of that since the original Mass Effect came out.

THE HUNGER GAMES (SERIES)
Since the movie's coming out tomorrow, might as well put on a quickie review of this series. I loved the first 2 books (Hunger Games and Catching Fire), but the third one was a bit dragging. To be honest, I haven't actually finished Mockingjay because it was boring.

Can't wait to see the film though. I hope it will be good.

LACOSTE WHITE (PURE)
I've always been a fan of Lacoste's colognes (perfume is for women) since I first smelled Lacoste Red. I think I had almost all of their scents including Pour Homme, Essentials, and Challenge.

But Lacoste White so far is my favorite. It's got that fresh-out-of-shower feel to it's scent. I really feel gwapo whenever I put it on.

I have to put this on as this is the first time in a year that I bought a new cologne. Yeah, I've been poor the last year. I bought the Blue one too, with the citrus-y scent, but I loved the White one better.

MOTMOT

Sa tanang buhay ko, isang beses pa lang talaga ako nakapasok ng motel.

Maraming beses na ako nayaya, pero di ko talaga feel pumasok sa mga ganun. Feeling ko, lahat ng tao nakatingin sa'yo at alam na kung ano ang gagawin mo. Feeling ko lahat pagbubulungan ka paglabas mo. Tas yung mga empleyado dun, kung makangiti, alam agad na ika'y pumunta dun para magparaos.

The one time na pumasok ako sa isang motel, pakiramdam ko ang dumi dumi ko.

Ang linis ko pa namang tao.

Pero dahil nga naniniwala ako na ang lahat ng tao, kelangan makaranas ng first time sa lahat ng bagay, may isang araw na sinubukan ko ito.

**********************
Madaling araw noon.

Tinatamad akong pumasok.

Ala-una. Maulan. Malamig.

At ako, nag-iinit.

Mayroon akong katext nun, na ganun din ang pakiramdam.

Sakto, horny siya, horny din ako kaya ang bilis kong napa-oo.

Bonus na yung tinamad din siyang pumasok kaya nagcheck in na lang siya sa Eurotel sa tapat ng SM Southmall.

Tatlong sakay lang naman mula sa amin yun, tsaka libre naman, kaya ang Gillboard humarurot ng takbo.

Pagpasok ko, magiliw akong binati ng attendant. Sinabi ko kung anong kwarto ang pupuntahan ko, at tinawagan niya ito.

Pagbaba niya ng telepono, todo smile agad si ate. Sa isip ko, sheeeeet alam niya kung bakit ako nandito.

Pinahatid niya ako sa bellboy. At dahil siguro wala silang customer, hinatid talaga ako hanggang sa kwarto.

Mukhang handa na yung katext ko, dahil kumot na lang yung suot niya nang buksan niya ang pinto.

Nagulat ako at may porn channel talaga sila. 24/7 jugjugan lang ang palabas.

Kaya pagsarado pa lang ng pinto, todo aksyon na.

Halikan dito.

Kapaan doon.

Tulakan dito.

Kagatan doon.

Pag may libog ka, gusto mo talaga all the way... Pero...

"May condom ka?" tanong niya.

"Wala" sabi ko.

Wala din daw siya.

Tiningnan namin yung bedside drawer. Wala.

Sa banyo. Wala.

Ang wallet ko, singkwenta pesos lang naman.

"Bili ka, may malapit lang yata na 711 dyan." pakiusap niya.

"Ayoko, umuulan. Nitatamad ako. Ikaw na lang." sagot ko.

"Pwede naman wala" sabi niya.

"Ayoko magkasakit no." sagot ko.

At parang bula, nawala ang libog naming dalawa.

Ilang minutong puros ungol lang mula sa telebisyon ang naririnig namin.

At ilan pang minutong katahimikan matapos nun.

"Patayin mo na yan, tulog na lang tayo" sabi ko.

Pinatay niya at natulog kaming dalawa.

Magkatalikod.

***********************
Matagal na yan. 2006 pa ata. Single pa ako.

Kaya di na naulit.

Medyo wala na ang depression ko. Yay.

COULD IT BE

Not to point fingers or put blame into something...

But this all started when I turned thirty.

I started to rant all the time.

Work became unbearable (still love it though...).

Started to think differently of people.

Could this be... midlife crisis?

Is this the effect of  weight loss?

Is my subconscious telling me that I really don't want to be thirty?

Or worse...

Is this menopause?!

CRISIS

The last couple of days have been especially hard for me.

I have been going through some emotional lows, and it hit me this morning that I am in a state of depression.

The worst thing is, it's because of one thing that I really loved... my work.

I have talked to my boss about this, and trying to explain why this is was difficult.

One after another, I've been giving reasons why I'm not motivated to work anymore.

I came in late the last four days of this week.

The last time I did this, I left my job.

And that's why this is hard.

I love my job.

I excel at it.

People, not only from this office, but from other parts of the world have seen how I work.

I'm on first name basis terms with Managers, Heads, Leads, Directors and Stakeholders of the Business Unit I am on.

I have spearheaded a project that a Global Head wanted to implement globally.

I have achieved all those things.

Yet, I still feel this.

Maybe I need to know what I'm worth now.

A man can stay on his job because everything he loves is in it.

But it's not enough anymore.

Now I'm torn.

HALO HALO LANG

FEB GOAL
Kung matatandaan ninyo, isa sa mga ninais kong makamit nitong nagdaang Pebrero ay ang mabawasan ng 10 pulgada sa aking timbang. Medyo nadaya ko siguro ito dahil noong nakaraang linggo, nagkasakit ako kaya ang laki ng nabawas sa aking timbang. Umabot ng 15 lbs. Pero bumalik sa normal, 13 pounds ang nawala sakin. Kaya ngayong Marso, di ako magpapakaambisyoso. Feeling ko mahirap maulit yung nagawa ko noong nakaraang buwan. Kaya 7 pounds lang ang goal ko.

JUST DANCE
Isa sa regalo ko sa sarili ko noong aking nagdaang kaarawan ay ang larong Just Dance para sa Xbox. Noong una, di ko siya naenjoy dahil medyo mahirap siya at hindi kasing player friendly gaya ng Dance Central. Pero noong weekend, nakita ko kung ano ang edge nito sa DC2. Sobrang saya laruin nito pag marami kayo.Parang production number ang ilang kanta gaya ng Boogie Wonderland, Dynamite at Beautiful Liar. Ang kulit lang.

STRESS RELIEVER
Sa mga sumusunod sa akin sa Twitter, marahil mapapansin ninyo na sobrang Bad Vibes ako nitong nakaraang mga linggo. Wala akong ibang naitwit kundi mga reklamo sa buhay at pagkainis sa maraming dahilan. Ang nangungunang dahilan nito ay ang aking trabaho. Sobrang busy ko na ngayon na hindi na ako nakakapagbukas ng internet. Hindi na nga ako nakakakain. At inaasahang lalo pang magiging busy sa mga darating na buwan. Pero kanina, napawi lahat ng stress ko nang ang ginawa kong project ay ibinalik ng aking boss at ng boss ng boss niya na may kalakip na papuri sa aming mga ginawa. Sulit naman pala lahat ng pagod ko.


KWENTONG BUS NANAMAN
Minsan talaga ang swerte ko dahil sa dinami dami ng mga eksenang nasaksihan ko sa pagsakay sa bus, eh ni minsan di pa ako nadamay o nabiktima. Kahapon, may nagsuntukan sa bus na sinakyan ko pauwin. Si kuya kasi, nilaslas yung bulsa ng katabing holdaper. Swerteng naramdaman niya  ang kagaguhang ginawa at nahuli ito. Kaya ayun, bugbog sarado ang mandurukot. Pero sobrang nakakatakot. Paano kung may kasama pala yun at may baril, eh di nakakita kami ng patayan. Scary.


MCDONALDS
Nasira na yung streak ko na hindi pagkain sa Mcdo. Nung Martes ay napakain ako dun, dahil dun kami nagkita ni Kasintahan. At nahiya naman akong tumambay dun nang hindi kami nag-oorder ng pagkain. Dalawang buwan na akong di kumakain dun, di na ata ako sanay sa lasa ng pagkain nila. Sobrang naalatan ako sa cheeseburger nila. One time lang yun. Di na mauulit. Napapanindigan ko pa naman ang di pagkain sa Jollibee at KFC. Sana di yun maputol.

THREE OH

As I'm starting to write this post, it’s two and a half hours before the end of another decade of my existence. I’m about to say goodbye to being in my 20s.

Contrary to what you’d think I’m not sad that I’ll be thirty. In fact, I’m so looking forward to this next chapter in my life. But when these kinds of changes happen, you can’t help but reminisce about the past.

I spent the early years of the decade burying myself to work. I think every fresh grad’s goal after leaving college is to prove to everyone else that you can succeed in your chosen career. And I did. A year and a half into my second job and I was promoted to Operations Supervisor.

If there was one thing, I regret about the first half of that life, it’s that I did not have fun. At that time, I honestly have never heard of the term work-life balance. The office was my world. And the precious few days I’m not in there, I spent inside my room burying my nose deep into my comic book collection.

Towards the end of my supervisory stint I did give myself a chance to have fun. For a few months I lived away from home, with my friends. Those were some of the most fun times of my life. Living independently and sharing one roof with my now lifelong friends.

When I decided to leave that life, I did not expect that I’ll start from scratch. With only a job title to my name I learned that it was not enough to land me a job that I wanted. I had to start from the bottom again.

But I learned to balance work and fun. I stayed connected with the friends I made. The one thing I did not do when I was younger. Eventually, I found a job that I love.

One of the highlights of the decade is that I started to blog. I met new people, learned a lot of new things. I get to share my life, my views, opinions and whatever I fancy to write. The best thing is, there are people who read it. And there are some who even like it.

The last decade, I also found love. A few times. Some loves broke my heart. And there are also hearts that I broke. There was one that I had a hard time moving on from. But eventually I found a soul who now owns half of my heart.

Unlike some, I’m not afraid to be in my 30s. The last few years I know I have grown. Physically. Emotionally. I’m much more confident now. I’m wiser. And apart from my weight issue, I actually believe I look better now.

It’s been 3 hours on my first day being thirty. And already I’m feeling this is going to be an awesome decade!

Happy Birthday to me.