SENTI, KESO O EMO?

Sa totoo lang, wala akong maisip isulat ngayong araw na ito. Di ko alam kung magpapakasenti ako, magpapakaemo o kaya naman ay magpapakakeso. Ganito talaga ako pag alam kong malapit na ang kaarawan ko, ika nga eh nagdadaan sa crossroads. Nagmumuni-muni kung ang ika-26 na taon ng aking pananatili dito sa mundo eh naging fruitful ba o kaya nama'y makahulugan.

SENTI

Nitong mga nakaraang araw, nagiging adik ako sa facebook. Talagang buong araw sa trabaho eh hinahanap ko ang mga kaklase ko noong high school at college. Pati na rin ang lahat ng mga naging katrabaho ko sa lahat ng kumpanyang pinasukan ko. At syempre ang mga kras, hindi mawawala sa mga sinesearch ko. Kaya lang, ang jojologs ng mga kras ko at ni isa eh walang account sa facebook. Langya, hinanap ko na lahat ng maaaring gamitin nilang pangalan pero wala pa rin. Pangfriendster lang ata sila. Jologs!

Tapos, ang ikinatutuwa ko pa sa facebook, eh yung chat feature nila. Dahil dito, nakakachat ko yung mga taong ilang taon ko na ring hindi nakakausap. Kasama na dun yung mga kaklase ko nung hayskul.

Sampung taon na rin pala simula ng huling tapak ko sa paaralan namin. Ganun na ako katanda, shyet!!! Napag-usapan namin na sana magkaroon ng pagkakataon na magkasama-sama kaming buong klase muli ngayong taon. Para malaman lang kung ano na ang ginagawa ng bawat isa sa buhay. Sino yung may asawa na? Sino yung tumaba? Tsaka para makumpirma kung totoo ba yung balita na yung isang kaklase namin eh nakabuntis ng katulong nila.

Di naman ako mahihiya na makipagkita sa kanila kasi alam ko sa loob ng sampung taon matapos na magkahiwalay ang klase namin, eh marami akong naabot. Nandun na yung makarating ng ibang bansa, maging supervisor ng isang account (at magkaroon ng aktibong sexlife). Pero seryoso, gusto kong malaman kung ano na ang kinahinatnan ng lahat ng naging mga kaklase ko. Sana matuloy.

KESO

Ngayong weekend eh lalabas muli ako kasama nung kadate ko noong isang buwan. Granted na disaster yung naging unang labas namin, nagulat talaga ako na pumayag siya na lumabas ulit kami. Siguro dahil as friends lang naman talaga yung date na yun kaya okay lang.

Di naman ako umaasa na magiging kami, at sa ngayon wala akong balak na manligaw. Siguro kelangan ko lang lumabas paminsan-minsan para naman masabi ng mga tao na di ako workaholic at meron akong social life. Tsaka nga lalabas kaming dalawa bilang magkaibigan.

Ang tanong nga lang, ano gagawin namin?

Sinabi ko na sa kanya, wala akong balak na samahan siyang magshopping ulit. Oo, kaibigan niya ako, pero kung gusto niyang mamili ng damit o kung anu-ano eh babae ang dapat kasama niya. Maaaring manuod kami ng sine, di ko nga lang alam kung ano ang magandang palabas ngayon. Tsaka ayus yun para maiwasan yung mga awkward silent moments sa isang date. Tapos kakain kami sa Jollibee o McDo (hehehe) o magkakape kung saan para pag-usapan yung pinanuod namin. Tapos iuuwi ko na siya samin (biro lang).

Pwede rin namang activity date. Tipong dadalhin ko siya sa Manila Zoo, para sabay kaming madepress sa makikita namin. O kaya naman sa Star City para naman masabi ko na sa buong buhay ko eh at least once, nakapasok ako ng Star City. Ewan. Bahala na si Tarzan sa Sabado.

EMO

Gaya nga ng sinabi ko malapit na ang kaarawan ko. Mga apat na linggo na lang. Ibig sabihin nito, eh pag napag-isip-isip ko na wala akong masyadong napala sa buhay ko, eh baka magpakaemo nanaman ako.

Tapos nako dun sa tinatawag nilang quarter-life crisis na yan. Ika nga, I'm in a better place right now. Pero di natin maiiwasan na minsan eh mapansin na meron pa ring kulang. Aaminin ko, nitong mga nakaraang araw eh hinahanap ko yung magkaroon ng mga kilig moments sa buhay.

Di pa naman ako desperado, matagal pa yun. Ang mga lalake, ang sabi ng iba, habang tumatanda, lalong sumasarap. Unless of course, yung lalakeng yun eh pinapabayaan ang sarili nilang maging bundat.

Pero sa ngayon, wala pa naman talagang dahilan para magpakaemo ako. Medyo may naiipon naman ako. Madami akong narerealize na nagagawa ko ngayon na di ko nagagawa noon. Marami naman akong kaibigan. Tsaka unti-unting nagkakalaman yung facebook ko. Ano pa ba dapat hanapin ko?

Anak? Hindi pa ako handa. Syota nga, matagal pa... anak pa kaya.