THREE OH

As I'm starting to write this post, it’s two and a half hours before the end of another decade of my existence. I’m about to say goodbye to being in my 20s.

Contrary to what you’d think I’m not sad that I’ll be thirty. In fact, I’m so looking forward to this next chapter in my life. But when these kinds of changes happen, you can’t help but reminisce about the past.

I spent the early years of the decade burying myself to work. I think every fresh grad’s goal after leaving college is to prove to everyone else that you can succeed in your chosen career. And I did. A year and a half into my second job and I was promoted to Operations Supervisor.

If there was one thing, I regret about the first half of that life, it’s that I did not have fun. At that time, I honestly have never heard of the term work-life balance. The office was my world. And the precious few days I’m not in there, I spent inside my room burying my nose deep into my comic book collection.

Towards the end of my supervisory stint I did give myself a chance to have fun. For a few months I lived away from home, with my friends. Those were some of the most fun times of my life. Living independently and sharing one roof with my now lifelong friends.

When I decided to leave that life, I did not expect that I’ll start from scratch. With only a job title to my name I learned that it was not enough to land me a job that I wanted. I had to start from the bottom again.

But I learned to balance work and fun. I stayed connected with the friends I made. The one thing I did not do when I was younger. Eventually, I found a job that I love.

One of the highlights of the decade is that I started to blog. I met new people, learned a lot of new things. I get to share my life, my views, opinions and whatever I fancy to write. The best thing is, there are people who read it. And there are some who even like it.

The last decade, I also found love. A few times. Some loves broke my heart. And there are also hearts that I broke. There was one that I had a hard time moving on from. But eventually I found a soul who now owns half of my heart.

Unlike some, I’m not afraid to be in my 30s. The last few years I know I have grown. Physically. Emotionally. I’m much more confident now. I’m wiser. And apart from my weight issue, I actually believe I look better now.

It’s been 3 hours on my first day being thirty. And already I’m feeling this is going to be an awesome decade!

Happy Birthday to me.

FALLING STAR

Dec. 15, 2009 22:52:28
Nakatitig sa kalangitan si Aubrey. Pinagmamasdan ang kagandahan ng mga bituin.

Isang bulalakaw.

Pumikit si Aubrey. “Sana akin na lang si Eric,” tahimik niyang hiling.

Dec. 16, 2009
Nakatitig si Aubrey habang kumakain ang kaibigang si Eric. Nakikinig habang maingay na hinihigop ang sabaw. Nakangiti sa mga kwento ng kasama kahit hindi naiintindihan ang sinasabi nito.

Matutupad kaya ang kanyang hiling?

Parang narinig ang kanyang katanungan, tumingin sa kanya ang kaibigan. Kinindatan si Aubrey. Napangiti ang dalaga.

Jan. 18, 2010
Tahimik na nagtatrabaho ang dalaga.

Umupo sa kanyang mesa ang kaibigan.

“Ano ang gagawin mo mamaya?” tanong ng binata.

“Wala naman, what’s on your mind?”

Naglabas ng dalawang ticket si Eric, “concert mamaya ng barkada ko. Gusto mo sumama? Wala akong date?”

“Sure,” sagot ni Aubrey.

Jan. 19, 2010
Sabay umuwi sina Aubrey at Eric.

Magkahawak sila ng kamay.

Feb. 14 , 2010
Dumating si Aubrey sa opisina at nagulat sa isang dosenang pulang rosas na nakapatong sa lamesa.

Galing sa mahal niyang binata.

Apr. 02, 2010
Mahigpit na niyakap ni Aubrey si Eric. Huling araw ng binata sa kumpanyang tinatrabahuan nila. Nakatanggap ito ng mas maayos na trabaho sa isang malaking kumpanya.

Mahigpit ang yakap ng dalaga.

Mamimiss niya si Eric.

Mahal na niya ito.

Hinalikan siya sa pisngi.

“I will still see you,” sabi ni Eric, habang pinupunasan ang mga luha ni Aubrey.

May 1, 2010
“I’m sorry. Can’t make it tonight. Busy with work.” Text ni Eric kay Aubrey.

Sep. 30, 2010
Muling nakita ni Aubrey si Eric habang naglalakad sa mall.

Mag-isa ang binata sa isang mamahaling kainan.

Lumapit ang dalaga upang kamustahin ang lalaking kanyang minimithi.

“Hi,” bati niya.

“Aubrey,” gulat na sagot ni Eric. Niyakap ng binata ang dalaga. “It’s been a long time. Kumusta ka na?”

“I’m good. Namiss kita.”

Ngiti lang ang sagot ni Eric.

“Hi.” Tinig ng isang babae mula sa likod ni Aubrey. Isang magandang dalaga.

Tumayo si Eric mula sa kanyang upuan, nilapitan ang dalaga at hinalikan sa labi.

“Lisa, si Aubrey. Dati kong katrabaho. Aubrey, Lisa… girlfriend ko.”

Nawala ang ngiti sa labi ng dalaga. Nagmamadaling nagpaalam.

Lumuluhang natulog si Aubrey.

“Hindi na ako naniniwala sa mga falling star.”

Dec. 15, 2009 22:52:26
“I wish to find my true love,” tahimik na bulong ni Lisa nang makakita ng isang bulalakaw.

*****************************
Reposting this story for Valentine's Day.

Sana'y masaya ang mga puso ninyo ngayong araw ng mga puso!!!

WHY I LIKE HAVING STRAIGHT FRIENDS

The other night I had a really terrifying experience inside my room (the story I’ll write probably on Valentine’s Day). Those who follow me on twitter probably know this already.

Anyway, so there I was, alone in my room, awake at 2am. I can’t move as I was afraid I’d experience something ala Paranormal Activity. But thanks to technology, I was able to reach out to a friend who’s still awake at that ungodly hour.

We chatted for awhile and he kept me from thinking about those awful thoughts about whatever it was with me in my room.

But what I really appreciated about that little talk was this:

(We haven’t seen each other in about a bit over a year and were talking about hanging out with each other)

Friend:  Dyan na lang tayo house mo at baka may makakita sakin may kasamang badingerz

Friend:  Haha joke lang ha!!!

Friend:  Weekday nga game ako… Pero aga nga tulog mo

Friend:  Sunduin na lang kita sa office niyo. Pero kailangan mo matulog latest by 1pm… Hirap ka nun Gusto ko manggulo hanggang merienda at least

Gillboard: Gago, di ako obvious no!!

Gillboard:  Pag nagleave nga ako sasabihan kita… ang hirap mo ayain!!! Hahaha

Friend:  Oo nga noh… Chaka friends tayo, aalahanin mo babantayan ko palage pag napadaan mata mo sa zipper ko.

Gillboard:  Sira!!! Yaan mo, tapos na panahon na may pagnanasa ako sayo no!!!

Gillboard:  Ewwww nay un ngayon! Yuck, incest lang.

Friend:  Sige, set na yan. Kapalit nyan mahal na gift mo dito. Pasensya na at hirap ako ha.

Friend:  Pero may value to saken kayak o ibibigay sayo.

Gillboard:  Okay lang, di naman ako choosy.

Friend:  Ulul!!! Mataas taste mo noh. Inambition mo ako eh. Hahaha Peace bro.

Gillboard:   Nagkamali nga ako noh. Kaya di na naulit.

Friend:  Kapal ng mukha mo! Kaibigan mo pa ako nun! Sapakin kita eh.

Gillboard:  Hahaha. Kaya nga nagsorry eh.

Friend:  Sabagay, iba nga naman talaga yung tipo ko pala. Thanks to you, isa ka sa mga nagparealize saken na di ako panget.

Friend:  Pasalamat ka, basta kaibigan ko, for life na yun… Kaya di ka nagkamali.. Gago!

Gillboard|:  Salamat ha! Hehehe

Friend:  Pero bilang ko pa rin tingin sa zipper ko. Hahahaha

For the record, I never looked at the guy’s zipper. BTW this was Joy. If you don’t remember, he was the friend I fell in love with.  I told him the truth. He avoided me for two years. Then we became friends again. Until now.

Conversations like this make me happy I have straight friends.

BACHELOR'S PARTY

Wild night nga to bro. Salamat sa invite!

Sa wakas nagpaalam na rin ang huling mga bisita ni Pat. Nakakapagod tong gabing ‘to. Ang tagal natapos.

Ang daming nalasing. Paano na lilinisin lahat ng kalat ngayon dito? Bukas na lang. Pagod nako.

Binuksan ko ang ref at kinuha ang natitirang bote ng Red Horse. Pumunta sa sala para samahan ang dahilan ng lahat ng pagod ko. Umupo ako sa tabi ni Pat.

“Ang hirap maging Best Man no?” tanong niya sakin.

Ngumiti lang ako.

“Ngayon alam mo na naramdaman ko nung ako yung nasa posisyon mo nung kasal ninyo ni Tisha.” Kinuha niya yung bote ng beer sakin at siya ang umubos nito. “Pero bro, thank you. Sobrang nag-enjoy ako tonight. Marunong ka pala  magpaparty!”

Sa tagal namin magkaibigan ni Pat, siya talaga magaling sa larangan na yan. Si Alice, yung pakakasalan niya, isang Events Organizer, at madalas siya ay tumutulong sa mga gawain nito. Siya yung extrovert samin.

“2 weeks na lang, ikakasal na kayo ni Alice. Kinakabahan ka?” tanong ko.

Sinimot ni Pat ang bote ng beer na hawak niya. “The truth, natatakot ako bro. Ibang buhay na ‘to. If I fail, may madadamay ng tao. Prepared ako, kaya ko nga pinasok to, dahil alam ko kaya ko na bumuo ng pamilya. Pero hindi ata mawawala yung ganitong pakiramdam. Alam mo yun, it’s all starting to sink in.”

Natawa lang ako. Ganyang ganyan din ang naramdaman ko nung ikakasal kami ni Tisha. Yung excited sa mga mangyayari, pero natatakot din. Naguguluhan. Madaming tanong.

“Sigurado ka ba kay Alice?” usisa ko.

“Oo naman. Kilala mo ako, tsaka lahat ng naging girlfriend ko. Si Alice lang ang nakasundo ninyong lahat. Tsaka siya lang yung talagang boto si mommy. I have no doubts, I love her,” masigasig niyang sagot.

Ngumiti lang ako ulit.

“Good. Gusto ko lang makasiguro you’re going through this for all the right reasons. Alam mo naman andito lang kami ni Tisha para sa inyo.”

“I know that bro. Kaya nga ikaw ang kinuha kong Best Man. Dapat Ninong ka talaga eh…”

“Gago!!!” Nagtawanan kaming magkaibigan.

Nagring ang telepono ko. Si misis. Nangamusta tungkol sa party. Nagbabantay to, sigurado dahil alam niyang pag kasama ko si Pat, puros kagaguhan lang ang gagawin namin. Hindi sa wala siyang tiwala kay Pat, pero wala siyang tiwala samin pag kami’y magkasama. Naging saksi si Tisha sa lahat ng mga katangahang ginawa namin kahit nung nasa hayskul pa kami.

“Don’t worry, Tisha behave ang asawa mo tonight!!! Ako nagbantay dyan!!!” sigaw ni Pat.

Tumawa lang ang asawa ko. Nagpaalam ako na dito na matutulog at marami pa kaming dapat iligpit sa bahay ni Pat. Mabuti at maunawain siya.

Pagpunta  ko ng kusina, nakita ko na naglilinis na ng bahay si Pat. “Simulan na natin ngayon, para konti na lang lilinisin bukas.”

Tama siya. Tumulong na rin ako.

 Alas dos na yata nang matapos kami maglinis ng kusina. Naghugas ng mga plato at nagligpit ng mga natirang pagkain. Pareho kaming lasing at pagod.

“Ngayon ko lang narealize bro, tagal na nating magkaibigan. High school?” nagiging sentimental nanaman si Pat.

“Nagiging Pat ka nanaman. Senti.” Biro ko.

Tumawa siya.

“Haha. Pero seriously, di sa nagpapakasenti ako ha. Pero, who would’ve thought na after all these years, magiging magkaibigan pa rin tayo. Specially after want we went through with Tisha.”

Kolehiyo nung pareho kaming na-inlove kay Tisha. Literal na nagsapakan kami para sa atensyon niya.

“Oo nga. Dami na nating pinagsamahan. Nagawa na yata natin lahat,” sabi ko.

“Hindi pa,” sagot niya.

Napag-isip ako. Ano pa ang di naming nagagawa. Lahat na yata ng katarantaduhang maiisip ko, naging kasama ko siya. Magnakaw. Manligaw sa isang babae. Tumikim ng marijuana. Naging magkatrabaho din kami noon. Binigyan ko siya ng mapagtanong na tingin.

Biglaang lumapit siya at sa labi ako’y hinalikan. Pinilit kong ialis ang mukha niya sa harap ko pero pinigil niya ito.

“Bro!” pilit na sinasabi ko.

Bumitaw siya sa kanyang halik.

Sinapak ko siya sa mukha.

Hindi ko alam kung anong nangyari. Dala ba to ng alcohol?

Di ko napigilan ang sarili ko.

Pareho kaming pagod. Lasing. Galit ang pakiramdam ko.

Pero ilang saglit pa, humalik naman ako.

FEBRUARY 2012

I proved last month that having a list of goals is a great motivator for me. So beginning this month I'll write down my checklist for February.

- Lose 10 pounds in 24 days.
- Dance everyday
- Complete all my projects at work
- Have a fun Valentine's Date with Kasintahan (not necessarily on Feb 14)
- Stop  eating rice!!!
- Despite all possible expenses, try to put away 5K for Project Singapore
- Buy your last comic book ever. (Avengers: Children's Crusade Part 9 of 9)
- Have an awesome 30th Birthday!!!

Yes, in a few week's time I'll be thirty. So I should start to act and write like one.