Medyo hindi na ako aktibo sa mundo ng pagsusulat. Hindi naman sa tinatamad ako, pero hindi pa ako masyado dinadapuan ng inspirasyon. Minsan iniisip ko kung panahon na ba para lisanin ang mundong ito.
Marami na akong nakilalang kaibigan. Naikwento ko na lahat ng nais kong ikwento. Busy na ang buhay pag-ibig ko. Wala na akong maisulat.
Pero pag binabalikan ko ang mga lumang post ko at nababasa ko ang mga kumentong gaya ng nasa ibaba, nagbabago isip ko. Mababaw man ang mga panulat ko meron pa rin naaapekto sa mga sinasabi ko.
Worth it magsulat sa tahanang ito.
*****************************
ayidnas said... i'm not really a bloggerbut as i am trying to find something in the web that could ease my pain of loosing my family i came across your blog entry about saying goodbye... It hurts... more than what i thought how it is that I know of when we talk about pain of letting go..I am very much inspired by you... who ever you are I thank you for this wonderful blogsite...now I am trying to make My own...
Like what you saidI quote"write to express, but not to impress"hope to hear it from you... Salamat kabayan!
ZsaZsa said... anyway, i was reading this at bloglines and in the middle of the text, i channeled the inner coniotic in me and i said to myself, "OMG! it's so nakakakilig naman! this Gilbert he's mahiyain pala."
nakakatuwa ang date mo, it's like something out of a teeny-bopper movie. yung mga kwentong first date ng dalawang hs student tapos ang tahimik, pero pag-uwi super kilig naman at hindi makatulog. whahaha. ayiiiiii!
Mugen said... Since isang pasasalamat entry ito, sasabihin ko sayo kung paano ko nahanap ang blog mo.
Naghahanap ako ng mga interesadong blog sa pinoyexchange minsan. Nagkataon naman na pinost mo yung link mo roon. Sa hindi ko mapaliwanag na dahilan, naaliw ako. Yung mga entry mo kasi light, tapos magkapareho pa tayo ng generation, tapos makwento ka sa nakaraan mo. Hayun, simula noon, araw araw na kita sinusundan.
Keep on writing. Maniwala ka man o sa hindi, nakikita ko sa iyo si Bob Ong. :D
UtakMunggo said... sa totoo lang napaluha ako sa kwento mong ito. napaka-vivid ng iyong paglalahad. at naiyak/naenjoy ako sa mga banat mo. siguro nga mas nagiging close ang mga anak sa kanilang mga magulang kapag nasa certain age na ang mga ito. siguro kasi mas madaling masakyan yung mga trip ng isa't isa sa buhay.
walang perpektong magulang. at ito ang lagi kong sinasabi sa sarili ko tuwing ako'y sumasablay sa napakapalpak kong role bilang ilaw (bumbilya) ng tahanan.
aba kinarir ko raw ang comment. sori naman. happy belated birthday sa mommy mo. God bless her.
gravity said... bow ako sayo! super keen observant ka haha. nakakatawa yung tungkol sa mga nagcocomment ng nice blog, pls visit mine. haha.
basta ako, super favorite ko blog mo. bukod sa halos magkaedad tayo, eh super idol kita sa lawak at astig mong mag-isip. Ü
write on Ü
Dylan Dimaubusan said... Nakakatuwa naman 'tong post na woh. Hindi ko alam kung isa ako sa mga babaeng mahahaba ang post, pero madalang lang ata akong magpost ng nobela - ang comment, nyahaha!
Anyways ito ang seryosong totoo, I'd have to agree with Mulong. Ang alam ko halos magkaedad lang tayo pero di ko alam kung nakaka-relate ka sa mga post ko, ako kasi madalas maka-relate sa pinagsususulat mo, kaya isa itong blog mo sa binabalik-balikan ko. Wala kasing halong kaplastikan at buhatan ng upuan.
23 comments:
Pareho tayog medyo naging absent sa pagsusulat lately, gillboard! :) Good to see you writing again. :D
hi sir :) good morning :)
nalaman ko naman po yun blog nyo through you cousin Shulam. hs classmate ko siya then shinare nya sa fb yung link ng blog nyo.
since then, follower na ko ng blog nyo. nakakatuwang basahin kasi gusto ko yung mga pinagsususulat niyo. at malupit pa nyan, lalaki kayo tas nagagawa nyong magsulat ng ganun. hehe.. parang kayo kami kahit na di tayo magka-age bracket.
tuloy nyo lang po sana yung pagsusulat nyo ng kahit ano. enjoy kasi. thanks for sharing your thoughts to us. :)
i was gonna say please visit my blog too pero naisip ko wala pa palang laman yun kaya next time nalang. hehe..
good day! :)
sa tingin ko, a blogger will know kung oras na talagang lisanin ang blog world kung alam niang okay na ang lahat sa kanyang personal life. Like evrything is doing fine and and your life now revolves sa buhay pag-ibig. Pero May times na kahit nilisan na ang blogworld, a part of you will go back and look back and be happy na you've shared your life to others and you have inspired.
I think the reason why you blog is what will determine if you'll continue writing or not.
Whatever your reason was, it can't be denied that you've made your mark here.
For me, ok lang na magkaron ng hiatus moment pagdating sa pagsusulat. Ibig sabihin siguro masaya ka :) which is a good thing. May theory ako na pag masaya ang isang writer, mahirap magsulat. Kailangan mo siguro ng isang adventure, or to do something different para magka inspiration.
totoo yan. hindi mo alam kung papaano mo napapasaya ang ibang tao sa kung ano man ang ibinabahagi mong karanasan dahil ikaw lang ang meron noon.
hahahaa...siguro dahil summer kaya maraming tamad magsulat ngayon..isa na ako dun.lols
omg! nahalukay mo pa yung comment dati ni gravity hahahahaha :D
Sabi nila, ang pag-ibig ay distraction sa pagsusulat. Will you prove it right?
dami nga talagang nakakarelate sa mga kwento mo. kung ako di man karamihan pero my mga nakikita din ako na nangyayari sa mga kakilala ko.
minsan naiisip ko din.. pero parang ayuko umalis.. ang naiisip ko lang minsan tinatamad na ko magblog hop...
halos lahat naman ata tayo eh dumating sa point na ginusto nating huminto sa pagsusulat at karamihan sa atin eh ang naging rason ng pagbalik e dahil sa mga comments ng mga readers ng ating mga bahay =)
Nakakatouch nga yung mga message, kahit di para sa akin, natuwa ako eh. Hahaha. Wala kasi ako sense magcomment, hindi tuloy ako napasama dito. Pero totoo lahat yun, worth it kasi ang pagtambay dito, may sense na may humor kahit di sadya o sadya tapos nakakaaliw. Hindi nakakainip basahin. Yun lang, makaepal lang. Haha
i can really relate sa blog mo... almost same generation din kasi tau although matanda ka ng kaaunti..hehehe..ikaw at si wicked mouth ang favorite blogs ko today...
told you, sikat ka din! =)
fan mail time! hehe
ganon tlgah atah... pag lumalablife eh tinatamad magsulat... lolz =P napadaan nd sayin' hi! .. Godbless!
Please wag kang titigil sa pagsusulat.. Sayo p naman ung unang lagi kkong binibisita..
parang blog review ito, ah
2 thumbs up!
=P
Aww.. those comments are so sweet. Ikaw na ang sikat, Gillboard. Andami mong fans. Hehe.. I'm actually one of them.. nagbabasa nga lang ako, hindi ako masyadong nag-iiwan ng bakas.
Anyway, I think everyone deserves to have a break naman. Kung gustong mong rest muna sa blogging (dahil tinatamad magsulat... like me, haha) eh di GO. But wag naman totally na umalis. I;'m sure naman kasi, in the future, you will have something that you'd like to share.. :)
Take your time. Summer kasi.. hehe.. bakasyon mode. at inlove? when one is inlove talaga, blogging usually takes the backseat. :)
Ako si LEAH
Everyday Letters
tama. di mo kailangan buhatin sarili mong bangko kasi kami na ang nagsasabi na sikat ka na talaga dude :)
parehas lang tayo chong pero dont give up.. hehehhe
happy easter, gibo
kamusta enchanted?
hehe
btw, paki txt naman ako
lost all my contacts, eh
thanks
Engel naman! Hahaha. Are you getting emotional on us? =) Ikaw talaga.
When you read your older entries, nagugulat ka ba sa mga nababasa mo? It's funny, how we notice the changes in us.
Kane
Post a Comment