BUHAY ONE HOUSE

"It is confirmed, Carlson will be moving to Marikina."

Noong mga oras na yun, parang biglang nadurog ang mundo ko. Naging sobrang kumportable ko sa Ortigas noong mga panahong iyon, na di ko alam kung paano mamumuhay kung sakaling lumipat ako ng Marikina. Doon nabuo ang desisyon ko na magresign sa pinagtatrabahuan ko. Pareho kami ng sentimyento ng halos kalahati ng hinahawakan kong programa. Nang panahon na malapit na ngang matuloy ang paglipat, nakumbinse akong samahan ang aking barkada na maghanap ng malilipatan at matitirahan sa lugar na yon para pansamantalang hindi ako lumayas sa kumpanyang iyon. At dun nabuo ang samahang One House...

ONE HOUSE

Ang One House ang pinangalan namin sa apartment na tinirahan ko sa loob ng apat na buwan na mamalagi ko sa Marikina. Malaki siya, at sa halagang 7500 kada buwan na hahatiin sa lima, at minsan 6, eh sobrang sulit yun. Limang minutong lakaran mula sa aming pinagtatrabahuan. Katabi ng sementeryo. Sobrang lapit sa mga kainan at sinehan. Location-wise wala ka talagang irereklamo. Medyo malayo nga lang sa Makati na aking madalas na tambayan, pero ayus lang. Sabi ko sa sarili ko, minsan dapat matuto akong umikot sa kalakhang Maynila. Kasama na riyan ang Marikina.

Apat na buwan man ang opisyal na pamamalagi ko sa One House, eh buong taon naman akong madalas doon tumambay. Minsan, tuwing weekend, eh dun ako nakikitira. Lalo na noong mga panahon na mahina ang tubig. Doon ako nakikiligo paminsan.

ONE HOUSEMATES

Nakilala niyo na ang isa sa aking mga housemates at naifeature ko na siya dito nung isang buwan. Lima kaming opisyal na nakatira sa One House. Ako at dalawang magsyota: sina Shamai at Hansi, at Morris at Maybe. At dahil yung bahay na yun eh dalawa lang ang kwarto, gaya ng naibahagi ko noon, eh ako ang natutulog sa sala.

Si Shamito, gaya ng sabi ko, eh ipinakilala ko na noong isang buwan. Kung gusto niyong marefresh ang inyong mga alaala, iclick niyo yung featured friend na label sa inyong kaliwa. Si Hansi ang resident kuya ng grupo. Ang lider noong panahon ng mga kidnapping at inuman. Sa kanya ang pakanang magsama-sama kami sa iisang tahanan.

Si Morris naman ang aking partner noon sa opisina. Ang aking kanang kamay at noong palapit na ang araw ng aking pag-alis ng kumpanyang aking pinagtatrabahuan, ang taong responsable sa aming tahanan.

Si Maybe naman, na bagamat ate na ng samahan ay parang bunso namin. Isa kasi siyang malaking iyakin. Sabihin na nating siya ang pinakaclose ko sa aking mga kaibigan. Ang aking nahihingahan ng problema at laging biktima ng aking pang-aasar.

Sila ang opisyal kong mga housemates. Pero dahil malaki nga ang aming bahay, paminsan eh merong mga nakikitira saming mga iba pang kaibigan. Kasama na rito sina Lester, Jaja, Balu, Cajo, Padz at kung sinu-sino pa.

GIMIKAN

Simula nang tumira kami dun, siguro masasabi kong naging mas mature kaming lahat. Nabawasan at tuluyang nawala ang mga araw na nangingidnap ang grupo ng mga tao para gumimik at pumarty kung saan saan. Dahil madalas sa One House na kami nag-iinuman.

Isang hapon kasi, bigla na lang akong ginising nina Cajo at Hansi. Umpisa yun ng tag-araw. Mainit. At dahil napagtripan nila, sabi sakin gusto nilang bumili ng swimming pool. At kahit lahat kami eh hindi pa sumusweldo noon, hinakot ng dalawa lahat ng barya na nakuha nila, at lahat ng spare change ko sa bintana para lang makabili ng pool. Nagawa nila yun, at dun nagsimulang kami'y magkaroon ng pool party halos linggo-linggo.

Ang mga events na ganun sa One House eh laging blockbuster, maraming tao, palaging masaya, at nag-eenjoy lahat ng tao. Mapa-inuman, birthday, labasan ng sama ng loob, team meeting o kaya'y simpleng makikitulog lang sa apartment, eh lahat memorable. Minsan nga, kahit di namin housemate, samin gusto magcelebrate ng kanilang kaarawan.

MATAPOS ANG LAHAT

Ang maganda sa aming samahan, kahit na ngayon ay may sari-sarili na kaming mga buhay. Yung isa ay nasa probinsya na namamalagi, dalawa na lang ang naiwan sa dati naming kumpanya. At sadyang malalayo na sa isa't-isa, eh matatag pa rin ang aming samahan.

Nakita namin noon, yung mga magkakasama sa apartment, pagkatapos iwan ng isa ang tahanan, lahat eh naging kaaway na niya. Sabi namin noon, na di samin dapat mangyari yung ganun. Sa awa ng Diyos, wala namang ganung katinding away ang nangyari. Di maiiwasan na minsa'y may mga tampuhan sa isa't-isa, pero mas malakas pa rin yung pagmamahal namin sa aming mga kaibigan.

Noong Linggo, matapos ang halos tatlong buwan, eh nagkasama-sama kami ulit. Hindi man kami kumpleto, eh masaya pa rin. Lalo pa't nabalitaan naming on-the-way na ang isa. Pero mas lalo dahil sa bahay eh 2 na yung controller ng xbox ko!!!

Hay, madadagdagan nanaman ang aking magiging inaanak.