BEST OF 2013

I don't think I can wait anymore for the last day of the year. I have work then, and I think I'll be busy doing work at home. So let's just do this today then.

As with my other Best Of posts, I would like to first thank everyone who stuck with this blog event hough I don't post the way I do before. Even though I'm less funny, I write very rarely and sometimes I don't make sense anymore. Thank you.

So let's get it started.

BEST MOVIE (International)
LAST YEAR: The Perks of Being a Wallflower
I think this is the year where science fiction was taken seriously. It's not always about a chosen one destined to save the world. It's not always about super powered beings from another planet. Science fiction can also be simple. Something like... being trapped in space. Alfonso Cuaron's Gravity is a perfect example of a simple science fiction tale. It is unbelievable how you can be at awe at the beauty of seeing our planet from space and  the same time afraid for Sandra Bullock's character. That is the power of great filmmaking, storytelling, superb acting and today's technology.
RUNNER-UP: The Kings of Summer, Before Midnight

BEST MOVIE (Local)
LAST YEAR: Unofficially Yours
This year has brought us a surprisingly good number of awesome movies. Of course, we're still getting a bulk of romcoms, but we also got quite a number of quality films. A few of them were actually action films. If this were a different year, It Takes A Man and a Woman would have won the title, but since it's 2013, I choose OTJ as the best movie of the year. It is an awesome action film. Is it original? I don't think so. Filipino movie directors have been "inspired" by foreign films and some may compare this film to The Departed. It's action packed and it's intriguing. The fact that this is not a rom com alone gives it an edge over other titles.
RUNNER-UP: Four Sisters and a Wedding, It Takes A Man and A Woman

GAME OF THE YEAR (Console)
LAST YEAR: Mass Effect 3
Wow, this I had a really hard time choosing. While there are actually only two games that stood out, a lot of the nominees, if they were released another year would have easily won this distinction of being the best game. But how could you really choose between Grand Theft Auto V and The Last of Us? Both are really brilliant games. One has a really outstanding story with great gameplay and beautiful visuals. The other is a really huge game which no one could possibly want to stop playing. I could just make it easy and make it a tie, but there really has to be only one. I guess sky diving and dropping directly to a dirt bike then racing down the top of the mountain against a crazy drugged up daredevil, just because you followed a talking dog would trump an awesome zombie game this time. So, it is with great difficulty that I give the Game of the Year title of 2013 to Grand Theft Auto V.
RUNNER-UP: The Last Of Us

GAME OF THE YEAR (Handheld)
This is the first new title I'm giving out this year to replace comic book awards (if you don't know yet I have quit downloading them this year). I think it's only fair to separate the handheld titles from the console ones just because the quality between the two are really different. But then again this year, between my PSVita and 3DS, I played my handheld games longer than my consoles. Nintendo really had a strong showing this year with Luigi's Mansion, Fire Emblem, Pokemon and Animal Crossing. I think I spent literally hundreds of hours between the last three games. But the game I choose this year trumps them all not because of the length of time I played the game. Tearaway is a short game. But in the short time I played, it really pushed out all of the things my PSVita can do. From the touchscreen from the front back, camera, microphone, and everything else. All of them were used. Not all games could brag about that. And of course, it's got a great story.
RUNNER-UP: Fire Emblem, Animal Crossing: New Leaf, Pokemon X

BEST OF TV (Drama)
LAST YEAR: The Walking Dead
This is another tough category. But there are really only two shows that delivered really really strong episodes this year. Game of Thrones with Khaleesi's taking of The Unsullied and The Red Wedding. The Good Wife with it's Hitting The Fan and 100th episode. But really, only one episode is enough for me to give the title to The Good Wife. I have been a fan of the show since it's first season. But they really stepped up their game in it's first ten episodes this season. Just watch episode 5 (Hitting The Fan). I named it the best episode of any tv show ever. I clapped. I laughed. I sat on the edge of my seat. I got mad. All those different emotions just because of one episode. It's smartly written, brilliantly acted and generally just a joy to watch. I love this show.
RUNNER-UP: Game of Thrones

BEST OF TV (Comedy)
This is the other new category. Honestly, if I didn't separate the two categories, no comedy show would've won in Best of TV. I don't know why it took me five years to create this one. But I guess for one, there really hasn't been any truly strong sitcom on television the last few years. I think the golden era of sitcoms was the time when both Friends and Will & Grace were on air. Now, comedies just come and go. And this one, I'm afraid is a show that we may lose soon. The Mindy Project is a really funny series. Yes, Mindy can be a bit annoying. But really, there aren't that many shows that could make you laugh out loud or is tolerable to watch again other than this one.
RUNNER-UP: The Crazy Ones, New Girl

BEST OF TV (Local)
LAST YEAR: Be Careful With My Heart
Cathy Garcia Molina has been a strong presence in this annual thing I do, because she makes really 'kilig' movies. This year, she brought her signature work to television via my Best Pinoy TV Show, Got To Believe. This is again not originally nominated because it just started recently, but given it's newness, we it is a show that I really can't let go. I am not a fan of Daniel Padilla and Kathryn Bernardo, but I cannot deny that the couple has great chemistry. Something I last saw with John Lloyd Cruz and Bea Alonzo. The show itself is funny, charming, sweet and Carmina is an effective villain. I hate her. How can you really deny giving the title to Mama Bear, Papa Bear, Care Bear, Teddy Bear and Gummy Bear.
RUNNER-UP: Honesto, Juan dela Cruz

BEST IN MUSIC
LAST YEAR: Madness / Muse
Breakup anthems have been the most relatable songs there is. I mean everyone has gone through one. Hearts have been broken at one point or another. While technically this song is not a breakup song, it's almost one. Pink has been on a roll lately in delivering really great songs, but Just Give Me A Reason is the best on her discography. Who doesn't know the lyrics to this song? It's about a couple having a trouble with their relationship and are trying to find a reason to stay with each other. Who hasn't been in this situation? That's enough for me for this song to be the best song of 2013.
RUNNER-UP: Blurred Lines

BLOG OF THE YEAR
LAST YEAR: Wickedmouth
There hasn't been any blogger who has experienced more success this year other than Glentot himself. He's so successful he's now published. It's one thing all real bloggers would want for their blog. And that alone is reason enough for Wickedmouth to be this year's best blog... Again. I have had a chance to finally meet him this year when he gave me a signed copy of his book (which unfortunately was among the things that was taken from me by those fuckin' holduppers). Glentot, if you're reading this I need another copy of your book please!!! Anyway, if you don't believe me, just click the link and go to his blog. I'll shut down my blog if you tell me you didn't laugh in at least one of his posts.
RUNNER-UP: Alfabeto Della Mia Vita

2013 REPORT CARD

Naituring ko na ang 2013 na pinakapanget na taon sa tanang buhay ko. Sa totoo lang, I don't think things will get lower than 2013. Namatay ang parrot ko. Naholdup ako. Sinalanta ni Yolanda ang tahanan namin sa Samar. At naging miserable ako sa trabaho ko.

Kaya masaya ako at malapit nang matapos ang taon na ito.

Gaya ng nakaraan, ako'y mangunguna na sa mga year end posts. Ito ang ikalimang taon ng aking paggrado sa buhay ko.

Tingnan natin kung anong average grade ko ngayong 2013.

CAREER 78% (2012 - 88%)
Gaya nang nasambit ko kanina, nitong taon na ito naging miserable ang buhay trabaho ko. Nagkaroon ako ng mga issue sa mga bagay na hindi ko na dapat binibigyang pansin. Napabayaan ko ang trabaho ko. At may punto pang bumaba ako sa pwesto ko para matigil na lahat ng stress ko sa trabaho. Pero di naman lahat eh negatibo. Natutunan kong maging mas pasensyoso. Narealize ko na ako ang may control sa karera ko, at kung gusto kong umusad ay kailangan kong lampasan lahat ng pagsubok sa trabaho. Ang maganda nito, ay hindi napalampas lahat ng magagandang nagawa ko sa opisina. Hiniling na ako'y bumalik sa binitiwan kong posisyon at napatunayan kong totoo nga ang karma. Next year, papasa ulit ito. Itaga niyo sa bato. 

SOCIAL LIFE 75% (2012 - 70%)
Tanggap ko na na hindi na magiging normal ang social life ko mula nang tinanggap ko ang trabaho sa US Operating Unit ng gasolinahang pinagsisilbihan ko. Pero kahit papaano ngayong taon ay medyo nag-improve naman ang social life ko.

Siguro ipagpapasalamat ko nang nagkaroon ng kotse ngayong taon si Kasintahan kaya nakakalabas labas na kami ng mas madalas ngayon. Nakapag out-of-town. Nakipagmeet sa ilan sa kanyang mga kaibigan. Nameet din niya ang ilang sa mga kaibigan ko.

Mas marami akong bagong nakilala ngayong taon. Ngunit ang nakakalungkot lang ay hindi ko man lang nakita kahit isang beses ang aking barkada / ex-housemates.

LOVE LIFE 95% (2012 - 95%)
Hindi na siguro magbabago to hanggang sa kamatayan ng blog ko.

Ako ay umiibig. At ako ay masaya sa larangan ng pag-ibig. Marami na kaming pinagdaanan at tiyak ko marami pa kaming susuungin na mga pagsubok. Basta ang alam ko mahal ko si Kasintahan at mahal din niya ako.

Ngayong Disyembre, tatlong taon at anim na buwan na kami. Ang tagal na!!!  Wala lang, naisip ko lang.

BLOG LIFE 75% (2012 - 75%)

Ang mahalaga sa akin pagdating sa aking blog life ay buhay pa rin ang blog ko.

Nakalimutan ko man noong isang buwan, pero sasabihin ko pa rin, WALONG TAON na ang blog ko!!! Gaya nitong nakalipas na taon, hindi na masyadong aktibo ang inyong lingkod sa pagsusulat o kahit pagkukumento sa mga tahanan ng ibang mga bloggers. Siguro ito'y dahil sa sobrang toxic ng aking trabaho ngayon ay nakakaligtaan ko na magbukas ng internet paminsan minsan.

Ngunit, nakakatuwa pa rin na sabihin na kahit papaano ay may mga nakilala pa rin akong mga bloggers sa personal. Tatlong pangalang mamamarkahan ko sa listahan ng mga nais kong makilala. At mayroon pa rin akong mga nadidiskubreng mga bagong tahanan na mapaglilipasan ng oras.

SAVINGS 80% (2012 - 74%)
Sa wakas, sa tatlumput isang taon kong pamamalagi sa mundong ito, ngayon lang natupad ang sinasabi kong magkakaroon ako ng sarili kong bank account. Mauumpisahan ko nang mag-ipon.

Ngayon ko rin lang narealize, na tatlong taon na rin pala akong nagbabayad pambili ng stocks sa gasolinahang aking pinaglilingkuran. At medyo malaki na rin ang aking tinubo dito. Malapit ko na rin matapos bayaran ang aking insurance plan. Ibig sabihin, malaki-laki na rin pala ang aking naiipon at mayroon na rin palang perang nakakabit sa aking pangalan.

Natupad na rin ang matagal nang pinapangarap ng nanay ko.

HEALTH 78% (2012 - 72%)
Okay, aaminin ko hindi pa ako pumapayat muli... Ang totoo medyo tumaba nanaman ako. Pero nagdecide ako na pataasin ang marka ko sa Health ngayong taon dahil sa maniwala kayo't sa hindi. Regular na akong tumatakbo at nagboboxing.

Well, semi-regular.

Hindi na ako bumabata. Kailangan nang magbago. Ang kulang ko na lang talaga disiplina. Saan ba nakakabili nun?

Pero anyway ayun nga, imbis na magbabad ako sa aking kwarto minsan o madalas nagagawa ko nang tumakbo ng 30 minutos hanggang isang oras. At kung may oras talaga ako, nag-gygym ako at nagboboxing. Ang sarap sa pakiramdam na kasya ulit at naisasara ko ang aking mga pantalon.

Pero gaya nga ng sabi ko, kulang na lang sakin ay disiplina.

AVERAGE  80.17%

*********************************

Tumatanda na talaga ako. Noong isang taon, tumigil akong bumili ng comics. Ngayong taon naman, nagbukas na ako ng account sa bangko. Kahit papaano, may pera na ako. Nasimulan ko na rin mag-ehersisyo.

Sana sa pagtatapos ng 2014, mailalagay ko nang tuluyan ko nang napapayat ang sarili ko.

Kayo ano ang magiging grado niyo ngayong 2013?

THE LOWEST POINT OF 2013

2013 will go down on my history book as the worst year of my life.

There have been ups and there were way too many downs.  And a couple of the lowest points in my life happened only a few days ago.

NOVEMBER 7, 2013

I hurried home because that was my father's birthday. It was supposed to be a rest day for me and I wanted to help out in preparing for the party that afternoon/evening.

I could have taken a cab, which was the safest way to go, but I took the bus.

Unfortunately we were robbed by three armed men.

One man pointed a gun to my face. He took my phones, but I did not give my wallet. I thought he was done with me, but before they got off the bus he went back to me and took my bag.

They took almost everything. He took my phones, laptop, my hard drive, important IDs.

I am just thankful he did not take my life.

NOVEMBER 8, 2013

A day after, Super Typhoon Yolanda came.

The first hit, Guiuan Eastern Samar is my father's home town. And Tacloban, the worst hit by the storm was my mother's. We have a lot of relatives down there that we haven't heard from in a while now.

We can only wait and watch the news.

Fortunately or unfortunately, we found some photos of the town, but what we saw is disheartening. Our family home was totally destroyed.

There's still no word if anyone survived or if everyone's safe. I honestly don't know if this is something we could ever recover from.

We could only pray.

I hope you could all pray with me.

Our family home totally wrecked
Photo courtesy of Central Command, AFP

BEST OF 2013 THE NOMINEES

2013 looks to be the most difficult year for me to choose winners. There are a lot of worthy titles to name but I can only choose one.

Also, there will be some changes on the awards as I completely ended reading comics a few weeks ago. So there will be a couple of new awards that I'll be giving out.

So, let's start this off...

And if I missed out on anything, please feel free to let me know. And give your opinion on who should win.

Best Movie (International)
Iron Man 3
Gravity
Before Midnight
The Conjuring
The Butler
(Oscar contenders coming out Nov-Dec)

Best Movie (Local)
On The Job
Ekstra
It Takes A Man and a Woman
Transit
Tuhog

Game of the Year (Console)
The Last Of Us
Grand Theft Auto V
Devil May Cry
Diablo 3
Tomb Raider
Bioshock Infinite
Ni No Kuni

Game of the Year (Handheld)
Animal Crossing: New Leaf
Pokemon X
Fire Emblem
The Walking Dead (released 2013 on Vita)
Rayman Legends

Best of TV Drama (International)
The Good Wife
Game of Thrones
Suits
Scandal
Orange Is The New Black
Breaking Bad

Best of TV Comedy (International)
The Mindy Project
New Girl
The Crazy Ones
Big Bang Theory
Modern Family

Best of TV (Local)
Juan dela Cruz
The Voice of the Philippines
Annaliza
Got to Believe
Dugong Buhay

Best in Music
Just Give Me a Reason (Pink)
Stay (Rihanna)
Blurred Lines (Robin Thicke)
Thrift Shop (Macklemore)
Mirrors (Justin Timberlake)

Blog of the Year
Wickedmouth
Professional Heckler
Alfabeto Della Mia Vita
L'Heure Bleue
Citybuoy

Winners will be revealed on December 31 just before the year ends. :)

KUNG PAANO KAMI NAGING CLOSE

(Nick at Kiko Part 2)

"I'm thinking may galit ka sakin boss."

"Huh, bakit naman?"

"You know there's only one person na gusto ko sa team ko, pero di mo binigay! You really hate me!"  I don't know what got over me na nagawa kong taasan ng boses ng ganyan ang boss ko.

I mean I'm not really serious na galit ako na hindi sakin napunta si Nick, pero I don't know for some reason masama ang loob ko na hindi napunta sakin yung gusto ko.

"Kiko, you already have a challenging team. From what I gathered during their training medyo hirap Nick in selling our products. I mean this is his first real job. Your team, pagdating sa stats is already behind so I gave you yung may potential to be performers."

"Ok, how about we make a deal. If after a month naiangat ko performance ng team, the month after ibibigay mo sakin si Nick."

"No. Make your team a Top 3 Team, I will give you Nick." hamon sakin ni Boss.

"Shake on it?" inabot ko ang aking kamay at agad naman niya itong kinuha.

***********************
"Kiko, can you please help Nick, he still doesn't have a sale yet. I have my hands full on all my newbies." pagmamakaawa ni Michelle. Siya ang maswerteng nilalang na may hawak sa aking apple of the eye. Tama si boss, kailangan ko nga yung mga ibinigay niya sa akin.  Mahuhusay nga sila, lahat nakaquota na.

Kinumusta ko sila ng sandali at sinigurong walang kailangan bago ko tulungan ang mga baguhan sa team ni Michelle.

Nanginginig si Nick pagdating ko. Halatang pressured.

"Musta?" tanong ko.

"Not ok." sagot ni Nick.

"No sales?"

"Not my day."

"Okay, let me help you. Listen to me ha." Binigyan ko ng kaunting pointers si Nick kung paano ako bumebenta sa mga customers ko. Kinuha ko ang sumunod na call. Swerte naman at nauto ko ang kausap ko. Nabigyan ko siya agad ng benta.

"And that is how you do it."

Bakat sa mukha ni Nick ang pagkamangha. Isang upuan lang nabigyan ko siya agad ng benta. Isang tawag. Isang pitch.

"Wow! Dude you're good."

"That's why I'm a Team Lead. And of course, I have a winning personality."

"Thank you TL!!! I owe you one."

"Nah, it's part of my job." shet natunaw ako sa kanyang ngiti!

"Hey, can you stay muna, listen to how I call and then give me pointers on how I can improve. Please?" nangangawa ang kanyang mga mata. Paano ka ba naman makakatanggi sa isang matipunong binata na huminhingi ng pagkakataon na makapiling ka kahit sandali?

"Okay, sure no problem." masaya kong sagot sa aking crush.

"Thank you. Alam mo sana ikaw na lang naging Team Lead ko."

At biglang tumalon ang puso ko.

(To be continued...)

NICK AT KIKO PART 1

Nicholas Patrick Figueroa.

Pangalan pa lang pogi na. Ganun din kaya siya sa personal? Tanong ng mga Team Lead sa isa't isa. Ngayon ang unang araw na makikita nila ang mga bagong salta sa call center na pinapasukan nila. Para kay Kiko, si Nicholas Patrick Figueroa ang gusto niyang unang makilala.

Para sa isang bading, kahit di pa nakikita alam niya kung ang isang tao ay pogi o hindi sa pangalan pa lang. Ipinagmamalaking talento ni Kiko ito.

"I got dibs dun sa Nicholas Figueroa." bungad niya sa Team.

"Bakla, makadibs ka naman. Tunog mayaman lang yung pangalan. Does not always equal mukhang mayaman." ang sagot ni TL Michelle, best friend ni Kiko.

"Bes, I have a feeling. Alam mo naman ako at ang mga vibes ko. They never fail me."

Alas nuwebe y medya nang isa-isang dumating ang mga bagong salta. Tambay muna sila sa pantry dahil wala pa silang workstation. Malayo sa inaasahan ng mga nauna nang empleyado, kakaunti lang ang baguhan na cute. Puros babae pa ang may hitsura.

"Ano bes, told you so." Bulong ni Michelle kay Kiko. 

Irap lang ang sagot nito.

Alas dyes. Simula na ng shift ng business. Si Kiko ang naatasan na magwelcome sa mga bagong salta. At gaya ng tradisyon, sa unang oras ay ang pagpapakilala.

"Hi Guys, I'm Kiko Ponce, I'm going to be your trainer for the day. Well not really trainer... More like welcoming committee. You'll be meeting your real trainers in the next few days so you could expect the first hour of the next few days you'll be doing this. Kaya magprepare kayo ng mga tatlong things about you na di niyo pa nasasabi sa lahat."

Nagtawanan ang mga trainees niya. Magandang simula.

"Kiko is not short for anything. That is my real name. Pinaglihi daw ako kay Kiko Matsing." Konti lang ang natawa. Ang mga halata ang edad. Mga pinanganak sa panahon niya. "I have been with the company for the last year and a half. I was a pioneer of the account and was one and am still one of the best sellers for the program. I'm also going to be one of your Team Leads. Outside of work, I am movie addict. On a good week, I am able to watch at least 3 films. I am also into writing and music. I can play the piano, guitar and saxophone. And I'm also super gay. But not really that gay." Tawanan ulit ang grupo.

Sa pagkakataon na yun, tinuro ni Kiko ang babae sa likod. Miss, let's start with you and then we'll go clockwise.

Hi I'm Cristina Henson... (sosyal)

Good evening guys, I'm Bryan Tejada... (resident family man)

My name is Luisa Taguinod and you can call me Mommy Lui... (resident nanay)

Hi, I am Ebenezer Diaz... Ben for short... (medyo cute pero chubby)

Hi all, my name is Carla Cuaresma, 21 fresh grad from Iloilo... (ang magandang probinsyana)

Aaron Lontoc mula sa Bulacan... (resident bad boy)

Hello guuuys, I'm Greg Lindon, and you can call me Greggie for short hihihi... (resident becky)

Judy Prado and I'm a lesbian... (resident lesbian)

At dito natapos ang pagpapakilala. Wala si Nicholas Patrick Figueroa, malungkot na naisip ni Kiko. Siguro di niya gustong magtrabaho sa call center. O baka naman may mas malaking offer siyang nakuha sa ibang kumpanya.

Oh well.

"Okay, thank you everyone it's nice to meet you all. I guess it's now time to start introducing you to the company."

Tok tok tok. 

Napalingon ang lahat sa pintuan sa likod. 

Mukha ni Michelle ang lumantad sa grupo. Dali itong pumasok at niyaya ang isang pares. Mga na-late dumating.

"This is the training room, you can just choose any seat from there." Biglang tumingin si Michelle kay Nick. "Tama ang vibes," sabay kindat.

"Hi I'm Kiko. We were just about to start but since we have new people here you have to introduce yourselves to the class. Usual intro, name, background, hobbies, likes, dislikes, relationship status and expectations sa company or sa class."

Naunang nagsalita ang babae Princess daw ata ang pangalan. Walang ibang narinig si Kiko dahil ang buong atensyon nito ay nakatuon sa lalaking bagong dating. Matipuno. Gwapo. Mestiso. Matangkad. Mukhang mabango. Mukhang mayaman. Lahat siguro ng hanap nito sa isang lalaki ay nasa binatang hinihintay niya simula nang mabasa ang pangalan sa roster ng new hires.

"Thank you Peaches."

"Uhm... Princess." Pagtatama ng dalaga.

"Sorry, thank you Princess for that five minute introduction. Sir, it's your turn."

"Sorry I'm late. My name is Nicholas Patrick Figueroa, but you can call me Nick. I'm 27. Believe it or not this is my first real job. The last six years I spent with my mom in Japan. She's been battling cancer for the last eight years, but we lost the fight a few months ago. I know it's a downer, and I apologize for that. But I'm generally a happy person. I like to watch movies. Play video games. Typical geek I guess. What else? Uhm... I was a model in Japan. Oh yeah, relationship status. I'm proud to be in a ten year relationship with my girlfriend."

Damn! Naisip ni Kiko.

(To be continued...) 

GRAND THEFT AUTO V REVIEW

I have played Grand Theft Auto 5 roughly about 20 hours and in that time I have rappelled over a building to kidnap an FIB witness, flew an airplane and a helicopter, stole a washed up rocker's gold tooth for an elderly British couple, introduced my drug laboratory to a Chinese businessman's drugged son, and worked with a paparazzi chasing after a Lindsay Lohan-type actress trying to outrun the cops... and then stole her pink sports car after she got arrested. Just because I can.

And that's the greatest thing about this game. You can literally do anything. One of the jobs I'm about to do next is to blow up a cargo ship and steal whatever's being guarded inside it using a submarine!!! 

I guess this is the dawn of this generation's games. After 2013 it's all about the PS4 and XBox One. But the business is still strong for the PS3 and 360 as evidenced by this game's release. Just goes to show that it's going out with a bang.

So going back to GTA, this is Rockstar Games' best outing for the series. It is a culmination of all the leaps that they've done over the last few years, combining all of the strengths of all of their previous releases and adding a few more and then giving us a truly remarkable story to make this a genuine masterpiece.

Unlike any other game, GTA5 stars not just one, but three protagonists, almost all trying to make their lives better but keeps getting entangled with the criminal underbelly of San Andreas. Michael is a retired thief, Franklin is an up and coming gangbanger and Trevor... uhmmm the human equivalent of the Tazmanian Devil. 

Technically, this game is truly outstanding. There are no load times, the graphics is crisp, gameplay is pretty easy to get used to (except flying fucking planes), the voice acting is superb, and the script is sublime. It's funny, full of very interesting characters, and a boatload of things to do. In the 30 hours that I played this game I never had nothing to do. Simply driving around, you encounter random things that eventually may become integral to the overall story. I towed cars, I saved a construction worker whose truck got stuck under pipes that fell, raced an ex-lover and then met a lot of strangers and freaks.

Of course, this won't be a GTA game if you don't do the usual activities like assassinate, steal cars and intentionally or unintentionally murder a fuckload of San Andreas citizens. One welcome addition to the game are heists. These are elaborate crimes that needed multiple activities to pull off. I have only done one, a jewelry store heist, wherein I needed sleeping gas, hackers, an insecticide company van and a few reliable motorcyclists to do the job perfectly. It was an exhilirating scene seeing the plan work out. Now I'm about to start my second heist the one with the submarine and all that shit.

My initial worry for this game was that it would be difficult to play what with all three characters, I thought it will be confusing and difficult, but it actually isn't. The transition from one character to another is seamless and everything from the previous game improved. Shooting is better, even doing drive by's are easier now. Driving is still a bit wonky, but I think it's because of me. The only thing I was having trouble with is flying a goddamn airplane. But I finished that, so hopefully it'll be a bit easier.

This early, I'm already thinking of what game to crown as 2013's game of the year. I think it's going to be a really really REALLY hard decision which one is going to win with the quality of the games that came out. 

But I'm only 30 hours in... and I'm already leaning towards this game to win.

RATING: 10 out of 10 stars

ALAM KONG POGI AKO KASI

Simula nung nagboxing ako, medyo lumiit ang katawan ko...

Di na masyadong siopao ang mukha ko.

Kahit papaano medyo yummy na ako. (isang malaking echos)

Pero minsan talaga napapaniwala ako sa linya sa itaas.

Gaya kanina, papunta sa gym, humabol akong sumakay sa elevator.

At ako'y may nakasabay.

Isang tatay.

Ay hindi.

Isang lolo.

Na ang tingin sa akin ay pagkalagkit.

Nang-aakit.

Kaya biglang gusto kong manakit.

Mata niya sa akin ay hindi nawaglit.

Kahit habang ako'y nag-eehersisyo, si lolo'y nakaabang sa akin sa labas ng pinto.

Dun sa labas ng opisina nila, sa may waiting area dun lang siya nakaupo.

Hanggang matapos ako, andun si lolo ang paa'y nakapako.

Kaya pagbaba ko agad agad si lolo ay sumabay.

Agad agad ang wallet ay nilabas.

Kumuha ng 300 at sa akin ay nagyaya.

"Pogi, tara dun tayo sa CR... Sa'yo na to."

Ito na ang pinakamatagal na elevator ride sa buong buhay ko.

Apat na palapag lang... halos magunaw ang mundo ko.

Kaya paglabas ko ng pinto, biglang kumaripas ako ng takbo.

Hay lolo, nakakaloka ka!!!

Sa'yo na lang yang pensyon mo.

**************************************
Okay lang naman na may nagkakacrush sakin...

Pero sana lang yung mga taong yun ay crushable...

Hindi yung masarap i-crush sa ilalim ng pison.

THROWBACK: BAKIT DI KO NAMIMISS ANG PAGIGING SINGLE

Kung mapapansin ninyo, medyo matagal tagal na rin akong hindi nagpapakakeso dito sa tahanan kong ito.

Meron man akong kasintahan ngayon, ay di ninyo mababasa dito ang aming mga misadventures.
Di yon dahil sa wala kaming ganun, meron naman, paminsan. Ngalang, syempre dahil medyo kakaiba ang set-up namin mas ninais ko itong isulat kung saan ang nakakabasa ay alam kong mas maiintindihan o makakarelate sa kalagayan namin.

Pero hindi tungkol samin ang post na ito. Gaya ng sabi ko, matagal na din akong hindi kumekeso dito.

Hindi ko namimiss ang pagiging single. At ito ang mga dahilan:

- Masarap gumising sa mga text na "i love you' at 'i miss you'
- Magaan sa loob na kapag di maganda ang araw mo may mahihingahan ka
- At pag maganda naman ang nangyari sayo'y may makukwentuhan ka
- Masarap ang may kayakap at kahawakan ng kamay
- Nag-aaway man kayo, mas masarap yung feeling pagkatapos ninyong magbati
- Nakakatuwang magplano
- Mas nakakatuwa pag natutupad ang mga ito
- Kahit minsan di kaaya-aya ang boses ng kasintahan mo, masarap pa ring pakinggan ang awit nito, dahil alam mong para sa'yo
- Meron kang kausap bago matulog, pagkagising
- Walang tatalo sa pakiramdam dahil alam mong mayroong nagmamahal sa'yo

Marami pang dahilan kung bakit di ko namimiss ang pagiging single. Andyan yung naiinggit sa inyo yung hanggang ngayon wala pang nakikilala (biro lang).

Hindi naman sa lahat ng araw ang isang relasyon ay puros 'rainbows and butterflies.' Minsan dadaan kayo sa mga pagsubok. Magkakapikunan. Magkakasawaan.Pero ang maganda dyan, pag mahalaga sa'yo ang isang tao, alam mong lahat yun ay lilipas din, at bukas paggising mo mahal mo pa rin ito.

Aaminin ko, minsan namimiss ko ang pagiging single.

Pero wala talagang tatalo pag may nagmamahal sa'yo.

ANYTHING COULD HAPPEN

So do you want to break up? The Kid asked the last time we fought.

The last three years and three months have been a roller coaster ride for our relationship. There have been too many ups as much as lows in our love affair.

What lit up the fuse this  time as in most of our fights has been about his attitude. You see when you're young, you have this sense of entitlement to things you deserve. And when he does not get what he wants careerwise, his personality switches to a spoiled kid who gets everything he wants and throws tantrums if things don't go his way.

Being the adult, I try to be patient and give some words from personal experience to at least calm him down. But the last time, something in me snapped. I have personal issues at work and at home and the last thing I want is to deal with a child with an outburst.

I feel there is something missing in my life, he tells me.

Do you want to look for that missing thing? I asked.

What do you mean?

You're missing something, I'm not sure I am enough to fill that piece in your life. I am asking you if you want to look for it elsewhere.

Are you breaking up with me? He asked.

Am I, I asked myself. Should I? Do I not love this Kid anymore? Have my patience reached it's end.

The problem with you is that you don't listen to me. I support you, but there are some things that we have to consider realistically. I am always behind you, but you have to consider you're not the only one with problems, and what you're going through is not big enough to warrant this kind of emotions. It's not heavy a baggage. What you need is patience. Something you're draining me of.  I have problems of my own too, and you never seen me throw a fit.

I just get tired of dealing with you.

There was a pause.

Do you want to break up with me? he asked again.

I asked myself, do I still love him.

In the three years that we've been together, he has grown a lot. I might say he has matured. The nine year age gap shows sometimes when we tell each other what we want from one another. I have grown accustomed to his company. My parents treat him like their other child. And I know that he really really loves me.

Do you want to be free of me? He asked of me one more time. He was tearing up this time.

I don't know what I will do without you. He pleads.

When we entered the relationship, we promised each other to stick to one another.

I love him.

And I choose to keep my promise.

KUNG MAGMAMAHAL KA NG BLOGGER

Hindi naman sa hindi ko gusto ang magmahal ng blogger. Kung alam niyo lang kung gaano karami ang kras kong mahuhusay na manunulat sa mundo ng blogosperyo, hindi mo aakalain na nagkaroon ako ng failed relationship sa isang kapwa blogero.

Pero marami ring dapat pagnilay-nilayan kung sakaling dumating ang panahon na magdesisyon ka na magmahal ng blogger.  Maraming dapat paghandaan.

• Hindi dahil lahat ng hinahanap mo sa isang tao ay nakita mo sa mga sinulat niya ay yun talaga ang personalidad niya. Lahat ng tao, blogger o hindi, kailangan ibenta ang sarili para magkainteres sa kanya ang mga taong gusto niya. Dapat bago ka pumasok sa relasyon sa isang manunulat ay kilalanin mo muna siya ng todo todo. Hindi yung dahil nagmeet na kayo ng isang beses, nagkatext o nagtatawagan araw-araw ay pwede nang maging kayo.
• Dapat maintindihan mo na hindi lang ikaw ang nagkakacrush sa crush mo. Kung ikaw ang maswerteng nilalang na napili ng blogger crush mo, kailangan handa kang sumailalim sa mapanghusgang mga mata ng "fans" ng kablog mo. Handa kang machismis. Handa kang malait. At kung sisiraan nila ang "mahal" mo, ay dapat tanggap mo kung ano ang mga maririnig mo.
• Siguraduhin mong hindi ka magiging kabit. Totoong, kung kabit ka, mas marami kang maisusulat na mga interesanteng bagay. Siguro mas sisikat ka. Siguro mas mahal ka niya. Pero at the end of the day, kabit ka. May sinasaktan ka. At maraming tao ang mag-iisip na medyo tanga ka. Tandaan, sa panahong ito, ang KARMA ay digital na.
• Kapag blogger ang mahal mo, masarap na mababasa mong sinusulat niya ay tungkol sa'yo. Pero pagdating ng panahon na wala na kayo, dapat handa ka na mabasa na kahit siya ang may kasalanan kung bakit kayo naghiwalay, ikaw pa rin ang magiging kontrabida. Na ang isusulat niya tungkol sa inyo, sa kanya mapupunta ang simpatya ng kanyang mga mambabasa. Dapat handa kang basahin sa blog niya lahat ng mga pagkukulang mo. Dahil blog niya yun, siya dapat ang bida... kahit siya ang may sala. Mayroon nga, aminadong plagiarist pero nagawa pa niyang paikutin ang kanyang mga salita at kahit papaano, siya pa rin ang kawawa.
• At higit sa lahat, kung sakaling hindi na kayo, darating ang panahon na ang isusulat niya ay tungkol sa bago niyang nakilala. Ang bagong nagpapatibok ng puso niya. Ang tunay na "the one" para sa kanya. Dapat handa kang basahin iyon, kahit ikaw hindi pa nakaka move on.

Hindi ko sinasabing masamang magmahal ng isang manunulat. Tatlong taon na kami ni Kasintahan, at sa palagay ko ay masaya pa rin kami. At hindi lahat ng blogger ay ganyan, maraming tahimik pagdating sa pag-ibig. Dahil sa totoo lang, mas masayang hindi nailalathala ang lahat ng tungkol sa isang relasyon.  

Masarap talagang magmahal. Sa blogger man o hindi.

Basta wala kang nasasaktan, at masaya ka, walang masama na magmahal.

10 MINUTONG LAKAD SA WALKWAY

Naglalakad ako mula sa aking condo nang makita ko siya.

Stranded. Nakikisilong sa ilalim ng payong sa harap ng kainan. Walang payong, hindi handang sumuong sa gitna ng malakas ng ulan. 

"Miss, tatawid ka? Malaki ang payong ko, pwede ka sumabay." Laking pasasalamat ko na yung espadang payong ang nakuha ko ngayon. Pwede ko siyang isilong sa ilalim ng aking payong.

"Thank you," nakangiti niyang sagot.

Sabay kaming tumawid. Lalong lumakas ang ulan, pero ayaw kong magmadali ayaw kong matapos ang sandaling ito. 

Napahawak siya sa kamay ko. Tila nais bilisan ang mga hakbang para kami'y makatawid. 

"Aakyat ka rin ng walkway?" tanong ko.

Tumango siyang nakangiti. May pagpapasalamat ang nakabakat sa maganda niyang mukha.

"Okay lang ba na sumabay sa'yo? Walkway din ako. I could use the company," hiling ko.

"Sure." ang nakangiti niyang sagot.

"Jessie pala. My name's Jessie," inabot ko ang aking kamay sa kanya.

"Celine." Kinuha niya ang kamay ko.

Biglang uminit ang loob ko kahit nasa gitna kami ng napakalakas na ulan. Hindi ako makapaniwala, nakakausap ko na siya ngayon. Araw araw ko siyang nakikita, pero ngayon nahawakan ko na ang kamay niya at nakasabay ko pang maglakad.

"Hanggang sa dulo ako, ikaw ba?" panimula niya. 

"Yeah, same. Saan ka ba nagwowork?" sagot ko.

"Ahhh. Uhmmmm... Sa call center sa may Solaris."

"Ah talaga, pero umaga na ah? Diba normally panggabi ang mga call centers?"

"Well most of them. The company I work for, services Australia, kaya dayshift ako."

"Ahhh, G'day mayt!!!" bati ko sa pinakamahusay kong paggaya sa Australian accent.

Natawa siya ng malakas. Ang cute niya. Mukhang sopistikada. Mukhang anak ng mayaman. Maputi. Petite. Alam niyang hindi na kailangan ng kolorete sa mukha, dahil kahit wala nito, lumalabas ang ganda ng kanyang hitsura.

"Your Australian accent sucks!" biro niya. 

Hindi man sadya, pero nakuha niya ang accent ng mga Australyanong pilit kong ginaya. Lalo siyang gumanda sa paningin ko. 

Ipinagpatuloy namin ang paglalakad. Nakatingin siya sa taas. Sa mga grafitti art na nagkalat sa walkway ng Makati. Kahit sino talaga mapapatingala sa ganda ng mga nakapinta sa dingding ng walkway. 

"Ang ganda no?" banggit ko.

"Yeah. It really shows na marami pa ring creative na Pilipino. Kahit yung mga simpleng art, it's full of life and shows kung paano ang buhay ng mga dumaraan dito sa walkway. Shows life of a yuppie. City life. Life in Makati."

"May paborito ka?" usisa ko.

"That one." Turo  niya sa isang drawing ng babaeng natutulog. Isang simpleng likha. Hindi nagstand out sa tabi ng maraming mahuhusay na likha.

"Huh. It's simple. Far from what I expect you'd like."

"Yeah. Well, that's because I like to sleep. I can relate to the drawing." ngiti niya. "Hey, don't get me wrong, I'm not the artsy type. I just appreciate pretty things."

Mabuti naman. Akala ko mapapasubo ako kung sakaling si Celine ay yung tipo ng babaeng sopistikada.

"Ikaw, where do you work?" tanong ni Celine sa akin.

"Walang work. May business ako ng buy and sell ng mga kotse. I don't think na kaya kong umupo sa opisina ng 9-5."

"Is there good money in what you do?"

"Tama lang. May pera pag may buyer. Nganga pag wala." 

"Yeah? Honestly, I've been looking on venturing into business, pero I don't know if kaya ko. I'm almost 30, and I really don't want to see myself 5 years from now still taking calls and servicing rude customers." paliwanag niya.

"YOu can make money doing what you like. Ako, ever since puberty mahilig talaga ako sa mga kotse. I worked for 7 years para magkaroon ng puhunan. Tapos, yun sinuwerte and tuluy tuloy na."

Napabuntong hinga si Celine. 

"Ano ba ang mga passion mo?" tanong ko.

Napaisip siya ng konti. "I can bake. Masarap yung cupcake recipe ni mom. I just haven't found the time to bake."

"Wow! Parang gusto kong makatikim ng cupcake mo."

"Sure. Sige if I find the time, I'll bake you one. I mean every now and then nakikita kita where you saw me earlier."

Napangiti ako. Hindi sa pangako niya, kundi dahil napapansin din pala niya ako. Pareho kaya kami ng naiisip? Gusto din kaya niya ako?

Nasa dulo na kami ng walkway. Ibig sabihin ilang saglit ko na lang siyang makakausap. 

Nauna siyang bumaba sa akin. 

Lalo ata akong na-in love sa kanya. Ang ganda ng hubog ng kanyang katawan. Oo, madalas ko siya nakikita, pero ngayon ko lang talaga siya tiningnan ng ganito. Iba talaga ang nagagawa kapag ang isang tao ay tinitingnan mo lang, at kapag nakakahalubilo mo na siya. 

Lalo siyang gumaganda. 

Hinabol ko siya.

"Uhhh Celine..."

"Sorry, malelate na pala ako. Tagal ko palang nastranded kanina. I lost track of time."

"Ahh, okay."

"Hey, thank you sa payong. And for the company. It was really nice."

"It was nice to know you too."

Mawawala na ang pagkakataon mo Jessie. Tanungin mo na ang number niya. Humingi ka ng pagkakataon na lalo siyang makilala. Gawin mo na ngayon na!!!

"Hey Celine!" tawag ko sa kanya.

Lumingon siya sa akin? Tinuro ang braso. Senyales na wala nang oras at tumakbo papunta kung saan siya nagtatrabaho.

Napahinto ako.

Pinanuod siyang pumasok sa building kung saan siya nagtatrabaho.

Napasilip siya sa akin at nakita ako. Sorry. Hindi ko man narinig, pero yung ang nabasa kong sabi niya sa akin. 

At tuluyan na siyang nawala.

Nagvibrate ang bulsa ko. May nagtext sa akin.

"Where are you. Dito na kami lahat. Ikaw na lang nawawala." Text ng kaibigan ko.

"15 minutes" reply ko.

Tumalikod ako at naglakad pabalik sa walkway. 

Papuntang mall sa kabilang dulo ng aming nilakaran.

*********************

Dahil nainspire ako ng ulan at ng kwento ni Celine at Jessie sa Before Sunrise, Before Sunset at Before Midnight.

Oo. At ako na ang sinisipag magsulat nitong mga nakalipas na araw.

GANITO PA RIN BA ANG MGA BLOGGERS NGAYON

Hindi ako masyadong napapaikot sa mundo ng blogosperyo, pero minsan may manaka-nakang mga post na nagpapaalala sa akin kung bakit ko minahal ang mundong ito.

Nakakatuwang magbasa ng mga blog ng kabataan, dahil naaalala mo kung paano ka rin dati. Ewan ko kung dahil ba ito sa edad ko, o dahil iba na ang kalagayan ko ngayon.

Medyo matagal na rin akong di nakakapagsulat ng mga napapansin ko sa mga makabagong manunulat. Pero gaya ng sabi ko noon, parang cycle lang ang blogging. Umiikot. Umuulit. Iba nga lang ang nagsusulat.

Naaalala mo pa ba noong nagsusulat ka.

ANG LUNGKOT NG BUHAY DAHIL SINGLE AKO
Nalulungkot ka tuwing umuulan. Nalulungkot tuwing Pasko. Umiiyak kapag araw ng mga puso. Nagsummer vacation ka mag-isa kaya depressed ka. Nagbibirthday ka at ang nag-iisang hiling mo ay ang magka girlfriend o boyfriend. Ang goal mo tuwing bagong taon ay magkasyota. Ang buong mundo mo ay hindi iikot hangga't single ka. Magpapakaplastic ka minsan, at sasabihin mo masaya ang single blessedness, pero ilang linggo matapos, ay magmumukmok ka dahil mag-isa ka.

ANG SAYA NG BUHAY DAHIL MAY SYOTA/ASAWA AKO.
Ipopost mo ang anniversary ninyo. Ipopost niyo ang monthsary ninyo. Ipopost mo ang weeksary niyo. Ipopost mo ang daysary ninyo. Ipopost mo pag nag-away kayo. Ipopost mo kapag nagkabati kayo. Ipopost mo kapag namimiss mo siya. Ipopost mo ang dates ninyo. Ipopost mo yung pagmamahal mo sa kanya. Medyo nakakasuka. Pero mahal mo, bakit ba. Oo. Ako yan.

WALA NANG NANGYAYARING MAGANDA SA BUHAY KO.
Magkukwento ka ng kwentong masalimuot tungkol sa buhay mo. Kung ano ang hirap na dinanas ninyo. Kung paano ka niloko at iniwan ng minamahal mo. Magkukwento ka kung paanong sinira ang buhay mo ng bulok na sistema ng bahay niyo, eskwela, trabaho o pamahalaang Arroyo at Aquino. Hindi ka nakikinig sa mga nagsasabing maganda ang buhay. Ikaw lang ang may karapatang magdrama sa mundo. At kapag may nagbibigay ng payo na hindi mo gusto, gigyerahin mo ito.

IKAW NA ANG TAMA. IKAW LANG.
Ikaw na ang nagbibigay ng tips kung paano maghandle ng pag-ibig. Kung anong klaseng girlfriend/boyfriend ang dapat hanapin ng mga mambabasa mo. Nagbibigay ka ng payo kung paano maghandle ng hiwalayan. Ng away ng mag-asawa. Minsan pa nga, gumagawa ka ng post para sagutin lahat ng tanong ng mga mambabasa mo. Ikaw na si Charo Santos Concio ng blogging. Pero sa totoo, disi-otso ka lang at di pa nagkakasyota.

IKAW NA ANG GUSTONG SUMIKAT.
Aktibo kang magkumento sa mga tahanan ng mga sikat na blogger hoping na yung mga nagbabasa doon ay mapapadaan din sa bahay mo ang mga mambabasa nito. Gumagawa ka ng kung anu-anong pautot masabi lang na in ka. Makikijoin sa mga tag na post ng iba. Gagawa ng kung anu-anong badge para sa kanila. Mamimigay ng award. Ililink mo lahat lahat sila kahit hindi mo binabasa. Magsusulat ka ng kung ano ang in. Makikisawsaw sa isyu o sa mga nagbablog war. At araw araw kang nagsusulat para ikaw ay sumikat.

IKAW NA MAHILIG UMINOM NG SPRITE.
Ikaw yung nagpapakatotoo. Yung isusulat ang tunay na damdamin mo. Wala kang pakialam kung may nagbabasa o wala ng mga sinusulat mo. Minsan isang sentence lang ang ipapublish mo. Hindi mo hangad na magkaroon ng bagong kaibigan. Ng syota. Ng kung ano pa man. Basta nagsusulat ka dahil dun ka masaya. Minsan ikaw lang nakakaintindi sa mga sinusulat mo. Pero ikaw yung gustong kaibiganin ng mga tao. Mayroong kokontra sa mga paniniwala mo, pero dedma ka lang dahil nirerespeto mo ang opinyon ng ibang tao.

********************

Ang dami nang nagsusulat sa mundo. Nakakatuwa kadalasan. Nakakainis at nakakalungkot kung minsan. May mga pagkakataon na gusto mong ihinto pero nahihirapan kang tigilan.

Masaya eh. Nakakatanggal ng stress.

Ang hirap iwan.

Ikaw, naaalala mo ba noong nagsusulat ka? Sino ka sa kanila?

ANONG KLASENG BADING KA

Dahil sa My Husband's Lover nagiging uso  ngayon ang mga bading (uso talaga). Sabihin na nating gumagawa ng ingay. At dahil wala pa akong Post ngayong Agosto, ito na lang ang isusulat ko. Hindi man hinihingi ng mga tao, hindi man tama pero nagclassify ako ng mga bading na kakilala/nakilala/naamoy/nabalitaan ko.

Kung bading ka, saan ka kaya nalilinya sa mga ito?

THE SPECIAL KIND

The Special Kind of gay. Sila na ang gifted. Sila na ang mga mabubuting ehemplo. Ang mga bading na ipagmamalaki mo. Sila yung bumuo ng stereotype na ang matinong bading ay matalino, witty at may silbi sa lipunan. Out and proud. At may dahilan para dito. Sila yung mga ipinaglalaban ang karapatan ng mga nabibilang sa LGBT community. Sila yung mga nakarating sa rurok ng kasikatan. Sila yung mga bading na naging boss mo. Sila yung mga bading na hindi lang nakakatawa, pero alam mong may laman din ang kukote nila.

THE PA-MACHO KIND

May iba-ibang uri ng mga macho. Ito ang una. Pa-macho dahil malalaki ang katawan. Sila yung araw-araw nakikita mo sa gym, nagbubuhat ng mga mabibigat na barbel. Sila yung nakikita mo yung mga profile pic ay katawan lang, walang ulo. Lalaking lalaki ang pangangatawan, pero pag nagsalita na... huli ka!!! Bading na bading pala. Maaaring out and proud. Pero kadalasan, sila yung in denial. Yung tipong alam na ng buong mundo na bading sila, pero di mo pa rin mapapaamin, at sa katawan itinatago ang pagka-pink ng dugo nila. Yung tipong pag tinanong mo, "are you gay?" ang sagot nila "I'm BI" (always bullshit BTW). Sila yung maaaring confused pa ang state of mind pagdating sa kanilang sekswalidad. Eto rin yung mga kaklase mo noong high school na noon ay nakikita mong lantarang ginagawang gown ang props ninyo na kumot na aakalain mong pagtanda eh yung magpapaputol ng ari nila at papalitan ng artificial pechay, pero ngayon ay kalbo na at mas malaki pa ang katawan sa bouncer o gym instructor.

THE ALMOST PARLOR KIND

Ang mga tunay na out and proud. Sila yung pinakacommon na bading. Yung alam ng lahat na gay sila. Na walang pakialam sa iisipin ng mga tao. The loud kind of gay. Yung paborito nating panoorin o kausapin dahil sila yung talagang nakakatawa kausap. Yung masarap kaibiganin dahil sila ang nagpapagaan ng araw mo sa kakulitan nila. Sa kanila mo natututunan yung gay lingo. Almost parlor, dahil sila yung tipong parang parlorista ang kilos pero matino ang hitsura. Maaaring parlorista rin naman ang hitsura, pero matitino naman sila.

THE DARAGISTA/PARLORISTA KIND

No offense meant, wala lang ako sigurong maisip na description para ganitong uri ng bading. Sila yung tipikal na makikita mo sa parlor. Sila rin minsan yung nakikita mo sa mga stand-up comedy bars. Yung mga bading na minsan ay laman ng dyaryo dahil sila yung napatay o nanakawan ng mga boylet nila. Ang mga drag queens na nagkalat noon sa Malate o gay bars.

THE STRAIGHT KIND

Hindi ito katulad ng mga pa-macho. Sila talagang macho. Lalakeng lalake ang tindig at pananalita. Maaaring sila yung mga nahihilig sa sports, may mga chicks sa side pero kung tatanungin mo sila aamin sila na bading sila.  Yung tipong kapag nalaman ng ibang tao ang totoo sa kanila babagsak ang panga nila. Hindi mo aakalaing bakla pala. Ika nga, sila ang straight man... who likes to sleep with other men. Hindi banidoso, naniniwalang ang tunay na lalake ay walang abs. Yung mga bading na seryoso, hindi madalas nakakatawa. May angking kakulitan, gaya ng sa mga tunay na lalake. Pwedeng mapagkamalang paminta, pero open naman sila sa sexuality nila. Yung tipong di mo na kailangan ipangalandakan sa lahat na bading ka dahil hindi naman ganun ang kilos mo pero kung tatanungin mo, aamin sila..

THE PANGET NA NGA PANGET PA ANG UGALI KIND

Iba iba ang ganitong klaseng bading. May mga tolerable. Meron din naman na offensive, at minsan kriminal. Sila yung mga tipong nagbabahid ng di magandang kulay sa LGBT community. Yung mga ginagamit ang charm ng isang bading para makapangutang sa mga kinaibigan, tapos bigla na lang mawawala pagkatapos makangulimbat ng maraming pera. Yung mahilig magkalat ng tsismis.  Yung mga bading na hindi masaya kausap dahil wala ng ibang sasabihin sayo kundi mga ka-negahan sa buhay. Yung mga nakukulong dahil nangrerape ng mga batang lalaki. Yung mga nanlalasing ng mga kabarkada para tsansingan/bosohan ang mga ito. Pwedeng hindi sila panget, kaya aahasin nila ang boypren mo. Basta lahat ng bading na masama ang ugali, dito nakaclassify.

Marami pang iba. Andyan yung mga dating lalaki, pero may pechay na. Yung mga bading lang kumilos pero lalaki talaga. Yung mga babae kumilos kahit mas mukha pa silang lalake sa tatay nila at marami pang iba.

So, sino ka sa kanila?

MCDONALD'S TVC

Tanghali.

Mahaba ang pila sa McDonald's.

Isang ama nakaupo sa tapat ng manliligaw ng kanyang anak.

TATAY: Alam mo hijo, si militar, natuto akong magbasa ng mga tao. Kaya kong alamin kung nagsisinungaling ang kausap ko o hindi.

Mapapalunok ang manliligaw. Ngiti lamang ang naisagot sa ama ng nililigawan.

TATAY: Sagutin mo ako. Gusto mo ba ang anak ko?

Titingin ang ama sa likod ng manliligaw. Sa isang babaeng may kasamang bata. 

MANLILIGAW: (Sasagot ng may paninindigan) Opo gusto ko po.

TATAY:  Tanggap mo kung sino at kung ano ang meron siya.

MANLILIGAW: Tatango at magsasabi ng "Opo."

TATAY: Hindi mo lolokohin ang anak ko?

MANLILIGAW: Hindi po.

TATAY: Mapapanindigan mo ba siya?

MANLILIGAW: Yes sir!

Darating ang anak na babae na may dala ng order nila at tatabi sa kanyang ama.

BABAE: Dad, here's your favorite... Quarter Pounder.

Mapapangiti ang ama. 

TATAY: Well hijo, in that case... I give you permission...

May parating na lalake.

TATAY: To date my son.

Mapapangiti ang manliligaw. Sabay darating ang lalaki, uupo sa kanyang tabi at ibibigay ang inorder na Big Mac.

ANAK: What's that all about? (may pagtatakang tanong ng anak)

Isang malaking ngiti ang ibibigay ng isa pang lalaki.

M

*****************************************************************

Kathang isip lamang. Nadala lang ng commercial ng McDo. Noong isang araw ko pa ito naisip, ngayon ko lang naisulat.

Kailan kaya magkakaroon ng ganitong ads dito sa Pilipinas?

PAGDATING SA TRABAHO

Nais ko lang ilabas... baka sakali makatulog ako pagkatapos.

Mga bagay na natutunan ko sa sampung taon ko sa trabaho.

• Kapag ang teammate mo ay medyo nahuhuli sa mga trabaho, imbes na mag-ipon ng ebidensya para ma-escalate ang taong ito, subukan mong saluhin ang trabaho. Minsan baka kaya nakakaligtaan ito ay dahil subsob na ang teammate mo sa dami ng kanyang inaasikaso.
• Kung sakaling may sama ka ng loob sa katrabaho mo, one time big time kausapin mo to. Baka sakali lang magbago. Wag mo syang sisiraan sa ibang katrabaho niyo. Hindi produktibo kung lahat ng tao galit sa kanya kahit wala namang kasalanan ito dun sa ibang tao.
• Sa pagkakataon naman na ang isang myembro ng team mo ay hindi na nakakatulong sa inyo dahil sa isang bagay lang nakatutok, imbes na punahin ninyo yung pagkukulang niya sa team ninyo, subukan niyong mag-alok ng tulong. Minsan may mga taong nahihiya talagang humingi ng tulong kahit kailangan niya ito.
• Kung sakaling dumating ang panahon na nabulyawan ang isang myembro ng team ng ibang departamento sa kumpanya ninyo dahil napabayaan ito. Hindi tama na pagtawanan at sabihing buti nga sa'yo.
• Kung puros ka reklamo pero nung bigyan ka ng pagkakataon na gawin ang trabaho ng nirereklamo mo, gawin mo to. Kung ayaw mo dahil ayaw mong sumakit din ang ulo mo, wag kang magreklamo.
• Kung pupunahin mo ang kateam mo dahil sa oras ng trabaho ay natutulog siya, nanunuod ng dinownload na palabas sa tv o pelikula, siguraduhin mong hindi ibabalik sa'yo yung mga paratang mo.
• Tanggapin na hindi lahat ng tao ay kayang maging robot na trabaho lang ang gagawin sa opisina. Minsan kailangan ding magpahinga. Minsan kailangan mag-internet, magcandy crush o kaya magbabad sa telepono. Ang importante, pagkatapos ng araw, nagawa na nito ang lahat ng dapat niyang trabaho.
• Mag-ingat sa mga Negatron. Nakakahawa ito.
• Kapag ang isang tao ay nagkamali, umamin sa pagkukulang, humingi ng paumanhin at pilit tinama ang pagkukulang niya.... mag move on na kayo. Tapos na dapat ang issue. Past is past. Hindi ka liligaya kung nabubuhay ka na nakikita mo lang sa isang tao ay ang kakulangan nito. 
• Kung pag-uusapan at hihiritan niyo ang mga kamiyembro niyo na hindi niyo gusto, siguraduhin niyo na di malalaman ng pinag-uusapan niyo yung mga sinasabi niyo. Darating ang panahon na kayo rin ang pag-uusapan na gaya ng ginagawa ninyo. At kung ano mang baho ang nasabi niyo sa isang tao maaaring bumalik din sa inyo. 
• May mga tao na kaya nagtityaga sa mga taong negatibo ay dahil mahal nila ang trabaho nila. Kung sakaling dumating ang panahon na mawala ang pagmamahal nila sa ginagawa nila, hindi sila ang dapat sisihin kundi kayo. May mali sa pagpapalaki sa inyo ng magulang niyo.
• Kung may ituturing kayong kaibigan sa trabaho, yun ay ang mga taong sa harap mo sasabihin ang maling ginagawa mo at tutulungan ka na magbago. Hindi yung mga katsismisan ninyo na pagdating ng panahon na kailangan niyo ng tulong, ay silang mauunang humahatak pababa sa inyo.

Ang tanda ko na. Isang dekada na pala akong empleyado.

Pero marami pa rin kailangang matutunan.

REVIEW: THE LAST OF US

Game of the year.

Best game of 2013.

The scariest and most moving story in video gaming history.

These are some of the descriptions being thrown out by everyone who has played the game. And true to those descriptions, The Last of Us delivered the same quality that has often been expected of games coming from Naughty Dog.

It is not fair to compare this game to the company's other best seller Uncharted because they are two different genres. While Uncharted is brimming with action and wit, this new game is full of suspense and drama. With The Last of Us, you don't go out guns ablazing killing off infected, you have to play it smart.

But I'm already talking forward, let's back up a little and start from the beginning: the story. This is set twenty years after a fungal infestation spread all over the world. The Infected (sort of like zombies only creepier looking) litter the entire nation. Joel, a smuggler, who experienced a tragedy when the infection began was forced to transport a 14-year old girl out of Boston to a militia camp on the other side of the country. Thus begins the tale of morally gray men and women of The Last Of Us.

If there are acting awards given to video game characters, Joel and Ellie deserve the trophy. You can really see the desperation in their eyes whenever they are forced to kill someone. And the voice work of both Troy Baker and Ashley Johnson are just superb. They're really effective. The emotions shown on screen by both computer generated characters are way better than the ones from LA Noire which was supposed to be a game about analyzing people's emotion.

Thankfully, the gameplay is easy to figure out. Watching demos on youtube got me worried at first that this is going to be a difficult game, but when I finally got my hands on it, it felt like home. While you are allowed to go guns blazing fighting either the Infected or your fellow survivors, stealth is more favorable. You see, this is 20 years after apocalypse. Bullets and whatever stash you can have are rare finds. So you really have to play this game smart. This is bad for me as I'm someone who'd rather fight and kill everyone on sight rather than hide. So I really had a hard time playing this game. Fortunately, you'll get invested with your characters that I never thought, not even once on giving up on the game.

The environment, what can I say... it's definitely prettier than the one I played in Skyrim. Set pieces are large enough that you'd really want to wander around and scavenge for supplies or trinkets or comic books. The post apocalypse America is so beautiful you'd forget this is a survival horror game. Heck, I'm surprised that the PS3 can still release pretty games at the end of this console generation's life cycle. And the AI is really good too. Sometimes, I'd just hide and let my  companions do the fighting for me.

The next generation of video game consoles will be coming out by the end of the year. And if you're an owner of a PS3, then you can't pass on this game.

The first three sentences on this review are perfect descriptions of what this game is. It's more actually.

Bravo Naughty Dog. I can't wait to play your next game.

After I play The Last Of Us seven more times.

RATING: 10 out of 10 stars 

OA COUNTRY

Kung ikaw ay aktibo sa social media, medyo mapapansin mo na dumarami ang mga issue na ang pinaghuhugutan ay mga walang kakwenta kwentang bagay.

Si Dan Brown tinawag ang Manila na Gates of Hell.

Yung joke ni Vice Ganda kay Jessica Soho sa concert nito.

Take note, national issue itong mga ito. Tipong headline sa mga pahayagan. Umabot pa na sulatan ng pinuno ng MMDA ang manunulat para punahin ang sinulat.

Napaisip tuloy ako, napaka-OA nating mga Pilipino. Fiction at Joke pinapatulan natin. Pinag-aaksayahan natin ng oras. Napakasensitive naman natin na kapag ang isang taong overweight ay pabirong tinawag na baboy, magiging emotional tayo. Nagiging bayolente.

Wala na bang magawang matino ang mga Pilipino na pati ganun kababaw na bagay pinagkakaabalahan natin? Ganun ba kataas ang tingin natin sa sarili natin na hindi tayo tatanggap ng anumang hindi maganda na sasabihin satin o sa bansa natin?  In denial ba tayo na hindi talaga "It's More Fun In The Philippines"?

Kung babasahin mo ang libro ni Dan Brown, noong nasa Maynila si Sienna Brooks, muntik na siyang ma-rape. Tinulungan lang siya ng isang matandang babae na bingi.  Hindi nabanggit yun noong lumabas ang issue ng "Gates of Hell".

Si Vice Ganda, sumikat sa panlalait ng mga pangit. Doon siya nakilala. Sa estilo niyang yun kaya pinipilahan ang mga palabas niya. Sa pagiging mapanlait niya kaya siya ang may hawak ng pinakakumitang mga pelikula sa bansa (kahit wala naman talaga itong kwenta). In short, naging ganyan siya kasi sinuportahan natin siya.

Nakakatawa na kung magtanggol tayo sa mga sinusuportahan natin, ay tayo mismo ay nagiging mas malala pa sa mga tinatawag natin na bully.

Kaya siguro hanggang ngayon ay nananatili tayong Third World Country. Imbes na magtrabaho tayo, maghanap ng pagkakakitaan, eto tayo pumapatol sa mga issue nina Vice Ganda, Dan Brown, Kris Aquino at Ai Ai delas Alas.

Pwede tayong lahat maging artista.

Ang dami nating Over Acting.

SPOILER FREE: IRON MAN 3 REVIEW

Movie trailers' purpose is to make people want to watch a movie. It whets the appetite of casual film goers, fans and geeks. I lined up the first day of showing of Iron Man 3 expecting this grand showdown between Tony Stark and the Mandarin. Little did I know that I should not come in with expectations about this film.

I'm not saying that Iron Man 3 is a bad film. Far from it. It's I think the best outing for Tony Stark (after Avengers of course). But it was totally far from what I expected. And it was good!!!

The film is loosely based on Warren Ellis and Adi Granov's Extremis storyline. A virus has been created that can enhance any man, and those who cannot regulate the virus turns into a Weapon of Mass Destruction. I was curious as to how they would add The Mandarin into the story, seeing as he is Iron Man's greatest nemesis.

Honestly, the change of director was initially worrisome to me. Sometimes it can go either way. I have never heard of Shane Black before this movie so I didn't want to bring my hopes up just to be disappointed in the end. Fortunately, the movie delivered. And it delivered in spades.

This is the first film where I thought that the super villains are really formidable. You will genuinely fear for the life of Tony Stark and those around him. Guy Pierce was really nasty in this one. I think he was a great choice for Aldrich Killian. And Ben Kingsley... wow!!! His Mandarin was something I never expected. It was awesome!!!

As usual, Robert Downey Jr. proved he's the best fit for the character. I honestly can't see anyone else who'd fill in his shoes if ever he decides to quit playing the part. And I don't know, I think this is the sexiest he's ever been playing the role of our heroic billionaire.

Just like the tradition, the movie is packed with equal portions of action, drama and laughs. I really loved Tony's interaction with a kid midway through the film. And there were significant developments for Pepper's character as well.

So the summer movie blockbuster's officially started with Iron Man 3. And honestly, this is the best way to start the season.

By the way, the post credit scene was hilarious. Predictable, but hilarious!!!

Bring on Avengers 2!!!

RATING: 9.5 out of 10 stars

NAALALA KO LANG

We were on our way home from our man-date in Tagaytay when we arrived on an intersection.

The light was red. We stopped.

It was an awkward moment. The first time we went out after the big friendship fallout. Save for the music playing on the radio, we just kept silent. Everything that need be said, was said. Except for that one thing.

“How did you feel when I told you I love you?” I asked.

Joy laughed. This was the first time we talked about it, since we became friends again. I thought the topic was taboo, as there was too much drama that happened after the huge revelation.

"Honestly bro, I felt betrayed. During that time, ang bigat ng loob ko diba, with the whole break-up thing, and ikaw yung isa sa mga nagbibigay lakas sakin nun. And then you had to do that."

He was already moving on when that incident happened. He was going out on dates again. I thought that I was losing him. And one drunken evening I made the mistake of texting him how I felt.

But he didn't have to know that. It's all over. Behind us. What we're doing, why we went out is rebuilding the friendship. It's been two years since we last saw each other, there's no need for drama.

"I'm sorry," I ended.

He smiled. Punched me in the arm and stepped on the gas. "Don't worry about it."

Suddenly, it's not awkward anymore.

*********************
There are two guys that I write alot about here in my blog. One's of course "Kasintahan." And the other one is Joy.

To those who are new here, Joy was the one who got away. The love that was not meant to be (well he's straight, that's why). The friend I almost lost. One of my best friends.

31

1. Naaadik na ako sa mga consoles. At some point, nagkaroon ako ng PS1, PS2, PSP, Gameboy Advance, PS3, tatlong XBox 360 at ang huli ay PSP Vita. Sana, ngayong taon ay magkaroon ako 3DS at PS4 o yung bagong XBox.

2. Adik din ako sa mga aso. Mayroon kami ngayong 2 beagle,  2 shih tzu, 1 dachshund at 1 yorkie. Hindi sakin yung yorkie. Pero samin nakatira.

3. Ngayong buwan ay mayroon akong increase. Akala ko malaki, kasi medyo mataas ang sweldo ko. Tas naalala ko, ang sweldo ko ay may kasamang bonus na nakuha ko bilang isang modelong empleyado. Ngayon ko lang narealize, mas lumiit pala ang sahod ko dahil sa tax. huhuhu

4. Sobrang laki ng crush ko kay Georgina Wilson na handa akong maging lalaki para sa kanya.

5. Tatlong taon na po akong in a relationship. Di man ako nagkukwento, pero kami pa rin ni Kasintahan.

6. Hindi ako artistic. Pero medyo marunong ako ng kaunti magdrawing. Ngalang, yung mga artwork ko, walang awang nilapa ng mga tuta ko.

7. Hindi ako magaling sumayaw, pero may mga kanta sa Dance Central 3 na kinakaya kaya ko lang. Pero hindi ako talaga magaling.

8. Sa edad na trenta, tumigil na ako sa pagbili ng mga comics. Natuto na kasi akong magdownload ng mga comics. Namimiss ko bumili nito, pero wala na talaga sa budget ko ang comic books.

9. Ang paborito kong laruing video games ay mga Role Playing Games. Isa akong malaking geek. Pero ni minsan, hindi sumagi sa isip ko ang sumali sa mga Cosplay. May katiting na kahihiyan pa rin ang nananalaytay sa katawan ko.

10. Marami akong kwentong commute dahil mahilig akong magbus. Sa sampung taon kong pagcocommute papasok at pauwi sa trabaho, marami na akong naranasan. Pero nagpapasalamat  ako dahil ni minsan ay hindi pa ako nananakawan.

11. Noong isang taon, nangarap akong maging isang manunulat sa pelikula. Hindi ako natanggap.

12. Nagtatago ako sa mga kaibigan ko ngayong taon, dahil umiiwas ako sa gastos. Ipapagawa ko kasi ngayong taon yung bahay namin.

13. Ang pangarap ko ngayon sa buhay ay maging isang dog breeder. Sa totoo lang ang gastos nitong karerang ito. Halos tatlo hanggang limang libo kada buwan ang gastos ko sa mga alaga ko.

14. Proud akong sabihin na hindi nako maarte sa pagkain. Kumakain na ako ng gulay. Pero allergic pa rin ak sa seafood... except sa tahong... sa baked tahong. Hindi tahong na babae ha... yung tahong talaga.

15. Madalas akong titigan ng mga kasabay ko sa fx dahil mahilig akong magconcert habang bumibiyahe. Dati maganda ang boses ko, pero ngayon medyo sira na siya. Di ko na kayang bumirit gaya noon.

16. Huling taon ko na sa kalendaryo ngayong 2013. Next year laglag nako.

17. Ito na yata ang pinakatahimik kong birthday. Walang party. Walang meetups. Walang pakulo. Ako lang at ang pamilya ko tsaka si Kasintahan. Kaya ko pala. I like this.

18. Opo ngayon po ang aking ika-31 kaarawan.

19. Malandi akong lalaki. Hindi ako kagwapuhan, pero nakakatuwa na meron paminsan minsan na nagsasabi sakin na crush nila ako. Well, obviously now hindi ko pinapatulan. Pero nakakataas lang ng ego. Hehehe

20. Slow akong tao. Madalas hindi ko nagegets kapag kunwari nagbibiro ang mga kaibigan ko. Ako palagi ang nambubuko kung may pinagtitripan sila dahil shunga ako.

21. Ngayon ko lang narealize, pati DVD at blu ray disc, ay hindi na rin pala ako bumibili. Kaya taimtim ang aking pagdarasal na sana ay hindi mawala ang mga torrent sites ng mga pinagkukunan kong mga pelikula.

22. Nag-iisip ako ng negosyo na maaari kong itayo kung sakali mang dumating ang panahon na ayaw ko nang maging taong grasa. Mayroon na akong kapartner, pero wala lang kaming maisip kung saan namin gagamitin ang pera niya.

23. Nag-iisa akong anak at simula nang napanuod ko ang Shameless, minsan napapanaginipan kong kapatid ko sina Fiona, Lip, Ian, at lahat ng mga Gallagher siblings. Ganun ata pag only child ka.

24. Nasubukan ko nang mag marijuana. Wala siyang epekto sakin. As in wala!!! Disappointing.

25. Hindi ako mapaboritong tatay sa mga aso ko, pero paborito ko yung mga shih tzu ko. Sila kasi yung malalambing sakin. Kaya lang yung isa ang hilig markahan ng teritoryo yung Xbox ko.

26. Naranasan ko nang mahulog sa bangin. Masakit siya.

27. Kung sakaling may mabait na nilalang dito sa blogosperyo, ang nais ko pong regalo sakin ngayong kaarawan ko ay isang Nintendo 3DS XL. Nagbabakasakali lang naman. Sana meron.

28. Sa tanang buhay ko, tatlong beses akong nabigyan ng surprise (party). Una, noong 9th birthday party ko. Ikalawa, noong 1st year college salamat sa mga kaklase ko. Ikatlo, noong isang taon, salamat sa mga katrabaho ko.

29. Namimiss ko na ang blogging.

30. Minsan iniisip kong mag-out sa facebook. Tutal marami na naman ang nakakaalam kung ano ako. Pero naiisip kong, marami akong kamag-anak dun. Ano na lang kaya ang magiging reaksyon nila.

31. Natutuwa ako nung binuksan ko ang Google page ngayon, ang Google Doodle ay isang pagbati para sa kaarawan ko ngayon.

BLAH BLAH BLAH

2013 na pala!!! May isang buwan na akong hindi nakakapagsulat...

At dahil dyan, halo halong kung anu-ano ang mababasa ninyo sa post na ito...

2013 FINANCES SPLAT
Hindi ako umaasa na may maiipon na ako ngayong taon. Inaasahan kong pagdating ng Disyembre, ay bagsak nanaman ang magiging grado ko sa pinansyal na aspeto ng buhay ko. Ito ay gawa ng ako ay tutulong sa pagpapagawa ng bakuran at pagpapaayos ng bahay namin. Pero hindi ko inaasahan na Enero pa lang ay marami na ako agad na gastusin. Apat na linggo pa lang ang dumadaan ngayong 2013, mayroon na akong binayarang 3 video games, isang aso at noong Biyernes ay napa-oo ako sa pagbili ng PSP Vita. Idagdag mo pa na inenroll ko ang aking mga magulang sa aming HMO sa kumpanya. Hindi sapat ang increase ko sa lahat ng gastos ko.

PADRE DAMASO
Kaninang hapon, napuno ang twitter feed ko ng mga tweets tungkol sa sentensya kay Carlos Celdran. Sa mga hindi nakakakilala, siya yung nagprotesta sa simbahan noong isang taon dahil sa kanyang adbokasiya tungkol sa RH Bill. Ito rin ang dahilan ng kanyang pagkakakulong. Nakikisimpatiya ako sa kanya. Pero sa aking palagay, tama lang na siya ay makulong. May karapatan tayong lahat na magprotesta o ipaglaban ang sa tingin natin ay tama, pero may tamang lugar at paraan naman para ipahayag natin ito. Sabihin na natin na may mga taong makikitid ang utak sa simbahan, pero hindi tayo doon dapat nanggugulo. Hindi lang bilang respeto sa Diyos, pero respeto na rin sa mga tao na nandoon para kausapin ang Panginoon. Mayroon si Carlos Celdran na punto sa mga ipinaglalaban niya. Kung tutuusin, may tama naman siya. Pero yung ginawa niya, para sa akin, mali talaga eh. At kung palalampasin lang natin ang mga bagay na ganyan, hindi magtatagal, lahat ng yan, mapupunta sa tinatawag na anarchy.

Medyo kanina pa ako nangangating sabihin yan, lalo na sa twitter, kaya lang kulang ang 140 characters.

DOGGY DADDY
Kung hindi ka pa napapadpad sa isa kong bahay, dito ko na lang ikukwento. Ako po ay ama na sa apat na nagkukulitang mga aso. 2 shih tzu 1 beagle at 1 dachshund. Hindi understatement ang nagkukulitan dahil naknakan silang lahat ng pasaway. Katulad kanina, dahil natural silang malilikot, buong araw silang nakatambay sa terrace namin. Meron sila dung pagkain at tubig para hindi na mahirap iakyat baba ang lalagyan kapag kainan na. So anyway, dahil maliliit naman silang mga aso, iniwan ko sa lamesa yung lalagyan ng pagkain. Pag-akyat ko kagabi, yung lalagyan ng pagkain nakakalat na sa sahig. ubos ang laman, at lahat ng tuta ko, malalaki ang tyan. Goodbye 500 pesos worth ng Eukanuba.