PAKIRAMDAM

Nagsimula akong makaramdam noong bata pa ako.

Noong buhay pa ang pinsan ko, madalas siyang nanggugulat. Tatalon sa kama namin sabay mangingiliti. Mang-aasar lang. Namatay siya dahil nahulog sa condo unit na tinitirahan nila ng kapatid niya.

Ilang araw makalipas nang siya ay ilibing, madalas na siyang nagpaparamdam. Minsan, habang nanunuod ako ng tv, bigla na lang lulubog ang kama ko, na para bang may tumalon. Tapos, minsan habang pinipilit kong matulog, bigla na lang parang may tumatabi sa akin. Hindi ko nakikita, pero alam kong yun yung kuya ko, nagbabantay sakin.

**********

Bakasyon noong hayskul ako, at nagbababad sa telepono nang hatinggabi. Kausap ko ang kaklase ko, at nakikibalita sa mga kaganapan sa buhay-buhay nito.

Dahil hindi naman talaga ako makwento, tahimik lang ako na nakikinig sa mga pinuntahan ng kaibigan nang nagdaang linggo.

Gising na gising pa ako, at mulat sa lahat ng nangyayari sa paligid nang biglang hindi lang iisa ang naririnig kong nagsasalita. Sa kabilang tenga ko, may bumubulong ng kung anu-ano na hindi ko naiintindihan. Nanginig ako, at nabagsak ang telepono. Walang tao sa paligid.

Nang itanong ko sa kaklase kung may narinig siya, wala raw. Baka daw nakatulog lang ako. Pero alam kong gising na gising ako.

**********

Isang linggo pa lang akong natutulog sa bagong kwarto ko sa bagong bahay namin. Isang gabi, nanaginip ako ng masama.

Pilit kong ginigising ang sarili ko. Alam kong gising na ako, ang kulang na lang ay imulat ang mata, pero hindi ko magawa. Nararamdaman kong may nakapatong sa akin at pinipigilan akong bumangon at gumising. Alam kong madilim, pero may naaaninagan akong anino ng bata na hinihila ang mga paa at kamay kong pataas. Pero nakaupo siya sa dibdib ko. Naririnig ko yung batang tumatawa.

Nagsimula akong magdasal ng Ama Namin. Ang bigat ng mata ko, pero salamat sa Diyos, naibuka ko ito.

Malakas ang bentilador, at malamig ang panahon, pero basang-basa ako ng pawis.

**********

Sa kwarto ng Tita ko madalas ako matulog kapag tag-init dahil yun lang yung kwartong may aircon.

Minsan, nagigising ako ng madaling araw dahil maingay sa labas ng bintana ko. Ang harap ng kwarto nila ay terrace.

Madalas akong nakakarinig ng mga batang naghahabulan sa labas ng bintana namin. Ni minsan, eh inisip kong kapitbahay lang ang mga ito, dahil kahit bakasyon, walang matinong bata ang maglalaro ng habulan alasdos ng madaling araw.

Hindi na ako bumabangon, at pinapatugtog ko na lang ang radyo ng telepono ko nang hindi na marinig ang mga bata sa labas ng bahay ko.

**********

Hindi ako nakakakita ng multo, at ni minsan hindi ko pinapangarap na makakita nito. Wala akong balak. Wala akong lakas-ng-loob. Pero minsan, sa gilid ng mata ko, may nakikita akong mga aninong gumagalaw, kahit ako lang mag-isa sa bahay.

Sabihin man nating hindi ako naniniwala sa mga multo, sadyang meron talagang mga bagay na magbibigay ng dahilan upang tayo ay magdalawang-isip.

Happy Halloween!!!

DANCE FLOOR

I was dancing to the beat of the dj's music. My hands were raised just like the hundreds of people who were enjoying their night in the dancefloor. My eyes were closed the whole time. I'm in my own world.

Dub-dub-dub-dub-dub-dub-dub...

I was the king of the dancefloor. My swaying movements is the envy of every guy, even if I was dancing alone. I am the center of attraction.

Dub-dub-dub-dub-dub-dub-dub...

Then our eyes met. She had the loneliest gaze I've ever seen. She hides the feeling with the curviest of moves. Her hair following every turn of her head. She makes her moves now, but her eyes locked with mine.

In my mind time froze. Everyone around us stopped moving. Everything else was a blur. Only her, and her moves are clear to me. We don't talk. We only let our steps say what we want to say. But we understand each other.

I wanted to step forward. Move closer to her. Her eyes were still locked with mine. Everyone else is gone now. We're the only ones occupying the dancefloor.

It's like there was an invisible barrier between us. I wasn't able to move. I can move, but I can't step forward. Eyes still locked. Every flail of our hands and swing of our hips says "I want to be with you." Yet something pulls us apart.

Then the music changed.

Everyone came back. Our vision broken by a swarm of bodies following the tunes. I lost her.

My feet start moving. I need to find her. I pushed through the crowd. My eyes scanning every face trying to find the girl whose gaze matches with the girl from before. I looked around. Other girls look at me, seducing me with their moves. But I still want her. My dance partner.

Te-ten-tu-tu-du-ten-tu-tu-du-ten-tu-tu-du-tu-du-tu-dut.

It's been hours with no sign of the woman. My desperate search has been in vain. I give up. Ill be going home alone. How could this evening ended, have I gotten to know that girl? Would we have a lot in common? Would she like me? Now, I wouldn't ever know.

As I pull out of the parking lot, the memory of the dance we did still lingers.

Crash!!!

I bumped into someone's car. I immediately went out of the car to see the damage. I am ready to rage war against the driver, even if I know I was at fault. My mind wanders.

And then she came out. The girl I was dancing with. She gave me that sad smile.

"I'm sorry." she said.

What should I do now?

**********

Last night was my first night in Embassy in the Fort. It's been years since I last went out dancing. I was not interested in meeting people in clubs as I'm pretty sure the two of us won't have anything in common. I'm not the party goer type of person. My idea of a good gimmick is staying in a coffee shop for hours and not running out of things to talk about.

But I totally had fun, that's for sure.

This story is fiction. As I noticed a lot of men and women on the dance floor had wandering eyes, mine included.

KWENTONG GRADE SCHOOL

Di ako sigurado kung alam ninyong lahat, pero hindi ko talaga nagustuhan ang hayskul life ko. Noong college talaga ako sobrang nag-enjoy. Pero sa aking pagbabalik-tanaw, naisip ko na mas gusto ko pa ang elementary days ko kesa nung high school ako. Alam ko mas maraming nangyari sa apat na taon ko dun, kesa sa anim na taon sa elementarya, pero para sakin mas masaya ang aking kabataan.

Yung panahon na totoy na totoy pa ako at lahat ng mga kasama ko. Walang inggitan. Puros laro lang inaatupag. Hindi ako stressed. Hindi ako pulubi. Namimiss ko yun, lalo na ngayon pang nagsisimula na akong tambakan ng trabaho.

Nanggaling ako sa all-boys school buong buhay ko, at masaya don. Enjoy, at maagang natuto ng kalokohan. Kaya ngayon, bilang tribute (at dahil wala akong maisip na maaaring isulat na may kabuluhang post) eh ilalathala ko lahat ng highlights na maaalala ko noong grade school ako.

GRADE 1
Unang taon kong mag-aral sa isang malaking paaralang katoliko. Naaalala kong pinaiyak ako ng aming guro dahil nung school fair eh hindi ako sumama na ihatid ang tatay ko sa airport. Nagstay lang ako sa school at hindi bumaba sa Ferris Wheel. Nagsayaw kami noon ng ati-atihan, at doon ako natutong maglaro ng teks, sipa, yung mga trading cards ng mga kotse, eroplano, tangke at racing cars.

GRADE 2
Ito ang taon na una akong sobrang nahumaling sa babaeng matanda pa sa akin. Ang guro kong si Ms. Marianne. Eto rin ang taon na sobrang dumami ang Marvel cards ko sa teks, tipong limang dangkal. Tapos sinunog lang ng nanay ko kasi ang grade ko sa periodical test ko sa Math ay 8/70. Ito rin ang taon na una kong narinig ang salitang jakol. Siyempre, iba ang pagkakaintindi namin dito. Ganito pa ang gamit namin dun... "Ah, si Jeffrey mukhang jakol!!!" Tapos eto rin yung panahon na tuwing lunch, nagtatago kami sa barkada nina Gio Alvarez (na model pa lang ng Safeguard noon), Grade 6 sila, kami Grade 2, tapos pag nahabol nila kami, nilalagay kami sa loob ng basurahan.

GRADE 3
Dito ako unang natuto magbasa ng comics. Yung una kong nakuha eh XMen 3. First appearance ata yun ni Omega Red. Dinala ko lang sa klase isang araw, pagdating ng lunch, nawala na. Ninakaw ng isa kong kaklase (feeling ko si Rogelio yun). Naging best friend ko si Mikko, kasi napansin naming madalas kaming magkasunod sa class number, di namin alam kung bakit (alphabetical order O ako P siya). Nagtataka na lang kami, sa loob ng 3 taon eh tuwing first quarter, kami palagi ang magkatabi. Naban ang eskwelahan namin sa isang museo sa Maynila dahil ang kaklase kong si Reimann eh umebak sa loob, at nagiwan ng dilaw na trail sa pula nitong karpet. Naging kalove team ko ang kaschoolbus kong si Mimi... pero mas gusto ko yung kapatid niyang si Peanut. Walang nangyari, kasi simula nang tuksuhin kami sa isa't-isa, lumipat siya ng ibang schoolbus.

GRADE 4
Unang taon na ako'y naging isang teacher's pet. Dito ko narealize, na magaling pala ako magbasa ng ingles. At dito rin nagsimulang lumalim ang galit ko sa Math. Muntik nakong bumagsak kung di lang ako natuto magbasa ng oras (ang basa ko pag ang maliit na kamay ng orasan ay nasa 3 at ang mahaba ay nasa 9 ay 3:9). Sensya naman at digital watch lang ang kaya ko basahin noon. Paglunch, sina Moses, Shierwin at ako ay madalas maglaro ng drain (imbento naming laro na habulan tapos pag nahuli mo yung hinahabol mo, eh pipisilin mo ang bayag, leeg o braso nito)... bading na ngayon si Shierwin. Kras ko noon ang ka schoolbus kong si Gracielle. Ako ang nabunot niya sa monito monita, at niregaluhan niya ako ng planner. Nakalagay dun ang number niya, pero di ko kayang tawagan. Shy type ako eh. 2 years later, nalaman kong, tibo na siya ngayon.

GRADE 5
Nagsisimula nang lumabas ang pagiging rebelde ng klase namin. Si John Michael na kaklase kong pilosopo eh madalas makipagdebate sa guro naming si Mrs. Andrade, para lang sirain ang araw nito. Ang subject namin sa kanya ay Math. Si Moses ay nagsisimula na ring bumuo ng sarili niyang kulto. Inimbento namin ang iba't ibang lebel ng satanismo... tiyanak ang pinakamababang lebel, at Mephisto, Supreme Lord of the Underworld ang pinakamataas na lebel. Dalawa lang kami sa kulto, at dahil siya nag-imbento noon, tiyanak lang ako...

GRADE 6
Hmmm... Naging over-all officer ako ng BSP (Boy Scout of the Philippines), sa paaralan namin. Dahil huli akong dumating at wala ng team na paglalagyan sakin. Galing noh?! Nakarating ako ng Baguio dahil dun. Si Moses, napili ng team nila para isali sa Mr. & Ms. Scout dun sa Baguio. Pero, dahil may pagkasosyal yung tao (at wala masyadong talent), eh inindian lahat ng competition sa pageant. Dito rin nag-umpisang magkalamat ang pagkakaibigan namin ni Mikko. Nag-away kami dahil matagal na niyang kras si Claudine, at sinabihan kong wala siyang pag-asang maging gelpren ito. Nagalit ang loko... kadalasan, pag may nagkamali sa amin, nagsosorry kami sa isa't-isa. Pero yung away na yun, wala. Mataas pride namin pareho... Tapos ito din yung taon na nanlibre ako nung birthday ko. Sumama lahat ng kaibigan kong matalik (7 sila) at saka si Ricardo, na walang maski isa samin ay kaclose niya. Di ko nga alam kung pano napasama yun, sa Parañaque ako nanlibre, sa Cavite siya nakatira.

Hay, grade school life. Namiss kita ng sobra!!!

ANG HANAP NG MGA BABAE

Hindi ako eksperto pagdating sa mga kababaihan. Siguro, kung ganun nga ako, eh malamang hindi ako single ngayon. Pero dahil, medyo naaliw ako sa pag-aanalisa ng mga gusto ng mga lalake sa mga babae, eh ngayon gusto ko namang isulat kung ano sa tingin ko ang hinahanap ng mga babae sa ating mga lalake.

Ang inyo pong mababasa eh pawang mga opinyon ko lamang, mga sagot ng ilang babaeng katabi ko at mga isinumbat sa akin ng ex ko noong hiniwalayan niya ako. Nasabi ko na ba sa inyo na minsan na akong nasabihan na hindi marunong magmahal? Wala lang, gusto ko lang sabihin. May kwento yun, pero saka na lang.

Gaya ng nakaraan kong post, alisin na natin ang mga obvious na hinahanap ng mga babae, mga pisikal at materyal na bagay. So out na ang guwapo, maganda ang katawan at mayaman.

Gusto ko sana ilagay ito sa 'battle of the sexes' na label, kaya lang wala naman atang papatol. So anyway, ayun... simulan na natin to...

PERSONALIDAD: Mas naniniwala ako kapag babae ang nagsasabi na hindi importante ang looks para sa kanila, kesa sa lalake na nagsasabi nun. Pansin ko ang mga babae eh mahilig sa mga lalakeng malakas ang personalidad. Mapakomedyante, bad boy, o kahit nerdox basta kaya nilang dalhin ang sarili nila, eh ok sa mga babae yun. Maglakad lakad ka sa mall, makikita mo, andaming mahuhusay na mga kababaihan nakikipag holding hands sa mga lalaking mataba, pandak, nakakalbo o panget. Siguro, yung ibang lalake eh ubod ng yaman, pero kadalasan, kapag nakikita mo sila, ang mga babae eh masayang masaya, kahit di kaguwapuhan ang kasama nila. Ang mahalaga kasi, eh napapatawa sila. In short, hindi boring.

SPONTANEOUS: Minsan may mga magsing-irog na matagal na ang relasyon, yung tipong higit sa limang taon nang nagsasama, kulang na lang yung papel para sabihing talagang mag-asawa na sila, pero nagkakahiwalay pa rin. Ang madalas na sinasabing dahilan ng babae eh nagsasawa na sila sa isa't isa. Wala kasing bago. Masyado nang nasanay sa isa't-isa na nakakalimutang minsan kelangan lagyan ng anghang ang kanilang pagsasama. Yung tipo bang, minsan sa isang taon eh lumabas ng Maynila, o kaya nama'y gumawa ng activities kapag may date. Dagdag pogi points sa lalake ang marunong manurpresa ng kanilang girlfriend. Na kahit sampung taon na kayong nagsasama, eh may mga bagay pa rin na noon niyo pa lang magagawa.

MAY EFFORT: Siguro kahanay na ito ng pagiging spontaneous, hanap ng mga babae ang mga lalakeng marunong mag-effort. Ang kaibigan ko, kapag nag-aaway sila ng boyfriend niya, kadalasan ang dahilan ng away na iyon eh wala siyang nakikitang effort sa kanya na iparamdam na mahal niya yung babae. Yung simpleng bigyan siya ng pasalubong kapag may lakad ito sa labas ng Manila o kaya'y paminsan gastusan naman ang mga date nila (yung tipong di na sa Chowking at SM Cinema ang lakad nila). Yung kapag may tampuhan sila, yung lalake yung manunuyo kahit minsan yung babae ang may kasalanan. Siguro, pwede nating isulat dito eh yung lalakeng responsable.

MAGALING SA KAMA: Ang mga babae, tahimik man ang mga yan, sa totoo eh malilibog din yan. Nasa loob ang kulo. Naku, kung naririnig niyo lang ang mga girl talk ng mga yan, kapag hindi sila nasatisfy... kawawang lalake. Dahil nga inherent sa mga babae ang pagiging chismosa, eh kelangan mo talagang magperform sa kama. May kakilala ako na nakipaghiwalay sa asawa at sumama sa tibo dahil yung asawa niya ay hindi siya nasatisfy sa kama (of course, hindi lang yun yung dahilan). Pero mahalaga talaga na kaya mong paligayahin ang isang babae sa kwarto. Guys, minsan hindi masama makinig sa mga girl talk, kasi minsan, tuturuan ka pa ng mga niyan ng technique na ginagawa sa kanila ng partner nila.

MAHABA ANG PASENSYA: Siguro jackpot ang mga babae kung ang nahanap nilang boyfriend eh kaya silang samahan na mag-ikot ikot sa mall ng walang naririnig na reklamo. Bibihira kang makakakita ng lalakeng papayag na magspend ng tatlo hanggang limang oras para samahan ang gelpren na mamili ng damit at sapatos. Tapos wala namang bibilhin. Feeling ko nga ang mga lalakeng kayang gawin yun eh nawiwili ring magsukat ng damit ng babae sa sarili nila. Biro lang po. Ang punto ko, ang lalakeng mga ganito eh mahahaba ang pasensya. Hindi lang naman sa pamimili, makikita ito. Alam naman nating lahat na minsan sa isang buwan, ang mga babae ay
nagiging aswang. So sa mga panahon na sila'y may sungay, dapat kami'y makakapagkumbaba. O kaya naman kapag hormonal. Actually, kahit sa paghingi ng mga desisyon (pabagobago kasi ng isip ang mga babae) kailangan din mahaba ang pisi namin, para walang away.

Alam ko madami pa. Si Bridget Jones nga, ang haba ng listahan. Dagdagan niyo na lang, kapag may naisip kayong bago.

ANONG GUSTO NG MGA LALAKE

Kakatapos ko lang i-upgrade ang blog ko. As it turns out jurassic na pala yung template ko, at madami na palang nagbago!!! Mahirap talagang maging bobo sa internet at sa mga html na kalokohan na yan!!!

So ngayon, may bago nang kaunti sa blog ko, naisip ko rin na magkaroon ng bagong post dito. Unti-unti nang bumabalik ang mga inspirasyon ko para magsulat. While hindi pa ito todo-todong bumabalik, at least nakakapagsulat na ako ng madalas muli. Isa-isa kong lalagyan ng entry ang mga natenggang labels ko, at ngayon siguro ay dapat lagyan ko na rin ang guy stuff na label. Wala lang.

Habang nag-iisip ako kanina ng magandang topic, nabanggit ng aking katabi na si Denise na magsulat ng mga bagay na nagugustuhan ng mga lalake sa mga babae. Ano bang dapat meron sila para masabi namin na sila ay attractive?

NGUNIT!!! Obvious na ang magandang mukha, malaking boobs, at mahusay na katawan ay kasama na sa mga listahan, pagbigyan naman natin ang mga hindi pinalad. Ang mga ililista ko eh yung mga katangian ng pagkatao na gusto namin sa opposite sex. Yung mga dahilan kung bakit nasasabi nilang LOVE IS BLIND.

O siya sige, ang haba na ng opening ko, simulan na natin ito...

MAY PAGKAMISTERYOSA: Meron kasing mga taong, unang kilala mo pa lang, eh ikukuwento na sayo ang buong life story niya, ang history ng pangalan, ang buong kwento ng mga kanunu-nunuan, at kahit ang kwento ng alaga ng kapitbahay ng pinsan ng aleng nagtitinda ng yosi sa harap ng building ng dati niyang pinagtatrabahuan (whew)... in short chismosa at madaldal. Ayos lang naman ang makwento, pero gusto rin namin na minsan ay gumamit ng detective skills upang makilala ng mabuti ang isang babae. Yung tipong pwede mong gamitan ng Socratic Method para malaman ang mga sikreto nila. Pero siyempre, pagnalaman naming may pagka-serial killer type pala sila... ibang usapan na yan.

BABAENG GAME: Not necessarily sa kama. Ang ibig kong sabihin, eh yung madaling mayaya. Game siya mag-go kart, manuod ng sine, kumain sa labas, magbasketball, kumain sa karinderya, magfishball. Sa madaling-salita eh hindi maarte. Koboy ika nga. Yung pwedeng one of the boys. Ang isa sa hinahanap ng mga lalake sa kanilang magiging girlfriend, eh yung tipong makakasundo ng kanilang mga kabarkada. Kung jologs ang barkada ko, eh jologs din siya. Kung sosyal, eh sosyal din. Hindi yung tipong, kapag kasama ng mga kaibigan namin, eh uupo sa isang tabi. Tapos pag pauwi na kami, saka ako aawayin.

SYEMPRE MABAIT: Nauunawaan namin na once a month, nagbabago pagkatao ninyo, pero kung araw-araw ang ugali mo eh parang lagi kang may tagos, eh isa kang malaking turn-off!!! Masarap maging single, masarap din yung may kapartner ka. Pero, kung ang girlfriend namin, eh hahayaan kaming mamuhay na para bagang single kami, eh nakajackpot kami... Eto ay mga babaeng di dapat pakawalan. Pag sinabi kong, mamuhay parang single, hindi yung tipong mambababae. Ang ibig kong sabihin, yung tipong hahayaan akong sumama sa mga boys night out. Hindi maldita. Papatawarin ka, kung minsang makalimutan mo ang birthday niya o monthsary ninyo. Hindi naman martir o linta. Pero yung tipong bukas ang isipan baga.

APPRECIATIVE: Ang gusto ng lalake eh minsan, napapansin at inaappreciate yung mga magagandang ginagawa namin. Hindi yung puros talak na lang ng mga kabalbalan namin ang naririnig namin. Ang isa pang ayaw namin eh yung kapag nag-aaway, eh iuungkat pa lahat ng kasalanan na nagawa namin noong previous life namin. Yung tipong hindi ko na nga naaalala na nangyari, inuungkat pa rin.

HINDI INSECURE: Siguro, lahat ng away ng magkasintahan, eh nagmumula sa pagiging insecure ng mga kababaihan. Nagseselos kapag tumitingin kami sa mukha (o dede) ng ibang babae. Yung tipong palaging nagtatanong kung tumataba ba sila (hindi cute yun, kung hindi kayo maniniwala sa sagot namin!!!). Iba ang pacute, iba rin ang insecure. At nakakairita ang mga babaeng walang tiwala sa sarili, lalo na kung namimihasa na. Ang sinasabi ko lang, eh kung ikaw ay babaeng confident, mataas ang plus points mo sa amin. Yung tipong, kaya mo kaming pahabulin at kaya mo kaming paglaruan. Madalas, nagiging bobo kami sa mga babaeng ganito, pero okay lang. Gaya nga ng sabi ko, us guys welcome the challenge. Kaya uso ang mga cougar ay dahil sa mga babaeng ganito.

MATALINO: Eto, personal choice ko. Ang gusto ko, eh babaeng kaya makipagsabayan sa mga usapan namin. Yung tipong may laman ang mga sinasabi, at hindi puros hangin lang. Hindi halata, pero tahimik akong tao, pero kapag ang babae, ay napagkwento ako tungkol sa mga bagay-bagay, kung hindi man kami magkatuluyan, eh kinikeep ko siya bilang isang kaibigan. Ayaw ko talaga sa mga bobo, dahil maikli ang pasensya ko. Ayokong kausap yung mga tipong, ang habahaba ng kwento ko, tapos ok lang yung sagot nila tapos change topic agad. Nakakasira ng mood.

Alam kong hindi makikita ang lahat ng ito sa iisang babae lang, pero ang mahalaga eh meron sila kahit at least dalawa o tatlo man lang sa mga katangiang ito, okay na ako. Hindi ko na pakakawalan ang mga ganito.

MY TOP FILMS: GUILTY PLEASURES

The past few posts (specially the last one) has been a bit emo, so I thought I might need to lighen up a bit with this one. And it's been awhile since I last posted My Top Films category so I thought why not post another one.

I don't mind watching chick flicks... I really don't... as long as I don't watch it in the cinemas alone!!! These are actually guilty pleasures for me. Just like I wrote down a couple of weeks ago, sometimes in life you need to have a little romance.

Enter romcoms or romantic comedies. This is an estrogen dominated genre. Usually about an on-the-go girl who has everything she needs except for someone to love. Enter guy with a lot of baggage, at first they have the chemistry of a cat and mouse, then would hit it off, then will have sex, then will have conflict, and then they'll kiss in the end, followed by a cheesy song before the credits begin (sometimes with bloopers on the side)...

That's not how cheap porn flicks start.

Oh, and if you're expecting The Notebook, A Walk To Remember, or any Nicholas Sparks themed films, you're better off on another chickflick list... It's not here!!!

10. 27 DRESSES: I just saw this a couple of weeks ago. The story of this one is similar to one of my favorite Filipino films Got 2 Believe wherein this girl's always the bridesmaid and never the bride. It's a very girly movie, but it's nice. Katherine Heigl is a sight to behold as always (and to think she was just a supporting character in Roswell). There isn't that much 'awww' moments here, but I like the love story. And it's a bit funny too.

9. ONLY YOU: I know destiny films are a bit of a cliche, and mostly difficult to execute properly, but this movie is actually very good. It's not full of cheesy moments, in fact it's more funny than cheesy. Marisa Tomei and Robert Downey Jr. both are both brilliant in this romcom. Faith is such a believer of destiny that when an ouija board reveals the name of the guy she thought she was meant to be, she's willing to fly halfway around the world just to see him.

8. SERENDIPITY: I can't believe that this movie ranks this low on my list. It's really good!!! The whole chances and destiny thing... it's very effective. Sara, after enjoying a wonderful night with John, tells him that if they're really meant to be, they'll find each other again. Thing is, they're both about to get married. John Cusack and Kate Beckinsale have very good chemistry, even if they were only together the first part and the last part of the movie. I also liked the fact that this film has a great musical score. Mostly I fell in love with the part where they played Annie Lennox's version of Wait In Vain.

7. ONE MORE CHANCE: Popoy and Basha's been together for the longest time. But it seems that spending more with the guy is making Basha more unhappy, and so the story begins. I just saw this a couple of weeks ago, about the same day I saw 27 Dresses. I can't believe that tears went pouring down my cheeks when I saw this film. I especially liked the part where Popoy broke up with Maja Salvador's character. Man, that hurts!!! Yeah, this was my inspiration to write "The Proposal" "Breaking Up" and "Moving On".

6. 50 FIRST DATES: I like it when a chick flick isn't really a chick flick. 50 First Dates is a great example of that wherein the first half of the movie is laugh out loud, while the latter half is filled with cheesy moments. It's the type of film you really need to see with a girl (I saw this movie with two of my guy friends). Henry Roth hit the jackpot when he first meets Lucy. She's funny, sweet and likes to make pancake houses. The next day when he meets her again, she has absolutely no idea who Henry is.

5. JUST LIKE HEAVEN: David just moved in in a beautiful apartment in San Francisco. The thing is Elizabeth also lives there. But only David can see her. What's up with that? This is another movie you need to watch with a girl, and not a guy. I really loved this movie. It totally does not make sense, and is not in the very least realistic. But it's got more than enough to keep you entertained, and at one time, kilig. Of all the Reese Witherspoon I've seen (and there's been quite a number of it), this is my favorite.

4. HOW TO LOSE A GUY IN TEN DAYS: You might question why this is high on top of my list, when some of the titles above are more romantic. Well, simply put, this is the least cheesy of all the movies I've seen ever. Kate Hudson works for a magazine, and her next topic is to make a guy fall for her only to drive him away in 10 days. Unfortunately, that guy is Matthew McConaughey who just accepted a bet to make a woman fall head over heels in love with him.

3. UNDER THE TUSCAN SUN: I also love watching movies that's set in the most beautiful places. And Tuscany is possibly one of the most picturesque scenery in the world. Frances, just got divorced and wants to get away from the city, decides to accept the gay tour to Italy by her best friend. In Tuscany, she finds a wonderful old house, and upon impulse bought it. While this isn't really a comedy, it's so estrogen-laden, I think I turned gay after watching the movie. But seriously though, this film after watching it, never failed to make me smile.

2. MY BEST FRIEND'S WEDDING: Ahh, Julia Roberts... I don't know what's with this girl that when she makes a romantic comedy it's always a hit (well, except for America's Sweethearts). Julianne and Michael made a pact to marry each other if at a certain age they end up still single. When the time came for that, Julianne receives a call from Michael, asking her to be the maid-of-honor on his wedding. And so the chaos begins. Cameron Diaz was very irritating in this movie, but that's not enough to make you go awww during the boat scene, and the wedding, and the end part. I also liked the "Say A Little Prayer" part. It's so like a Filipino movie!!!

1. PRETTY WOMAN: Edward needs an escort for his two week trip in Los Angeles, and that's where Vivian comes in. Apparently, Vivian is more than what Edward bargained for, and instead of her being just an escort, what they had become something else. I know every prostitute loves this film. Who wouldn't? This is probably the best Cinderella-story they'll ever see. I know this film is quite old, but I'll never get tired of watching this movie over and over. There's a lot of kilig moments, and Julia Roberts (again) as a prostitute... Perfect!!!

MOVING ON

PREVIOUSLY:

Naghahanda si Miguel para magpropose sa kasintahan niya ng limang taon na si Mitch. Habang inaalala niya ang lahat ng dahilan kung bakit sila nararapat para sa isa't-isa, sa bahay ni Mitch ay nagmumuni-muni ang kasintahan kung dapat pa bang ituloy nila ang kanilang pagsasama.

Dumating si Mitch sa park kung saan sinagot ni Mitch si Miguel. Doon, lumuhod si Miguel upang ipahayag ang pagnanasang pakasalan ang kasintahan. Sinara ni Mitch ang kahong naglalaman ng singsing, at sinabing dapat silang mag-usap...

**********

"I'm sorry Miguel. I can't do this anymore... We-we need to talk."

"About what? Did I do something wrong? Mitch, inaaya kita to take the next step forward. Ayaw mo ba?"

"I think masyado mong minamadali ang lahat Miguel. I don't think we're ready for this. Actually, I don't think I'm ready for anything anymore... with you."

"Nakikipaghiwalay ka ba?"

"Yes... No... Hindi ko alam."

"Bakit?"

"Madaming dahilan, Miguel. Hindi ko na kaya."

"Is there another guy?"

"No! How dare you. Five years tayo Miguel, and I've never been unfaithful to you!"

"Then what, dammit?! Ganito mo gustong i-celebrate anniversary natin?!"

"It's not even our anniversary today, Miguel. 24!!! 24 tayo naging tayo... hindi 14!!!"

"God, Mitch... eto na naman tayo! Am I not making you happy? Hindi ka na ba masaya sakin?"

"Hindi ko alam! I need time for myself. I need time away from you."

"Nasasakal ka ba sakin? Diba binibigyan naman kita ng oras para sa sarili mo? Sa mga friends mo."

"Nagsasawa na ako Miguel. I want us over. I need us to be over."

"Hindi mo pa rin ba nararamdaman na proud ako sayo?! Ginagawa ko naman lahat ah."

"No. Hindi mo ginagawa lahat. Five years na tayo. Nakapunta na tayo sa ibang bansa. Nagawa na natin halos lahat. But you haven't even introduced me to your parents. Tapos ngayon, nagyayaya ka magpakasal!"

"Alam mo naman na hindi pa panahon nun, diba? I'm not ready to introduce you kasi madami pa silang problema."

"Bakit, makakadagdag ba ako sa problema nila?!"

"That's not what I meant. Ang gusto ko lang, eh makilala mo sila sa tamang panahon."

"Time's up. Ayoko nang maghintay. Napapagod na ako. I want us to be over. Give me space."

Tumayo si Mitch, at umalis...

Matapos naming naghiwalay noong gabing iyon. I tried to call her. Pinuntahan ko siya sa bahay nila. Doon na ata ako natulog sa labas ng gate nila. Naawa sa akin ang mommy ni Mitch. Pinauwi ako, at sinabihan na hayaan na lang muna palamigin ang lahat.

Araw-araw tinetext ko si Mitch. Hindi nagrereply. Tinatawagan... pero hindi sumasagot. Pinupuntahan ko sa opisina nila, pero hindi na siya pumapasok. Tinawagan ko lahat ng kaibigan ni Mitch, humihingi ng pagkakataon para mag-usap kaming dalawa. Pero wala.

Three weeks. Sa tuwing oras ng uwian niya, naghihintay ako sa labas ng kanilang opisina. Umaasang makakausap siya. Makakahingi ng tawad... ng isa pang pagkakataon.

Nalaman ko na lang isang araw, lumipad siyang papuntang Singapore. Tinupad niya ang gusto niyang magkaroon ng pagkakataon para mapag-isa.

Hindi ko kinaya noong nawala si Mitch. Nabalot ako ng kalungkutan. Napabayaan ang sarili. Nagkulong ako sa bahay ng ilang buwan. Hindi makausap ng matino. Nilulunod sa beer ang kapighatian.

Anim na buwan ang lumipas bago ko panandaliang nakalimutan ang sakit ng iwanan. Salamat sa mga kaibigan at kahit papaano'y napapangiti ang pusong nasusugatan. Inaaliw kapag nangungulila.

Mahal ko pa rin si Mitch, at walang araw na hindi nawala ang mukha niya sa aking isipan. Hiniling ng mga taong malapit sa akin na maghanap na ng iba. Hindi na babalik ang aking kasintahan. Tuluyan na niya akong kinalimutan.

Kailangang tanggapin na hindi na ako bahagi ng buhay ng babaeng aking minamahal.

Unti-unti pinupulot ko ang mga piraso ng pusong binasag ng babaeng pinaghandugan nito. Inayos ang trabaho. Humingi ng paumanhin sa ilang kaibigang nasaktan.

Nakilala ko si Kara. Sampung buwan matapos iwanan ni Mitch, tumibok muli ang puso ko.
Inalagaan niya ang naghihilom kong puso, at tinanggap ako ng buo, kahit may ilan pang pirasong hindi pa naibabalik sa kinalalagyan nito.

**********

Isang taon matapos nang ako ay iniwan, ako'y buo nang muli. Salamat sa bagong kaibigan. Naisip kong wag nang sayangin ang pagkakataong ito. Pinaramdam niya ang tunay kong halaga. Ito na ang taong hindi ko dapat pakakawalan.

Pasko. Eksaktong dalawang taon nang kami ni Mitch ay maghiwalay. Dalawang oras, matapos ang huling misa noong araw na iyon, kami'y nasa loob pa rin ng simbahan. Ito na ang oras na hinihintay ko.

"Kara, I want to thank you. You helped me pick myself back up noong time na sirang-sira ako. I never thought that my crushed heart will be made whole again. But then again, it's not...

"Hawak mo ang kalahati ng puso ko. Kara, make me whole... Marry me."

Ngumiti si Kara. Hinalikan ako sa labi. "Yes. I will." Kumpleto na ulit ang mundo ko.

Naghiwalay kami ni Kara sa simbahan dahil kailangan niyang makasama ang pamilya niya.

Bumalik ako sa simbahan dahil naiwan ko ang payong ko. Paglabas ko, akmang dumating ang isang pamilyar na mukha.

**********

Nakita kong muli si Mitch. Dalawang taon nang iwan niya ako sa Tinoko. Maraming nagbago kay Mitch. Halatang hindi naging madali sa kanya ang panahon matapos kami'y maghiwalay. Ganunpama'y maganda pa rin siya kapag siya'y ngumingiti. Napalingon siya sa akin. Nagulat.

"Hi Mitch," bati ko.

"Hey. Kumusta?"

"Eto. I'm getting married."

"Wow, I'm so happy for you." binigyan niya ako ng isang malungkot na ngiti.

"Ikaw, kumusta ka na?"

"I'm back for good na. Nag-ipon lang ako sa Singapore. Medyo mahirap, buti na lang sumunod si Mommy."

Hindi ko alam kung ano ang sasabihin. Marami akong gustong itanong, pero hindi ko kaya. Tahimik ang lahat, maliban sa iyak ng isang bata sa paligid namin.

"Ma'am, nagugutom na po yata si MJ. Ayaw tumigil sa kakaiyak!"

"Oh sige yaya, uuwi na tayo. Kunin mo na lang yung bote sa bag ko sa kotse."

Humarap sakin si Mitch at nagbuntung-hininga.

"May anak ka na pala?"

"Yeah, si MJ."

"Ilang buwan na siya."

"He just turned one a couple of months ago. O paano, I have to go na. Umiiyak na yung bata."

Nagmamadaling sumakay sa kotse nila si Mitch, at umalis. Naiwan akong mag-isa. "He just turned one a couple of months ago," ang mga salitang naglalaro sa isipan ko.

Naguguluhan. Bumalik ako ng simbahan.

END

**********

Thanks to Louise and Denise for giving some helpful info to make this story what it is. Pardon the spacing, I've been editing this for like the nth time, and it's not following me, which sucks. Hope you enjoyed the story though.

TAG YOU'RE IT

I've been tagged numerous times before, and never did I give in to any of those tags. But these days since I haven't really totally got my writing mojo back, I think I'll answer some of it today. I'll start with this from Kuya Jon. I may have to end this tag on my page though, as I don't really know who'd answer these ones for me...

**********

1) Once you are tagged, you have to give 5 factoids about yourself that other people may not know about you.

2) You have to acknowledge who tagged you by putting the name, alias or blogsite of the tagger on the subject of your blog, together with the title of the blog game. To illustrate, your title should appear like so..."tagged by aimeediego: 5 factoids you may not know about me blogtag game"

3) You have to enumerate 5 factoids about you that people may not know of. These could either be personal stuff, embarrasing moments in your life, weird habits, a funny pet name and so on and so forth.

4) You have to tag three other bloggers to do the same. To do this, you have to call them out in your blog and make sure they get the message by however means necessary. Suggest that you comment in their blogsite, or send them a text or email. Show them your blog and hope that they keep this rolling.

5) Once a blogger has been tagged, then he or she can no longer be tagged again

So okay, 5 things you wouldn't know about me. Okay, let's start with...

1. I understand Waray, a little bit of Cebuano and Ilonggo and mostly any Visayan dialect. But I don't speak it. At home, I know when visitors talk about me, even if they speak their native tongue. I just keep quiet, but deep inside I want to stab them like the kid did in Tropic Thunder.
2. I may not watch chick flicks in public, but my all time favorite chick flick is: Pretty Woman. I know, I so ooze cheesiness. I'm disgusting.
3. This is embarassing, but I think I have a third nipple. Or it could be a huge wart on my chest, but I doubt it. I'm not a mutant or anything, because you won't see it right away thanks to my carpeted chest... Yuck, too much information!!! Hahaha
4. I watched One More Chance yesterday, before going to bed. Fuck, I cried like a girl!!! You know the part where Popoy broke up with Maja Salvador... ugh... heartbreaking!!! It's my new favorite Pinoy movie.
5. My first crush's name is Marianne de Leon. She was my Grade 2 Math and Science teacher. Unfortunately, even having an inspiration for those classes, I still failed both subjects. And thus, started the hatred for Math and Science.

So there you have it, 5 things you don't know about me. If you want to tag yourself with this one... go ahead!!!

MISSING MY X

Just to be clear, I'm no longer bitter or depressed about what happened to me last weekend. I've moved on, I'm way past that. It's not the first time that that happened. As it stands, I'm good... no I'm way past good... I'm awesome!!!

This is not about my exes... Nope... As with the one who dumped me... I've moved on from all of them. Well, almost all of them. There will always be that one person who no matter how hard you try to avoid them, forget them, get them out of your life, you'll never be truly be over them. But it's not about her...

This post is about my XBox 360. It's been about 3 months since I last played my console. When I'm at home these days, it's usually my PC that I'm tinkering with, and even that I'm not happy with (I don't have a sound card anymore). I miss playing games.

3 months is the longest time that I've never played any video games ever. I miss my RPG's. I miss shooting alien beings in the ass. I miss playing Grand Theft Auto IV!!! I miss buying games in Goldcrest or St. Francis Square. I thought I was good going cold turkey, and it's done wonders for my career (no more absences because I stayed up all night playing a new game). But I miss it very much. I need to know someone who'll help me fix it for a moderately reasonable (cheap) price. Oh, and someone that's not from Mandaluyong or Quezon City please...

I haven't really written a lot of gaming or comic book related posts in a very long time, so for the meantime, while I'm still waiting to have a budget to have my console fixed, I'll just list down some of the most kick-ass video game characters of all time... for me at least!!!

These are video game characters that never failed to make say, astiiiiig!!!

Jill Valentine: Oh this girl is a tough one!!! While Resident Evil 3 is far from the best of the series, this game gave us probably the toughest chick of the entire franchise. I don't play Lara Croft so she's out. But Jill Valentine is here because I don't think anyone would ever survive being chased by someone like Nemesis, let alone a girl. And she' smokin' hot!!!




Leon Kennedy: He has to be here, simply because Resident Evil IV is one of my favorite games of all time!!! He's not that hard to control, and he has some of the most bad-ass moves of any of the entire Resident Evil heroes. Well, for now that is... Can't wait for Resident Evil 5.





Master Chief: I've only played the third installment of the Halo series, and I was not disappointed. Master Chief has the best toys in any planet. I loved his guns, and the knife thingy (I forgot what it's called). He's on this list because he's just cool. Period.




Nico Bellic: I love Nico Bellic. He's the reason why my XBox 360 broke down and gave me Three Red Lights. Grand Theft Auto IV is one of the best games of my console. Yeah, he's butt ugly, and he sounds like an arse, but he's got the coolest story of all the games I've played. Oh yeah, and he gets to fuck his dates when he wants to.



Kratos: Simply the last best game from the Playstation 2. I think he's the one who started the whole press-this-button-and-I'll-make-a-cool-ass-kicking-move thing that's popular nowadays. I literally dropped my jaw the first time I played God of War. And oh yeah, he gets to kill some mythical characters too. Insomnia never felt so good during those days.

Marcus Phoenix: Gears Of War is one of my favorite 3rd person shooter ever. I'm so psyched to play the sequel just so I can kick more Locust butt. The reason why Marcus is here is because he's just awesome. I like his guns, and his troops, and just about everything Marcus Phoenix. I loved this game. I was almost reported to the barangay because at 3am, I could still be heard popping alien ass and cutting them with my chainsaw

Commander Shepard: If someone'll give Master Chief a run for his money on the best toys in the universe, it's Commander Shepard from Mass Effect. He's cool because aside from his toy, you can upgrade and give him powers as well. Oh and yeah, you can turn him into a woman. No, he's not a hermaphrodite. Because you can create his/her character at the start of the game, you can do anything with him/her. You could make the Commander look like Brad Pitt or some hot alien you'd like to hook up with sometime.

I miss my XBox 360!!!

BREAK-UP

NOTE: Before you read this, make sure you read PROPOSAL first.

*****

Nakatayo ako sa harap ng salamin. Nag-iisip ng mga dapat sasabihin. Tama ba itong aking gagawin? Mahal ko siya, pero hindi ko na kaya.

"Miguel, iparamdam mo naman sakin na proud ka na girlfriend mo ako!!!" eto ang madalas naming pinag-aawayan. Siguro nga paranoid lang ako. Pinapakilala naman ako ni Miguel sa mga kaibigan niya. Pero minsan nararamdaman ko na may kulang.

Hindi seloso si Miguel. Pinapayagan niya akong gawin kahit ano gusto ko. Hindi nga dapat ako nag-iisip na makipaghiwalay, pero hindi na ako masaya. Nagsasawa na ako.

"Mahal ka ni Miguel, nakikita naming lahat iyon," sabi sakin ng mga kaibigan ko. Malaki daw akong tanga pag pinakawalan ko pa ang isang katulad niya. Siguro nga tanga na ako. Pero kailangan ko ng oras para rin sa sarili ko.

Pwedeng sabihin na perfect gentleman si Miguel. Matalino. Gwapo. Mayaman. Siguro hindi ako makakabisita ng Europe kung hindi dahil sa kanya.

**********

Nagdadrive ako papuntang Tinoko Park. Doon ko siya sinagot almost 5 years ago. Mahirap magfocus sa ginagawa ko. Madaming gumugulo sa isip ko.

"Ang gusto ko lang naman sabihin mo sa akin kung ano yung problema mo."

"Stop nagging me Mitch. Wala akong problema!"

"I'm not nagging you. Nahihirapan lang ako na nakikita kang ganyan!"

"Leave me alone!!!" padabog na lumabas si Miguel.

Nagsimula nang tumulo ang luha ko. Noon ko lang nakitang sobrang galit si Miguel. Ganito siya madalas kapag may problema siya sa opisina. Hindi maiiwasan na ako madalas ang pinagbubuntungan niya ng galit niya. Minsan natatakot ako na baka saktan niya ako ng pisikal.

**********

'Nasaan ka na?' text niya sa akin. Siguro naiinip na siya. Late na naman ako.

**********

"Stop it Miguel, masakit ang ulo ko." tinutulak ko siya palayo.

"Ngayon lang Mitch. Aalis ako next week, di tayo magkikita ng dalawang linggo." hinihigpitan ni Miguel ang pagyakap niya sa akin.

"I'm not in the mood." hinahalikan niya ako, pero pilit akong lumalayo.

"God, Mitch, stop being a bitch!" tumayo siya mula sa kama, and iniwan ako mag-isa.

**********

Naglalakad ako papunta sa meeting place naming dalawa. Parang ang bigat ng pakiramdam ko. Although maraming tao, dinig na dinig ko ang bawat bagsak ng paa ko sa lupa. Kaya ko bang gawin to kay Miguel?

**********

"I really admire you." nakangiting sabi sa akin ni Ron.

"Thank you... I-" napahinto ako. He's flirting with me, pero hinahayaan ko lang siya na gawin to sakin. "May boyfriend na ako... 4 years na kami."

Matagal din kaming nagtitigan. Mga ngitiang mata lang ang nagkakaintindihan.

"He must be really lucky, yung boyfriend mo."

"Yeah... ako din... lucky sa kanya."

**********

"Special night natin ito wifey. Happy anniversary." hinatid ako ni Miguel papunta sa table na hinanda niya. He made this night special for us. Sumisikip ang dibdib ko.

"Mitch, 5 years. I don't remember a time na hindi ako masaya sa loob ng limang taon na magkasama tayo. You make me happy, and you make me feel complete. Hindi ko nakikita ang sarili ko na malayo sa iyo.

"I love you, Mitch. Please make me the happiest man. Say yes. Marry me?" lumuhod siya at naglabas ng isang maliit na box. Nang binuksan niya yon, nasa loob yung ring na nakita namin sa England.

Nagsimula nang tumulo ang luha ko. Hindi ko na kayang gawin to sa sarili ko at sa kanya. Hindi ako makatingin sa kanya. I know I'm going to break his heart.

Hinawakan ko ang kamay ni Miguel. I closed my eyes. "I'm sorry Miguel. I don't want to do this anymore... We- we need to talk..."

I closed the box...

*****

to be concluded...

PROPOSAL

Perfect. Kailangan ang gabing ito ay maging perpekto. Walang anumang bagay sa mundo ang makakasira sa mga plano ko ngayong gabi. Dito nakasalalay ang kinabukasan ng pagsasama namin ng aking kasintahan.

Limang taon. Hindi man matiwasay ang buong limang taon na iyon, alam kong masaya kaming dalawa. Alam kong marami akong pagkukulang, pero pilit ko itong pinupunan dahil hanggang ngayon, ay pilit pa rin akong nagbabago. Lahat ng sa tingin niya ay hindi kaaya-aya sa aking ugali, ay tinatanggal ko sa sistema ko. Nagiging mabuti akong tao dahil sa kanya.

"You are the perfect couple!!!" ang madalas sabihin sa amin ng aming mga kakilala. Pareho kaming may hitsura. Maganda siya. Guwapo ako. Pareho kaming matalino. Parehong may kaya sa buhay. Maraming naiinggit sa kung ano man ang meron sa aming dalawa. Ang kulang na nga lang raw ay magkaroon ng bubuo sa aming pamilya.

Wag kang magmamadali. Darating tayo diyan. Pero ang una, kailangan kong maibigay sa kanya ang singsing na ito na matagal ko ring pinag-ipunan. May anim na buwan na ring nakatago sa akin ang singsing na ito, na nakita namin sa ibang bansa. Naaalala ko kung paano niya tinitigan itong singsing noong isang gabing naglalakad kami sa kalsada ng Ingglatera. Nakita ko ang ningning sa kanyang mga mata.

"Mahal na kita, Mitch. Sana maging tayong dalawa na." hindi ko inakalang masasambit ko iyon, noong araw na nagtapat ako sa kanya. Dalawang linggo pa lang kaming lumalabas. At kahit na marami kaming pinagkakasunduan, hindi pa rin ako sigurado na ako ay talagang gusto niya. May iba pang mga nanliligaw sa kanya.

"Ikaw din. Mahal na din kita." ang sagot niya. Isang linggong hindi nawala ang mga ngiti sa aking mukha.

Ngayon, nakahanda na ang lahat. Ang park kung saan ako sinagot ni Francine noong nasa huling taon ng kolehiyo pa kami ay binago namin. Nilagyan ng lamesa. Pinuno ng mga rosas. Mga paborito niya. Naghahanda na ang banda para patugtugin ang awitin naming dalawa.

I'm on my way. Ang nakasulat sa text niya. Ilang minuto na lang, ay masasabi ko na ang dapat kong masabi.

Debut ng kaklase ko noong una ko siyang nakita. Isa siya sa mga labingwalong dalagang magsisindi ng kandila at magbibigay ng mensahe sa may kaarawan. Isa ako sa labingwalong magbibigay ng rosas. Simple lang ang suot niya. Hindi magara katulad ng ilang babaeng dumalo nung gabing iyon. Pinsan siya ng kaklase ko, na nag-aaral din sa pamantasan namin. Iba lang ang kurso niya. Sinabi ko sa sarili ko na siya lang ang babae na para sa akin.

Dumating na rin si Mitch. Maganda pa rin. Hindi nagbago kahit ilang taon na ang nakalipas nang una ko siyang nakita. Mas maganda pa nga ata siya ngayon.

Halatang nagulat siya sa ginawa ko ngayong gabi. "Special night natin ito wifey. Happy anniversary," hinalikan ko siya at hinatid sa kanyang upuan.

Tahimik siya. Sa tingin ko, alam niya kung ano ang susunod.

"Mitch, 5 years. I don't remember a time na hindi ako masaya sa loob ng limang taon na magkasama tayo. You make me happy, and you make me feel complete. Hindi ko nakikita ang sarili ko na malayo sa iyo.

"I love you, Mitch. Please make me the happiest man. Say yes. Marry me?" lumuhod ako sa harap niya at binuksan ang maliit na kahon na naglalaman ng singsing na alam kong gusto niya.

Nagsimulang tumulo ang luha niya.

Hindi ko alam kung masaya o malungkot ba siya.

Hindi siya makatingin sa akin.

Hinawakan ni Mitch ang kamay ko at sinara ang kahon.

"I'm sorry Miguel. I don't want to do this anymore. We need to talk..."

********************

Bitin, right? The story is not yet finished. I know this may seem as a cruel thing that the girl did. When we hear break up stories like this, it's easy to side with the person that got dumped. We feel, that their story is the full one. We forget that there's another side to it. And more often than not, when this happens the other person becomes the villain of the story.

One day, I'll write her side of the story. What led to her doing what she did. And the end of the conversation.

Now if you're wondering what led me to write this story. I just got dumped. But I'm not depressed. I'm not even sad. It was entirely my fault what happened. This thing, although it's fiction really happened to one of my friends. It was the hardest thing that he had to go through. And I thought, this may be a good story to tell. Of course I have to tweak some things.

Anyway, earlier this week, I saw One More Chance, and I liked it. It was the first time I saw the movie. So yeah, being dumped, watching One More Chance, and doing nothing this weekend gave the inspiration to write this one.

Hope you like it.

BAKIT DI KO MAMIMISS ANG NEW ZEALAND

Ito ang huli kong panulat para sa aking New Zealand chronicles. Tawagin natin itong sourgraping and bitterness post. Dito, aking ilalathala lahat ng dahilan kung bakit hindi ko mamimiss ang bansang aking binisita.

Marahil marami akong naisulat na magaganda noong nakaraan tungkol dito, ngunit hindi iyon ang buong katotohanan. Marami ring kapintasan itong bansang ito.

Tara, bilangin natin...

• Malungkot ang mga gabi. Walang magawa, dahil lahat sarado na pagtungtong ng alas-5 (alas-3 kapag linggo!!!)
• Hindi ko mamimiss ang ice cream ninyong tuluyang nagpataba sa akin. Hindi ko mamimiss and gingernut at spicy apple flavored ice cream ninyo na pagkamahal-mahal!!!
• Hindi ko hahanaphanapin ang reverse bungee ninyo, dahil di ko naman ito nagawa (sobrang nalasing ako sa wine para gawin pa yon nung huling gabi namin).
• Paano ko mamimiss ang NZ eh hindi naman kami lumabas ng Wellington!!!
• Natutuwa ako at malayo na ako sa mga mamahaling mga pagkain. P300 para lang sa matabang na tustadong tadyang ng manok!!! Ang tabang pa!!! Kung tutuusin, karamihan ng kinain namin dun, kami rin ang nagluto...
• Sobrang hindi ko rin mamimiss ang inyong mga drayber na walang personalidad!!! Di tulad dito na irate ang mga ito!!! Di pa kami mapipilitan na magpasalamat pagkatapos ang aming kasamahan ay sigawan!!!
• Hinding hindi ko din mamimiss ang inyong mga tupa. Dahil ang baho ng karne nila. Hindi na ako nakapag-ihaw sa stove dahil sa tuwing binubuksan ang stove, eh ang masangsang na amoy nito ang una kong napapansin.
• Hindi ko din mamimiss ang Parliament House ninyo dahil hindi kami pinayagan na makapag picture-taking sa loob nang ito'y nagkaroon ng open house!!!
• Hindi ko mamimiss ang mall ninyong ubod ng laki.
• At ang bansa ninyong nuknukan ng lamig.
• Hindi ko mamimiss ang maglalakad lang papuntang opisina, hotel, supermarket, arena at kung saan saan pa. Mas gusto ko bumiyahe sa sasakyan!!!
• Hindi ko mamimiss ang manuod ng rugby kahit di ko naiintindihan ang mga rules ng laro!

Hindi ko mamimiss lahat ng yan. Masaya ako sa Pilipinas. Ang mainit, kurakot, magulo, matao, at matraffic na Pilipinas. Dito lang ako...

**********

This is all a lie... I so miss New Zealand!!!

KILIG

Sa buhay natin

Kahit gaano ka man kasaya...

Gaano ka man ka kuntento...

Gaano man ikaw ka kumpleto...

Minsan kailangan mo ng kilig...

Para magbigay ngiti sa buong araw mo...

*****

Cheesy, right?! I know, disgusting!!! Will give you more details, once available. But for now, let's just settle with this. Hopefully, this thing will make me end the year on a high note.

Have I told you, a month ago, on our way to New Zealand, I saw a shooting star? I watch a lot of movies, and they say if you see one, you make a wish... chances are they'd come true.

I hope mine did.