GILLBOARD VS FACEBOOK VS NANAY

Tanong: Anong mas nakakainis sa hindi pagkakaroon ng access sa internet sa opisina?

Sagot: Hindi pagkakaroon ng pagkakataong mag-internet sa bahay.

Medyo mainit ang ulo ko thesse days lalo na sa bahay. Dahil hindi ko magamit ang computer ko.

Si nanay kasi. Adik na adik na sa facebook.

CASE 1:

Umuuwi ako ng bahay alas syete ng umaga. Tulog pa ang mga magulang ko. Bubuksan ko ang computer para magcheck ng email ng saglit.

Pahinga lang ng konti.

Pagkatapos ng isang oras, naliligo na ako para masarap matulog. Pero di pa ako tapos magnet nun.

Paglabas ko ng kwarto, ayun absorbed na absorbed na sa kakatingin ng pictures sa facebook si nanay.

Wala nang naririnig.

CASE 2:

Dahil nga panggabi ako, medyo kahit weekend ang weekday schedule pa rin ang sinusundan ng body clock ko.

Kapag Sabado, usually natutulog ako ng hapon at nagigising ng hatinggabi. Doon ako nag-iinternet. Ilang linggo ang nakakaraan, bumangon ako ng ala-una para subukang mag-internet.

Madilim na ang bahay, akala ko ako na lang ang gising pero laking gulat ko at andun pa rin sa harap ng pc si nanay at nag-iinternet.

Nakita daw niya yung kaklase niya noong elementary.

Nung hihiramin ko yung computer, sabi niya at mamaya na daw at may kachat pa siya.

CASE 3:

Kahapon habang tahimik akong nagcocomputer mag-isa nilapitan ako ni nanay.

"Anak, meron akong nakitang website kagabi puros hubad na lalaki. Di ko na makita ulit, pakihanap nga."

Errrr...

Hindi ko siya hinanap.

"Tsaka nga pala, meron kaming nahanap ni Daddy na video ng nanganganak sa youtube, gusto mo makita?"

Nagkamot na lang ako ng ulo.

***********

Eto pa, minsan habang nag-iinternet ako, nakikita ko si nanay na umaaligid sa likod ko. Nag-aabang na matapos ako para makapagfacebook ulit siya. Ang sakit sa ulo.

Minsan pakiramdam ko, kapag wala ako, nanunuod na ng mga makamundong mga videos yung mag-asawa.

Hay.

Gusto ko nang makahawak ulit ng computer ng malaya.

Ang hirap magpalaki ng mga magulang.

TWO MONTHS IN

If there's one thing that scares me at this moment, it's to have another failed relationship.

Don't get me wrong, we're not on the rocks or anything. I'm quite happy and content with what we have. I go to sleep smiling, and that same smile's pasted on my lips every time I wake up (and that's not just because I have a new PS3).

I trust the kid. I know and I feel that what he has for me, it's genuine. And right now, I'm confident that this will be a long and happy relationship. We make plans for the future (and he hasn't even graduated yet).

But being born on February, crazy insecure me sometimes linger in thought. For no reason at all, some things bother me.

Fact: he is a kid. At nineteen, when you're in love you'd think that what you have at the moment is the one thing you've wanted all your life. What if one day he wakes up, and he decides, it's not enough? I'm not enough.

It scares me to think that that day will come. And it might. But that was the risk I took the day I decided to continue being his friend nine months ago. When after all the shit he put me through after Christmas, I still took him back. That after he almost broke my heart a few months ago, we still became a couple.

The fear could be a fact. I may just be paranoid.

But like I told my friend Kane, even if there is a possibility that it will happen, it doesn't mean that I'll just give up and give him a reason to leave me.

I've been saying, he could be the one. Two months in, and nothing's changed. Scratch that. There is one thing: I love him more.

LIFE OFFLINE

Kung matatandaan ninyo, ganitong panahon din noong isang taon nang ang inyong lingkod ay magsimulang tamarin magsulat sa blog na ito. Nagsulat pa nga ako ng isang madamdaming hiatus post, tapos di ko rin naman sinunod (natuto na ako, kung magpapaalam ako sa blogosperyo, bigla na lang ako mawawala at di na magdadrama kasi wala nang maniniwala).

Hindi ako masyadong nagsusulat ngayon dahil sa totoo lang wala naman akong maisulat ngayon. Ang buhay ko ay medyo steady lang. Wala akong reklamo. At kung meron man, ayokong isulat dito dahil ang boss ko ay nagpapalibut-libot sa world wide web.

Naisip ko, bakit kung kailan meron na ako nung mga hinahanap ko noon, saka ako wala nang maibahagi sa inyo. Hindi man marami pero meron din namang sumubaybay sa kwento ng buhay ko, pero bakit di ko magawang makaisip ng isusulat para lang malaman ninyo kung gaano ako kakuntento ngayon?

Bakit noong puros kamalasan ang pinagdadaanan ko (tungkol sa buhay pag-ibig) di ko mabitiwan ang keyboard at sulat ako ng sulat? Pero ngayon, wala.

At ngayong bibihira na lang akong nag-iikot sa mundong ito, parang habang lumalaon ay di ko na siya namimiss?

Ika nga sa plurk, naabot ko na ba ang blog nirvana? Naisulat ko na ba ang lahat ng dapat isulat dito tungkol sa buhay ko?

Hindi ko sinasabing maghahiatus ako. Di ko naman talaga kaya iwan ang blogosperyo. Andito lang ako.

Siguro sa ngayon, para sa akin, mas masarap lang mabuhay offline kesa maging aktibo online.

OVER THE OBSESSION

How do you know you've moved on?

**********
Last Saturday night while in the middle of having dinner with some blog friends, I saw a familiar face.

He's cute. No, he's handsome. Emanates a sexiness, that was all too familiar. He's attractive, no doubt, but that was not the reason why I kept glancing back his way. I know that laugh. I know that face.

It took me a good five minutes to finally remember.

The guy I saw was Jason.

Once upon a time he was my obsession. I stalked the guy after something happened between us. After that steamy afternoon in my room. After my grandmother caught us in the middle of doing the dirty deed.

I still remember when his birthday is. That for two years, I anonymously sent him birthday texts, and call his landline just to hang up (I know, I was such a loser back then).

It all came back when I finally remembered who he is.

And all I could think about...

Meh.

**********
He was one of the two UP graduates who made me cry. Who in a way broke my heart. I thought I'd feel something again after that.

But there's nothing.

I guess that's how you know you've moved on.

GOAL CHECKING

We've already entered the second half of the year. Guess it's time to review the goals I've made for the year. Check if I've accomplished some of them already. If I am still on track with the things that I want to do for the year.

I wasn't able to post it here at the start of the year, so let me share what I wanted to accomplish for 2010.

• Loosen up. Have fun. Bring back the social life I lost when I transferred departments in the office.
• Don't get stressed too much.
• Go on more dates. Whatever, just date more this year.
• Oh yeah, get my ass promoted!!!
• Travel more this year. Go to Boracay or something.
• Do myself a favor and shape up.
• Cut down on comic book expenses. 6000 pesos a month is just absurd!!!
• If I can't find someone who won't make me sad, find a person who's worth the pain.
• Move out. Anyone in the Makati area looking for a roomie?! I have an xbox!!! :D
• Get started with that epic story I've been plotting for weeks.
• Of course, meet up with the people who've been sharing their lives with me in the blogosphere.
• Smile alot. Be happier.

Looks on track to having more wins than fails this year. So yay!!! But it's still five and a half months before the year ends. Alot might still happen. We'll see.

GEEEEEEEEEK!!!

Engel is excited for the weekend.

He's gonna buy something he's been drooling over since 2008.

He's gonna be bankrupt for one month.

But it doesn't matter.

He's going to have so much fun!!!

It's shallow.

It's geeky.

But Engel really likes it.

Something to get him restless over the next weekends.

Orgasmic.

But definitely not better than sex.

So just what is it that he's gonna have?









Engel's gonna buy Playstation 3.

Yeah, I'm really babaw like that!!!

PAANO BUKAS?

Mag-aalas onse nang isara ni Row ang pintuan. Umuwi na rin ang huling bisita ni Chris sa kanyang birthday party. Lasing lahat ng tao. Silang dalawa na lang ang naiwan sa bahay ng kasintahan at ang kaibigan nito mula pagkabata na si Maya.

26 na si Chris. Matipuno. Matalino. Natural na masayahin, at mabait. Maraming kaibigan ang binata, at maraming nagmamahal sa kanya. Matagumpay na arkitekto ang binata, at isa sa mga hinahanap-hanap ng mga mayayamang nagnanais na magpatayo ng bagong tahanan. Nagdidisenyo siya para sa mga mararangya, at kumikita ng malaki. Maaari nating sabihin na isa ngang "perfect catch" ang lalake. Ngunit isa lang ang napili nitong mahalin, si Row.

Maganda, sexy at matalino ang 25-anyos na si Row. Mula sa angkan ng mga mayayaman sa Cebu. Pinag-aral siya ng mga magulang sa Maynila, at dito na siya nagdesisyon na manirahan. Isang manunulat ang dalaga para sa isang sikat na pahayagan. Tungkol sa pagiging empowered na kababaihan ang karaniwang isinusulat ng kolumnista.

Magkasundo ang magkasintahan dahil pareho silang matalino. Nagkakasundo sila sa maraming bagay, at hindi sila nauubusan ng pag-uusapan. Masaya sila sa isa't-isa. At pag magkasama, nailalabas ang mga katangiang mas nagpapahusay sa kanila.

"Okay ka lang?" tanong ni Row sa kasintahan.
"Yeah. Tinitingnan lang namin ni Maya yung mga pictures namin nung College. Halika dito, tingnan mo, ang payat ko nun.."

Si Maya ang isa sa pinakamatagal nang kaibigan ni Chris. Pareho silang arkitekto, pero mas pinili ng dalaga maging isang interior designer. Ang mata ng dalaga ay para sa pagpapaganda ng tahanan. Anung bagay na kulay ng dingding, ano ang dapat na furniture sa ganitong istraktura ng kwarto. Iba ang talento ng dalaga, at madalas ay kumukumplemento sa mga ginagawa ng kaibigang arkitekto.

"Kayo ha, nagseselos na ako sa inyo." sabi ni Row.
"Suuus... naglalambing nanaman ang baby ko. Halika nga dito." hinila ni Chris ang girlfriend sa kanyang tabi at hinalikan. Medyo may tama pa ang lalake.
"Kaya mo pa ba, Chris? Kanina ka pang tanghali umiinom," sambit ng kaibigan.
"Oo naman. Hindi naman ako nalalasing. Alam mo yan."
"Kayong dalawa ha. Nagdududa nako sa inyo. Parang mas concerned ka pa Maya kay Chris." biro ni Row.

Ni minsan hindi sumagi sa isip ng magkaibigan ang magkaroon pa ng pagsasamang mas malalim pa sa pagkakaibigan. Nagtangka noon ang binata, pero pareho nilang napagdesisyunan na mas komportable sila sa kung anuman ang mayroon sila, at wag nang gawing kumplikado ang samahan nila. Kahit magkasundo, marami pa ring pagkakaiba ang magkaibigan.

"Curious lang ako..." biglang sambit ni Row.
"About what?" ani Chris."You two have been friends for a long time, right? Hindi niyo ba dalawa naisip na..."
"Si Maya? Row, we're just friends. Yeah, there was a time na niligawan ko siya, pero we decided it's not going to work out anyway."
"At di ko type si Chris no!" singit ni Maya. "Gusto ko sa lalake yung Pinoy na Pinoy yung hitsura. Di yung mukhang Amerikanong hilaw." Nagtawanan silang tatlo.
"Okay, prove it..." biglang nasabi ni Row.

Natulala ang dalawa. Mahilig paglaruan ang dalawa ng kasintahan ng binata. Pinaliwanag ni Row ang gusto niyang mangyari at kung bakit.

"You want us to kiss?" tanong ng lalaki.
"Yeah, I mean friends lang naman kayo diba? I just want to make sure na hanggang ngayon ganun pa rin."
"Believe me, Row... I want nothing more to be just friends dito kay Crisostomo!" sabi ni Maya."Then, it shouldn't be an issue. Kung wala lang talaga, eh di wala."
"Sigurado ka sa gusto mo?" tanong ni Chris.
"Oo."

Pumayag ang dalawa nang matahimik si Row.

Humarap si Chris kay Maya, tiningnan ito, at tinanong kung ayus lang ba sa kanya. Hindi kumportable ang babae, sa gagawin, pero para sa katahimikan ng kaibigan, pumayag siya.

Nagdampi ang mga labi nila nang una. Wala lang. Smack lang. Pero dala na siguro ng espiritu ng kanilang nainom, hinalikan ni Maya si Chris. Napahinto ang dalaga at pilit na inilayo ang ulo niya ngunit nilapat ni Chris ang kamay sa likod ng kanyang leeg at tinulak pabalik ang labi sa binata.

Isang mainit na halikan ang naganap. Matagal. Parang inilabas lahat na naitatago na emosyon na nararamdaman nila simula nang mapagdesisyunan nila na sila'y magkaibigan lang talaga. Matapos ng ilang segundo, natauhan si Chris. Nakaharap pala sa kanila ang girlfriend nito.

Pagharap ni Chris sa kanyang nobya, nakita nitong tinatago ang kanyang luha. Pinunasan ang mata at biglang tumayo.

"I remember, may- may-... I have to finish my column tomorrow... I have to go..." dagling umalis ang dalaga.

Hinabol ni Chris ang kasintahan ngunit sinarahan ito ng pinto. Bumalik si Chris sa kaibigan.

"I'm sorry, I didn't know what happened." sabi ni Chris.
"I think it's the beer." wika ni Maya.
"Could be..."
"So anong mangyayari satin bukas?"

***********

Repost muna. Walang laman ang utak ni Gillboard. Enjoy.

KEEPER

I showed a friend a few pictures of 'the kid'. Yeah, I've been bragging to a few friends of mine about my current relationship. I can't help it, I'm proud of 'the kid'.

Anyway, my friend told me he's a keeper. I agreed. Because he is.

But that got me thinking, how can you tell if someone really is a keeper?

The shallow Engel would say, if he's good looking, has a well sculpted body, has a car or if he's a celebrity. Yeah, I got there a trophy boyfriend. But are those really enough for you to say that a guy is a keeper?

Here are some of the things I look for in a guy for him to be a keeper.

THE SMARTS
I admit, I'm not really super intelligent. I am smart in my own way, but I have yet a lot to learn. So if a guy I am seeing gets my head thinking, yeah for me he's a keeper. I like to learn new things, it keeps me from getting bored. I like that sometimes the kid gives me a lecture on philosophy. I get nosebleed sometimes, but I feel I also get more enlightened.

EXCITING
Like I said, I get bored easy. Maybe that's why before, my relationships had deadlines. After we became a couple, nothing new happens. The relationships fell in routines that sometimes get suffocating. If a guy can get me excited at something, yeah I'm never going to let him go. A spontaneous date out-of-town, enlisting both of us in a fun activity, experimental in bed, if a guy is willing to do something out of the ordinary for the relationship, yeah he's a keeper.

HE HAS TIME
A guy who's willing and able to set aside things so he'd be able to spend time with me is something I'd really really appreciate in a partner. I don't really care if he remembers our 'saries' (month or anniver), what's important is that I get to have quality time with my partner. I'm not a spoiled brat who'd ask a guy to spend a whole weekend with me. I know outside of the relationship people have other lives/friends/family too so I won't go in between them. But it would be great if he could initiate alotting some time so we could be together.

PATIENCE AND A CERTAIN MATURITY
I'm an only child born in the month of February. So I'm a little bit not right in the head. I have tantrums sometimes. There are times I get paranoid. I'm crazy whenever the moon is full. If he has the patience to tolerate these sides of me, then he's absolutely a keeper. As much as possible I avoid being a brat, but there are times when my emotions get the better of me. Sometimes I have 'sumpong' and it often leads to fights. For me, a keeper would just let me vent out, give me time to cool down then talk to me. I know when I make a mistake, I know how to say sorry, I know when I'm at fault. If he still sticks with me after I show my ugly side, then yeah my heart will be his always.


Honestly speaking, the kid doesn't have all of those traits. Specially now that school's getting more and more stressful for him. I don't really mind that. He knows his shortcomings and he makes up for it whenever he can. The relationship is still new, and we still have a lot to learn about each other. But for me he is a keeper, because I know he loves me, and right now that's more than enough.

How about you, tell us what makes a guy a keeper?

KWENTONG NATULOY NA DATE

Sa ngayon, hindi ako available (matagal-tagal pa bago ako malibre ulit... mga ten thousand years siguro).

Feeling ko lang kelangan ko iredeem ang sarili ko after niyo maawa sa akin sa mga nangyari sakin dun sa huling post ko. Parang loser lang kasi. Pero di na naman ako loser. Di na ako nakikipag eyeball or blind date gaya noong teen-ager / early twenties ko. Yun yung desperate/maniac years ko. Nakaraan na yun. Nakabaon na sa limot. Nagmature na ako. SEB na lang agad. Joke!!!

Bago pa kayo maniwala sa huling pangungusap, eh masimulan na nga ang gusto kong isulat ngayon. Gusto ko sana magbuhat ng bangko, kaya lang naisip ko, mahirap magsinungaling. Sobrang hirap!!! Kaya ikukwento ko na lang ang ilan sa mga date ko na natuloy at walang indyanan na nangyari.

DATE 1
Isa sa mga dates ko na hindi ko makakalimutan ay yung date namin ni Joy. Si Joy ang ultimate crush ko noong unang panahon. Pero hanggang kaibigan lang talaga kami noon.

Ang totoo niyan, noong panahon na yun, ako lang ang nag-iisip na date yung ginawa namin. Para sa kanya kasi hang-out lang yung paglabas namin. Katrabaho ko si Joy noon, dapat kasi tatlo kami, pero no-show yung isa pa naming kaibigan kaya dalawa na lang kami.

Mababaw lang naman ako. Basta nagkaroon ng malaman na usapan ang isang lakad o 'date', masaya na ako dun. Lalo na kung gusto ko ang kasama ko. At gustung gusto ko si Joy. Masarap kasi siya kasama. Kahit walang kwenta pinanuod namin noon (Doom), ayos lang bawi sa kwentuhan habang nagkakape. Mas lalo ko siyang nakilala, kasi sa programa namin noon, tahimik lang siya (actually maingay siya), pero pagdating sa kwentuhan, di na siya masyado nagsasalita. Pero nung unang date namin, ang dami niyang na-open tungkol sa buhay niya. Sa pamilya niya. Sa trabaho. Mga bagay na hindi niya sinasabi sa iba, na alam kong mga tunay lang niyang kaibigan ang nakakaalam. Memorable sakin yun, kasi nga matagal na akong humahanga sa kanya. At nung mas lalo ko siyang nakilala, minahal ko na siya.

Pero yun nga, hanggang kaibigan lang talaga kami.

DATE 2
Sino ba naman ang makakalimot sa una mong date. Ako din di ko malilimutan yun. Unang date ko sa una kong girlfriend, si Love. Di pa kami nun. Eyeball yun. Siguro dalawa o tatlong linggo na kami magkaphonepal noon ni Love.

Naisip namin na finally magkita na. Nagkita kami nun sa National Bookstore sa SM Southmall. Noong panahon na yon, yun pa lang ang mall na pwedeng tambayan sa may Parañaque/ Las Piñas area. Naalala ko pa, sabi niya description niya'y kulot siya, pero yun pala straight ang buhok niya.

At dahil high school pa lang kami, at kinupit ko lang sa bag ng nanay ko yung pangdate namin, sa Jollibee lang kami kumain. Hindi kami masyado nagkwentuhan, dahil pareho kami nahihiya sa isa't-isa. Pero kilig dahil lagi namin hinuhuli ang isa na tumititig sa isa. Parang tanga lang.

Syempre, di ko malilimutan yun, kasi dun ako unang nanligaw. Dapat yun yung date kung saan tatanungin ko siya kung pwede ko bang maging girlfriend, pero di ko nagawa dahil naunahan ako ng hiya. Noong pauwi na kami, ang tanging nagawa ko lang ay kamayan siya at sabihing 'nice meeting you.'

Noong gabi ding iyon, naging kami.

********************
Tama na muna ang dalawang date. Baka may magselos na.

Kayo, ano mga di niyo makakalimutang date ninyo?

PINAKATAGU-TAGONG LIHIM

Kapag ako'y nagsabi sa inyo ng sikreto ko, mapagkakatiwalaan ko ba kayo? Mahirap magkwento ng todo dito dahil masyado nang publiko ang pagkatao ko. Marami sa inyo ay kaibigan ko sa facebook, o kaya'y nakilala ko na ng personal. Baka madulas kayo. Ang bagay na sasabihin ko'y di dapat malaman ng lahat.

Gayunpaman, dahil matagal ko nang gustong ilabas itong lihim ko, pagbibigyan ko ang sarili ko. Kailangan kong ilabas ito. Para rin naman siya sa akin. Kaya eto't aamin na ako.

Kung akala niyo ay swabeng swabe ako pagdating sa 'dating', nagkakamali kayo. Hindi ako ipinanganak na matinik. Hanggang ngayon nga ay hindi ako ganun. Yung tinik ko hindi matalas. Pudpod. Sa tanang buhay ko, dalawang beses na akong na-indian ng mga ka-eyeball ko.

********************
Yung una, excited siyang makilala ako. Alam niyo yung kapag makikipag eyeball, itetext mo suot mo. Honest pa ako noon, ganun ginagawa ko. Sinabi ko yung totoo. Sabi niya noon, malapit na siya, at magkikita kami dapat sa Sbarro. Sinabi ko kung saan ako nakaupo at kung ano ang suot ko. Ganun din siya. Sabi niya limang minuto darating na siya. Sa mall na daw kasi. Kelandi at may pa message message pa na sobrang excited daw siya sa date namin dahil tagal na daw niyang di lumalabas. Tagal na daw niyang walang boyfriend. So ako itong si teen-ager na malibog naexcite din.

Tatlong minuto. Dalawa. Isa. Wala pa ring pumapasok ng kainan. Dalawang minuto. Limang minuto. Sampung minuto. Wala pa rin. Nagtext na ako. Aba ang walang hiya, hindi na nagreply. Nagpamiss call pa ako nun, tapos out of reach na ang lecheng number niya. Sabi ko sa sarili ko, baka andun siya sa may arcade sa may lower ground floor ng megamall. Walang signal dun.

Tatlumpung minuto ang lumipas at walang dumating na date. Galit na galit na may halong kalungkutan at inis sa sarili, sumuko ako. Inindian ako ng date ko.

********************
Mas malala ang ikalawang pagkakataon.

Siguro'y dumaan din naman ang iba sa inyo sa pagkabinata. Alam niyo na, yung panahon na tayo'y mapusok. Madaling madala sa bugso ng damdamin. Hinahayaan ang maliit na ulo ang mag-isip.

Ikalawang taon sa kolehiyo. Adik sa #Ateneo chatroom sa Mirc. Dun ko nakilala si Ivy. Witty magpost ng mga mensahe. Mukhang Atenista. So ako itong si excited, ni-PM kaagad siya.

Mabait naman, friendly, madaldal. Naging interesado ako, kaya't hiningi ko ang kanyang numero, binigay naman ni Ivy. At dun kami nagsimulang maging textmates/phonepals. Ang saya niyang kausap sa telepono. Di nauubusan ng kwento. Medyo malandi, parang kolehiyala/sosyalera talaga, kahit sa La Salle Dasma lang siya nag-aaral.

Syempre tuwang tuwa din siya sakin dahil Bedista nga ako. May accent mag-ingles. Kahit papaano marunong din naman akong makipagflirt. In short, nadevelop kami sa isa't-isa sa telepono.

Oo. Naging mag-on kami sa text!!! Nakakahiya.

So sa ikalawang linggo naming mag-on nagdecide kami pareho na sa wakas ay mag-eyeball na. So eto ako, si excited nagahanda. Pagwapo. Nag-ehersisyo ng dalawang araw. Pampatigas ng muscles. Nagpagupit.

Imperness sa kanya, sumipot siya. May hitsura siya. Maputi. At hindi siya pandak. May pagkamalaman siya, pero hindi mataba. May boobs. At higit sa lahat ang sarap kagatin ng leeg niya.

Kumain kami sa Wendy's. Nag-usap naman kami. Pero napansin kong ang bilis niyang kumain. Habang ako itong binabagalan ang pagnguya dahil gusto ko pa siya makasama. Yung tipong nakakadalawang kagat pa lang ako sa burger ko, siya ubos na.

Fast forward, so natapos na kaming kumain. Sabi niya lakad lakad muna kami. Lam niyo naman ang mga babae at ang mall diba. Dahil eto't patay na patay ako sa girlfriend ko, sige sinamahan ko. Habang naglalakad lakad kami, pinapauna niya ako. Sa harap lang daw ako dahil mas kabisado ko ang Glorietta kesa sa kanya (palibhasa taga Dasma Cavite).

So ayun nga, ako itong utu-uto nauna. So tinanong ko siya kung saan niya gusto pumunta. Naghahanap ba siya ng sapatos. Damit. Bag. Make-up. Hindi sumasagot. Nung medyo napansin kong matagal tagal nang walang pumapansin sa akin, lumingon ako. Wala ng babaeng sumusunod sa akin.

Binalikan ko ang mga dinaanan ko, baka may nakita lang siyang something shiny sa mga dinaanan namin, pero hindi ko nakita si Ivy. Dinial ko ang phone niya. Cannot be reached na.

Hindi niya nga ako inindian. Tinakasan naman ako. Ng putang inang girlfriend ko!!!

Andami kong text sa kanya. Hinahanap ko siya. Pero nung sumuko na ako, tinext ko siya.

"Break na tayo?"

********************
Kayo ba, na-indian na kayo?

REMINISCING

Ang sarap magback read sa sariling blog mo. Dahil sa dito nakasulat ang buhay mo, pag binasa mo ulit ang mga dating sinulat mo, magugulat ka kung gaano karami ang nagbago sa buhay mo.

Ang sarap lang magbalik tanaw.

Ayoko ng mga long weekends. Hindi dahil sa ayaw ko ng bakasyon, pero normally, kapag walang nakaplano kapag mga araw na ganito, sa bahay sobrang nabobore ako.

Ngayon, lagi ko nang hinahanap ang bakasyon. Parang ang konti ng 15 available Vacation Leaves. Kagagaling ko lang sa four-day weekend, at kulang na kulang pa rin iyon para sa akin.

Tanginang tag-ulan kasi yan!!! Dinedepress ako masyado... kahit walang dahilan!!! Nyeta..

Ngayon, hinahanap-hanap ko na ang ulan. Hindi lang dahil lumalamig ang panahon kapag may ulan, pero sa di malamang kadahilanan, gusto ko lang siya.

Ayun nga, nung Huwebes, nauto ako ni Kuya salesman na bumili ng DVD player. Wala naman talaga akong balak pa sa ngayon na bumili ng DVD.

Hindi ako nauto ng salesman muli na bumili ng DVD, pero medyo nauto ako ni Ate kahapon na kunin na yung condo unit na malapit sa amin. Di kagaya ng DVD player na di na kailangang pag-isipan kapag gusto mo, ito'y dapat more than three times bago pagdesisyunan.

Kaya ko bang bayaran yung monthly payments. Mabigat sa bulsa ang pambayad dito lalo na't hindi naman kalakihan ang sweldo ko. Tapos kapag nagsasarili nako, marami pang dadagdag dyan. Kuryente. Tubig. Idagdag pa sa ibang binabayaran ko gaya ng internet, cellphone, cable at funeral plan ko. Di siya pang impulse purchase lang.

Yung cellphone naman, sa totoo lang, buong linggo last week ko pinagnanasahan yung telepono na binili ko. Natutuwa ako kasi Qwerty yung phone. Tsaka mura lang.

Noong isang taon, bumili ako ng LG na phone. Ngayon hindi na siya nagagamit. Nagsend na ng message si Sun na tuluyan nang mabubura ang account ko kung hindi ko siya loadan bago mag July 10. Hindi ko na siya ginagamit ngayon. Di ko na nga siya dinadala sa opisina. Ibenta ko na kaya?

You're one of the reasons I'm excited to go home from work. Thinking that there'll be a chance that I'll get to ride with you on my way home is reason enough for me to come to work.

Sulat ko yan para kay Monday. Natatandaan niyo pa ba siya? Siya yung crush ko na palagi kong nakakasabay sa fx tuwing Lunes. Hindi ko na siya nakakasabay ngayon dahil iba na ang schedule ko, kaya tuluyan ko nang hindi nalaman ang pangalan niya.

Hindi ko na rin naman kailangan pang malaman pa ang pangalan niya. May inspirasyon na ako ngayon, di lang pag Monday, everyday pa.

QUICK HITS VI

OF CHEESE...
I have been avoiding writing cheesy posts here. I have been a reader of cheesy posts from other bloggers, and I almost always want to puke whenever I read them. I don't know if it's the cheese or if deep inside I'm just jealous, but you know what I mean. Sometimes too much cheese isn't that appealling of a read.

But I want to post something sweet. I really do. You know how I don't have that much PLU friends in the real world. The ones I'm close to, I don't get to talk to regularly. And the friends that I can talk to about it, doesn't really understand my situation at all. Yeah, they're happy for me, but they could only take in as much details.

So forgive me if at times I'd be cheesy. You're the only ones who understand.

...CLOSET BLOGGERS...
You know how I maintain two blogs. This one and my straight alter ego. Both ones I have different sets of blog friends. Well, recently I found out that a couple of the straight blogs I follow are owned by not so straight writers.

Blogger 1 is an online crush that I've been following for years. I have not seen his face as he always removes it whenever he posts one on his home. But I'm pretty sure that he's hot. He's got that boy-next-door feel to the pics he has posted. Oh and he's a crooner too. I just don't flirt too much with him because a friend of mine already claims the blogger as his. Even if they really don't know one another.

Blogger 2 is another 'straight' blogger that I stalked for a time. He was funny, witty and writes really straightly. When he outed himself a few weeks ago, it really came as a shock to me because apparently I know his not-so-straight alter ego.

Anyway, this got me doubting if some of the other straight bloggers I follow are really straight. Whenever I follow a straight blogger, I don't put doubts about their sexuality immediately. It's their writing that interest me initially. Call me naive, but I don't put malice on these bloggers unless the signs are too much.

So now it gets me thinking if the straight, single, sensitive male bloggers I've been following are really straight.

But then again, who am I to judge, I effin' have one.

...AND THE RELATIONSHIP
Who knew that making a relationship work requires alot of patience. I mean a LOT!

You have to be understanding, for one because his time is divided between you and school. And I don't want to demand more because I don't want to become a hindrance for him to get that latin honors he wants and so rightly deserves. And I also don't want to make him feel that I'm grabbing him by the neck. But then that also means the time we have with each other is limited. Sometimes I wish time would move quickly so he'll have more time with me.

I guess what I'm saying is that I miss him.

So much.

Sigh.

WHY I'VE BEEN AWAY

- Long weekend. Enjoying the free time.

- Had my Annual Physical Examination. Had to strip down in front of the doctor.

- Went to Mall of Asia, experienced 4D, and then went straight to Tagaytay with best friends.

- Did NOT and will not see any of those girly Twilight movies.

- Moments with my baby. yiiiihiii

- DVD marathon

- Oggling at this year's FHMs 100 Sexiest List (Sam Pinto's on the cover!!! woot woot!!!)

- Budgeting.

I might be buying a condo unit somewhere here in Parañaque in a few weeks. I'm weighing my options. I have alot to save for the next few months though. But the offer and the place and everything looks really tempting and feasible.

Wish me luck.

ENERO HANGGANG HUNYO 2010

Akalain mo yun, nasa 2nd half na tayo ng taon. Ang bilis ng panahon. Parang kahapon lang sinecelebrate ko ang bagong taon sa opisina, tapos ngayon, nasa opisina pa rin ako.

At dahil lumampas na ang kalahating taon, eto nanaman ako't iaassess kung naging produktibo ba ako ngayong taon. Marami ba akong nagawa? Mayroon ba akong natutunan? May mga bagong nakilala? O petiks lang ba ako ng anim na buwan? Tingnan natin:

ENERO
Hindi maganda ang pasok sa akin ng unang mga araw ng taon. Namatay ang aso naming 13 taon na naming alaga. Pati ang isa sa mga paborito kong guro noong kolehiyo, ay kinuha na rin ni Lord.
Sinabayan pa ng pagkadepress ko dahil nagkaroon ako ng problema sa aking nililigawan. Nabasted ako, at naapektuhan ang aming pagkakaibigan. Wala nang mas sasakit pa kapag ang isang magandang pagkakaibigan eh nagwawakas ng walang kongkretong dahilan.

PEBRERO
Buwan ng aking pagkapanganak. Medyo nakamove-on na ako sa depresyon ng nakaraang buwan. Malakas ang paniniwala kong swerte ang mga pinanganak ng taon ng mga aso ngayong taon, kaya medyo natuto ako muling ngumiti. Marami akong nakilalang bagong kaibigan, at ilang mga hiling ko noong kaarawan ko ay napagbigyan din. Yay!!! Sinimulan ko rin ang proyekto ko ngayong taon na 10 DAYS. Kung saan ay gagawa ako ng 10 bagay sa loob ng 10 araw ngayong taon na hindi ko pa ginagawa sa buhay ko. Spontaneous baga. At noong unang araw, nagja*$^l ako sa opisina.

MARSO
Pinagsawaan kong magsulat sa isa kong tahanan kaya pansamantala ko iyong iniwan. Kasabay nun ang muling pagsigla ng pagsusulat ko sa tahanang ito. Yun ang ikatlong spontaneous thing na ginawa ko for the year. Ang ikalawa, tumabi ako sa isang dalaga sa Starbucks, para makipag-usap. Makikipagflirt sana ako. Kaya lang, nilayasan niya ako. Buti na lang dati akong telemarketer, namanhid na ako sa iba't ibang uri ng NO. Eto rin pala ang buwan kung kailan kinasal ang unang pares sa aking barkada. Meron nang married samin. Tapos ako na lang ata ang single nyan.

ABRIL
May dalawa pang blogger na aking hinahangaan ang aking nakilala sa personal. Ang mga kasama kong manuod ng isa sa pinaka-astig na pelikula ngayong taon, ang Kick Ass. Muling bumalik ang bumasted sa akin noong kapaskuhan, at medyo unti-unting inaayos ang aming pagkakaibigan. Ano pa ba? Wala masyadong nangyari nitong buwan na 'to. Simula ng training kasi namin sa Phase 3 ng operations ng unit namin. Dito nagsimula ang bawal ang leave hanggang Agosto. Ang dahilan kaya di natuloy ang Palawan trip namin. Sa ikaapat na araw ng pagiging spontaneous ko, sinubukan kong hindi magbayad ng pamasahe sa mga sinakyan ko papasok. Successful ako sa fx, pero sa bus hindi.

MAYO
Ang buwan ng pinakamatindi naming tampuhan ng aking nililigawan. Eto rin yung buwan kung kailan niya narealize na mahal niya ako. Yiiihiii. Oo ako ang nagsaside-comment sa mga sarili kong sinasabi. Para namang lahat kayo, binabasa ng buo ang mga sinusulat ko. Anyway, ayun training pa rin sa trabaho. Sa totoo lang, wala talaga akong maalala sa buwan na ito. Lahat ata natabunan ng kakesuhang ginawa namin noong ika-23 ng Mayo.

HUNYO
Ayan, di na single si Gillboard, tapos napromote pa sa trabaho (although sa Agosto pa ang effectivity ng promotion). Level up lang yun, kaya wag kayo magpalibre. Tapos, nagsimula na rin ako sa bago kong responsibilidad sa trabaho. Bagong challenge, pero kasabay nun, ako'y inspirado na magtrabaho, kaya kahit merong mga sakit sa ulo, nagagawa ko pa ring hindi mastress. At syempre, di ko rin malilimutan ang pagbisita ko sa mumunting cafe ni kaibigan Edsel, ang Kaffe Razzo, na dalawa lang ang naabutan kong blogger. Yung isa, kilala ko pa. Hayst.

Anim na buwan pa bago matapos ang taon. Marami pang dapat akong abangan. Ang pagpunta ng Palawan. Ang lakad namin ni honey sa Oktubre. Ang reunion sa Disyembre. Meron pang isang medyo malaking bagay akong dapat pagdesisyunan na magbabago ng pamamaraan ng aking pamumuhay kung sakaling matupad yun.

FIVE YEARS AGO

- I was a Team Leader for a call center in Ortigas.
- I was not overweight
- the biggest problem I had was having an agent not coming to work or not performing
- I didn't care how I look, except if our bosses come to the office
- I only blog on friendster
- I still had friendster
- I have never heard the term work-life balance
- my goal was to buy a bottle of cologne at least once every quarter
- my best friends in the world were just my colleagues
- it is an unforgivable sin if I miss on buying a comic book
- I'm not sure if I had sex that whole year five years ago
- there was no one else in my mind but Joy
- I started experiencing quarter life crisis
- living alone away from the comforts of my own home was the last thing on my mind.

Maybe alot's changed five years ago as compared to now. Am I a better person after all these years? I don't know.

There are things that I was better at five years ago.

But there's one thing I am pretty sure of, I have grown up.