SHORT AND SWEET WEEKEND

Noong nakaraang Linggo ay sumabak nanaman ang inyong lingkod sa isang blog meet-up. Hindi na ito kasinglaki kumpara noong isang linggo.

Naaalala niyo ba noong summer nang iannounce ko na meron nagset-up sa akin para makipagdate sa isang chick, pero hindi natuloy? Pinakilala siya ng isa ko ring kaibigang manunulat na dalawang taon na ring nadadala ng mga sinusulat ko. Ngayon after 10 years natuloy din namin ang aming lakad.

As it turns out, si supposed date ay isa na ring blogger. Ang aking mga bagong kaibigan ay walang iba kundi sina Jayvie, at ang rising star ng wordpress na si SSF.

Ulitin natin 'to guys. Sobrang nag-enjoy ako!!!

***************
As usual, dahil may bagong nakilala, meron din akong mga bagong natutunan:

• Kapag ang isang tao, sinabing nakaget-over na siya ng mga 85% sa ex niya, malalaman mong nagsisinungaling siya pag nagvideoke na kayo.
• Masarap pag konti lang ang ka-eyeball mo, mas maganda ang bonding at mas nakikilala mo ang mga bagong kaibigan.
• Mukhang kelangan kong gumawa ng blog sa wordpress.
• Masarap ang cake na pulutan sa inuman (by the way, kahit may liquor ban, okay lang uminom kung sa pribado lang ito gagawin).
• Mas mahal ko na ang pangalan ko ngayon.
• Kelangan ko nang maglinis ng kwarto, nakakahiya sa mga bisitang pumapasok, dahil ang baho ng kwarto ko.
• At syempre, gaya ng sa litrato, mas cute si SSF sa personal. (Single pa siya, kaya lang parang fasting ata siya ngayon sa mga lalake…). Kung straight lang ako, matagal ko nang dinate siya.

***************
Ang alam ko sa mga susunod na mga araw ay may dalawa pa akong masugid na sinusundang mga manunulat na makikilala. Excited ako dun. Kasi, unang-una mayaman yung mamimeet ko, kaya inaasahan kong malilibre ako (joke!!!). At ikalawa, kung matuloy man ang plano, out-of-town ko pa makikilala yung isa.

Ang saya saya!!!

***************

Siyangapala, huling linggo ngayon ng aking Pacontest. Hanggang sa katapusan na lang ng buwan yun. Kaya kung nais niyong manalo ng Power Balance na bracelet, Starbucks Mug at isa pang product na di ko pa naisip kung ano, baka libro na lang. Sali na kayo. Iclick niyo ito.

***************
Higit sa blog meet-up, ang talagang nagpasaya sa akin noong weekend, eh yung nakasama ko si Kasintahan. Espesyal yun syempre, dahil nung Linggo, tatlo ang aming sinelebrate. Una, eh yung kanyang kaarawan. Pangalawa, ay ang pagkapanalo ni kasintahan sa isang patimpalak kung saan kalaban nila ang iba’t-ibang bigating mga pamantasan (nakasecure din siya ng magandang trabaho mula sa programang iyon… oo secure na ang future ko!!!). At pangatlo, ay noong araw ding iyon kami’y isang taon nang magkakilala, at limang buwan nang magkasintahan.

Pumunta kami nung una sa Chinatown para mamili ng hopia at kumain sa Tasty Dumplings. Marami pa sana kaming gustong gawin noon, pero sa Tasty pa lang, busog na busog na kami. Nagsimba din kami sa simbahan ng Sta. Cruz. Sinubukan naming magsimba kay St. Jude dahil instrumental siya sa aming pagsasama (pero dahil may event, di namin nagawa).

Masaya, kasi noong araw na yon, pakiramdam ko ako ang pinakamaswerteng tao ngayon.

Well, ako naman talaga.

CURVE BALL

Bago niyo ito basahin, eto muna ang basahin niyo. I don't do sequels much sa mga fictions ko, pero I liked the story, meron pala akong madudugtong.

**********

“Laurie, I’m married…” he whispered.

I like Franco. I know matagal na siyang may crush sa akin. It makes me laugh everytime nauutal siya when he’s talking to me.

Should I do this? It’s wrong. I’m a married woman. I love my husband. Pero there’s something about Franco. There’s something different. Gusto kong subukan.

“Trade secret?” I came over to Franco and said, “Me too.”

Bumalik ako sa upuan ko and watched him. Nakasmile siya.

“So how do we do this?” he asked. Nanginginig na siya. He’s more nervous. He likes the reaction, but I don’t think yun yung gusto niya na mangyari.

“I don’t know Franco. I’ve never done this before.”

I’ve never done this before. What if mahuli kami? Ang bait ng asawa ko, I know he’ll never cheat on me.

Pero bakit hindi ko maalis sa isip ko si Franco. I want to know how his touch feels. Kung paano siya humalik. I want to know if he’s good in bed. Gusto ko maramdaman yung braso niya nakayakap sa akin. I want to feel him inside me. I want him.

“I love my wife,” he started. “I’m not going to cheat on her. We’re not going to cheat on her.”

Suddenly, he’s delusional. Hindi ko siya maintindihan. What we’re doing, even the thought of it, the fact that we’re here, we’re already cheating. This is not right. But I can’t take the thoughts. Gusto ko siyang makasama. I'm nervous, and excited. I've never been bad. I don't want to be, but I think this feels good. I know it's wrong, but I feel it's right.

"How are we not cheating Franco?" tanong ko sa kanya.

Nakasmile siya ulit. God, nakakatunaw ang ngiti niya. I can't say no. Not to him. Not now. My life's going to be complicated.

"Trust me," that's all he says.

Kinuha niya ang kamay ko, and he guided me outside of the restaurant. Sinakay niya ako sa car niya. He is a gentleman.

"Saan tayo pupunta?" I asked.

"Just trust me," he said smiling. Ang naughty na ng smile niya. The type when you know meron kayong gagawing hindi maganda. "It's going to be fun."

He brought me home. His home. Kinabahan ako. I mean, I'm okay to do it, I've accepted the risk, pero this might bee too much.

"Are you sure this is a good idea?" I asked him. Nararamdaman ko yung heartbeat kong lumalakas with every word I'm saying.

"Shhhhhh." he hushed while winking.

Dinala niya ako sa room nilang mag-asawa. He asked me to wait for him outside. Every second na andun ako, iba ang kabog ng dibdib ko. Like it wants to get out of my body. Then the door opened.

"Come in," he invited.

Pumasok ako and was shocked with what I saw.

A girl in her black nighties laying on Franco's bed. Katabi niya si Franco.

"You must be Laurie. I'm Shei, Franco's wife. I understand you're gonna be joining us tonight?"

"Oh," yan lang ang nasabi ko.

***********
Next post... my kilig weekend. :)

WHIRLWIND

Was reading Iurico’s latest endeavour with romance and I realized what’s wrong with PLU relationships.

Not that he’s doing anything wrong. This is only my opinion. I may be wrong, but I’ve been looking at patterns, with mine and people I read about in the blogosphere. We love whirlwind romances. We meet someone today, and then tomorrow we’re a couple. A week / month later, we break up.

This is a generalization. I’m sure not everyone does this. But it is common. I read about it a lot. I’ve done it a few times. And now I ask, what’s wrong with waiting?

You hear a lot of these stories. Two people danced with each other for the first time one night, the next day they’re a couple. Someone texts or talks over the phone for 5 hours, and on the sixth they’re already in a relationship. You see someone eyeing you at a mall, an hour later you have a boyfriend.

With my past endeavours, I remember feeling that after a couple of hours conversing with each other, that I already know a person. Add the fact that the guy was sweet, and the next day I was updating my relationship status. A few weeks later, I discover things about the person that I really didn’t like.

I don’t know why people always have to be in a hurry. We settle for what we see on the surface, then regret when we finally discover their imperfections, things that are irritating about them. And then we realize we don’t know them at all. A few days later, we’re single again.

Whatever happened to the getting-to-know-each-other stage? What happened to the courting period? Or am I just thinking of straight relationships? Why do people have to be in a hurry to fall in love?

EYE BALLS

Hindi ako mahilig makipag-eyeball sa mga nakikilala ko dito sa blogosperyo. Sa limang taong pamamalagi ko dito, siguro hindi lalampas sa bilang ng daliri ko sa kamay at paa ang aking mga nakita ng personal.

Ang mga sumusunod, ay ang mga natutunan ko sa mga nakilala ko ng personal over the last year kung kelan ako nagsimula na makipagkita sa mga binabasa ko at bumabasa sa akin.

• Masaya makipagkita sa mga bloggers, kasi kahit ni minsan ay di pa kayo nagkikita ay walang epekto yun dahil kahit ganun, sa kakabasa sa kanila eh parang matagal pa rin kayong magkakakilala.
• Merong mga blogger na mas cute sa personal kesa sa mga litratong pinopost nila.
• Mahirap makipagmeet ng maramihan, merong mga taong gusto mong makilala, pero di mo makakausap.
• Ang kulit ng mga taong lasing.
• Ang dami na talagang nakilala ni Jepoy (lolz).
• Wag mag-expect masyado pag may mamimeet ka. Minsan kasi pag nagbabasa tayo ng mga blog, meron tayong naeenvision na hitsura o ugali ng isang blogger, pero pag nakilala mo na, ibang-iba siya sa mababasa mo. Baka madisappoint ka lang.
• Masaya sumali sa mga Grand Eyeball, makikilala mo yung mga blogger na dati’y binabasa mo’t nakalimutan mong binabasa mo pala sila noon.
• Kahit di ka nainom masyado, sumasarap ang lasa ng beer (at ng kape) lalo na kapag libre!!!
• Mayaman si Jepoy.
• Di kami magkahawig ni Gasul. Nakakahiya naman sa kanya. Pogi yun. Ako boy next door lang.
• May mga mamimeet ka na dahil di mo sila kilala hindi mo alam kung ano ang sasabihin mo sa kanila.
• Masaya man ang mga GEB, medyo mahirap din kasi hindi naman lahat ng blogger kilala mo, at hindi lahat binabasa mo. Minsan mahirap makarelate.
• Birthday ni Jepoy ngayon.
• Syempre,

Noong nakaraang Sabado, marami sa mga binabasa at sinusundan kong blogs ang nakilala ko. Nagpapasalamat ako sa nag-organize ng meet-up at kundi dahil sa kanya, hanggang ngayon tatlong bloggers pa lang ang nakikilala ni Gillboard.

Kaya maraming salamat Gasul. Ingat sa byahe. Hanggang sa uulitin!!!

But the real reason why it's great to finally meet your fellow bloggers: these are moments where you're no longer just readers, you become friends.

POP CULTURE

Haven't posted anything geeky in awhile. Nobody reads it anyway. But I'll try, I mean it's in my veins, being a geek.

Here's what I've been hooked on these days:

SHIT MY DAD SAYS: This is one of my favorite new sitcoms. It's not really geek-y per se, unlike say Doctor Who, Chuck or Battlestar Galactica. It's a comedy about a son moving back in with his father who likes talking to his plants and pointing shotguns at girlscouts. It's funny. It's from the same people who made us laugh via Will and Grace. I thought to add it here because this show casts one of geekdoms icons, William Shatner. This is a good show, among the three I've been following these days (including How I Met Your Mother and Big Bang Theory), this is the one where I laugh the loudest.

BIG BANG THEORY: Arguably one of the best shows on tv today. I love Sheldon, Leonard, Penny and company. They're like the geek version of Friends. It's absolutely hilarious. Sometimes it makes my nose bleed, but that's fine, I like to pretend I'm smart most days. It's a good thing I've learned how to download using torrent, now I am updated on my favorite shows. Did you see the first episode? That was absolutely funny, the one with the robot arm. If you can't relate, try to find that show.

AMERICAN VAMPIRE: I have not been a huge fan of vampires. I did not, and will not EVER go gaga over the whole Twilight series. I occassionally watch The Vampire Diaries and I have yet to read a decent vampire book. But every once in awhile, you discover something new, something fresh, something good. Like say, True Blood. American Vampire is in a way like that. In the story, it says that vampires differ with the place where they come from. The traditional vampires are found in Europe, but in America, vampires can walk during the day, they don't drown and are way stronger than the European ones. Interesting stuff. Specially when parts of it are written by horror master himself, Stephen King.

FALLOUT 3: I've fallen in love again with this game for the PS3. I bought a pirated copy of this game before for my xbox, but it broke down when I started to play. But since I now have the original PS3 version, I've gotten to know this game better. And can I just say, wow!!! It's really an immersive game. Post-apocalyptic Washington DC is awesome. The story is rich, the graphics is cool, everything about this game is just perfect. Well except for the way I play it. But I love this game. I know, I'm two years late for this post, but damn! Better late than never, I say.

LITTLE BIG PLANET: My 'kasintahan' loves this game. It's cute. It's easy to play. And it's just one brilliant game. It's innovative, very creative and highly addictive. I'm sorry if it's only now that I get to highlight these games (I only bought a PS3 a couple of months ago). Sackboy is currently my desktop wallpaper. He's so cute. Do they sell toys of this character? I want one for Christmas.

THE HUNGER GAMES: Been reading alot of good reviews about this series, and finally I have a copy of all three titles. This is one of the first things I bought after I got my salary yesterday. I haven't read a good book since The Girl With The Dragon Tattoo a few months ago (Can anyone lend me the last two books of the millenium trilogy?). Anyway, I know it's set in a post apocalyptic world, but other than that, I don't really know much about this book. I'll try to post a review once I finish this series. I'd like to rekindle my love for reading books again. There was a time my goal in life was to have 800 books in my room. Right now, I only have 80. I need to read more.

HARRY POTTER AND THE DEATHLY HOLLOWS: Have you seen the trailer to this film? Epic, yeah? In the next few days leading to the film's showing, I'm gonna read the last book and watch all the films. This is the penultimate chapter of Harry filmwise, so this ought to be good. It seems to be loyal to the source material, so that's great. The sixth film was technically beautiful, but kinda boring storywise. I just hope it's because they're pulling all the stops to make this the best one yet. Or best two. I can't wait for November.

KINECT: I'm going to buy this no matter what. I am so looking forward to this peripheral for the XBox 360. This is the future of gaming. Motion control. Early reviews seem to be positive for this one. I can't wait for November. I think this is where my 13th month pay will be going.

So there you have it, those are what keeps me from bloghopping these days. Comics, tv, video games.

CHIZ WHIZ

Habang nagbabasa ng maaaring isulat sa blog ko, napadpad ako sa isang lumang lathala. Naisulat ko ito noong nakaraang taon, dala ng di pagkakaroon ng tulog. Natural pala talaga ang pagkakeso ko.

Tutal medyo nasa mood naman ako na magpakacheesy ngayon, magrerepost na lang ulit ako. Dagdagan ko na rin ng mga natutunan ko ngayon habang kapiling si kasintahan.

Pasensya na sa titulo, di ko na maalala kung ano spelling ng Chiz Whiz (di ko sigurado kung Cheez Whiz o Chiz Whiz).

• Pag nagmamahal ka hindi ka tatamarin magtrabaho. Instead, mas lalo kang magsisipag kasi nagpaplano ka na para sa kinabukasan niyo.
• Hindi kailangan na alam mo kung ano ginagawa niya sa kasalukuyan, kung kumain na siya o nasaan siya ngayon. Ang importante, malaman mo kung naging maganda ba ang araw niya. At kung hindi, eh ano ang magagawa mo para mapagaan ito.
• Tanggap mo na pango ang ilong niya, pike ang mga paa, mataba, kulot, bungi at wala kang hihilingin na baguhin sa kanya. Kasi hindi naman sa pisikal mo siya nagustuhan kundi sa maganda niyang kalooban.
• Pag may darating na pagsubok, hindi mo iisipin na bumigay kaagad. Siya ay lalo mo pang sasamahan at dadamayan. Hindi magbabago pagtingin mo sa kanya, bagkus pagkatapos ng lahat, lalo pa kayong magiging malapit sa isa't-isa.
• Kahit wala sa sistema mo ang mga hilig niya, aalamin mo, kasi alam mong iyon ang gusto niya. At mapapaligaya mo siya kapag magkasama kayong gagawin yung mga hilig niya.
• Alam mong hindi ka marunong magsayaw, pero pag magkasama kayo, makakapagsayaw ka, kahit walang musika kasi kasama mo siya.
• Kahit di kayo nag-uusap, basta magkahawak lang kayo ng kamay, kumpleto na ang araw mo, at sa gabi pipikit ka ng may ngiti sa'yong mukha.
• Totoo nga na minsan maiinis ka sa'yong kasintahan. Mag-aaway kayo. Magsasagutan. Pero pag tapos na ang lahat, wala talagang tatalo pag kayo'y ulit na naglalambingan.

***********

Paalala nga pala, sa mga hindi pa sumasali, meron akong mini-paraffle. Click niyo lang ito, kung gusto ninyong sumali.

KWENTONG LOLO AT LOLA PART 1

Namiss kong magkwento ng hindi keso. Kaya ngayon, hayaan niyo muna akong ipakilala ang pamilya ko. Ang mga susunod na kwento ay tungkol sa lolo at lola ko sa side ng aking tatay. Sumalangit nawa ang kanilang kaluluwa. Sana ay di ko sila mapanaginipan na sinusundo ako. Lagi kasi nangyayari yun.

Got this idea pala from Prinsesamusang.

Enjoy.

LOLO TIBOY
Siya ang aking lolo sa side ng tatay ko. Di ko siya masyadong naaalala dahil bata pa ako nang kunin siya ni Lord. Sa buong buhay ko tatlong beses ko lang siyang nakasama. Noong sanggol pa ako. Noong bata pa at noong pumanaw na siya. Pero meron dalawang pangyayari sa aking pagkabata na tumatak sa akin tungkol sa lolo ko.

Kwento ng mga tito tsaka tita ko, na noong bata pa sila, sobrang strikto ng lolo ko. As in, walang hindi napalo, kahit girlfriend ng uncle ko, di pinatawad. Di ko alam, mararanasan ko din pala yun. Noong bata kasi ako, brat ako masyado. Pilosopo. Pabida. Gago. Tarantado. Di ko nga alam kung san napunta yung batang yun. Siguro kung nagpatuloy yun, sikat ako ngayon.

Anyway, ayun nga, dahil tarantado ako, isang araw habang naglalaro kami ng pinsan ko, di sinasadyang ibagsak ko sa kanya yung motorsiklo ng tito ko. Syempre dahil nadaganan, umiyak siya. Umiyak din ako. Tapos nagkampihan yung mga pinsan ko’t pinagtulungan ako’t sinumbong sa mga matatanda. Di ako papatalo, kaya inaway ko ang tatay ko. Dahil nga ang iingay naming sa labas, yung lolo ko sinilip kami. Syempre nakita akong nagtatantrum ni lolo kaya ayun, nagsisigaw siya.

“Pasak-a iton, pasak-a!!! Paludha ha asin!!!” (paakyatin yan, paluhurin sa asin)

Muntik na akong makatikim ng palo. Pero alam kong buong araw akong hindi pinansin ng lolo ko noong araw na yun. Naaalala ko yun nanginginig pa siyang sumisigaw noon, kasi nanggigigil siya. Wala siyang apo na spoiled brat.

Ang ikalawang alaala ko sa kanya, noong parehong bakasyon sa Samar. Pauwi na kami nun, nung hinila ako ng lolo ko at pinaupo sa tabi niya. Kinantahan niya kami ng isa kong pinsan. Nakatulala lang ako noon, kasi Waray yung kanta, hindi ko naintindihan. At dun ko napatunayan, na yung angkan naming, lahi talaga ng mga singers. Pero looking back, iyon ang isa sa pinakasweet na ginawa samin ng lolo ko. Sana naintindihan ko yung mga sinasabi niya noon. Iyon na kasi yung huling beses na makikita ko siya. Pagbalik ko ng Samar, nasa loob na siya ng kabaong.

LOLA TINAY
Wala akong masyadong alaala kay Lola Tinay. Ang alam ko lang, siya ang nagpangalan sa akin. Siya ang nagdecide na gawin akong Junior. Dapat talaga Jeffrey o Geoffrey ang pangalan ko. Di ko naman siya sinisisi, kasi kung natuloy yun, panget pakinggan ang blog ko na Jeffboard. Di bagay.

Pero ang kwento, eh medyo strikto din ang lola kong ito. Lalo na sa tatay ko. Sa kanilang magkakapatid kasi, ang tatay ko ang pinaka… slow. Ang kwento, si Lola daw, kinakausap yung mga guro ng tatay ko at sinasabihang utusan na lang yung tatay ko ng mga kung anu-anong gawain para pumasa lang ito. Dun natuto ang tatay ko na mangisda, magbuhat ng mga pinamalengke at kung anu-ano pa.

Isa pang kwento ng tita ko eh noong bata pa daw sila, nahuli yung tatay ko at mga tito ko na hindi nilinis yung pupu ng tita ko na baby pa noon. Ang ginawa daw ng lola ko, ay pinulot yun at pinahid sa mukha nilang magkakapatid. Malinis kasi si Lola. Ayaw niya na madumi yung bahay, dahil nagagalit si Lolo, kaya pag nagiging pasaway yung mga anak nila, ayun, napaparusahan.

**********
Sayang at hindi ko masyadong nakilala sina Lolo at Lola. Kung kwento at kwento lang, ang daming ganyan ang mga tito at tita ko. Minsan naiinggit ako at yung ilang mga pinsan ko ay naexperience sila. Pero sa kabilang banda, okay na din kasi yung mga kwento nila eh yung iba’t-ibang parusa na ginagawa nila.

Siguro maswerte na ako, kahit minsang pilit na pinaluhod ako sa asin ng lolo ko, eh naranasan ko din yung sweet side niya. Siya lang ang nakilala kong lolo. Maswerte pa rin ako kasi kahit sa isang awit, naramdaman ko kung paano mahalin ng isang lolo.

SINCERITY

Can someone truly be happy for others?

I’m not really sure. The world is full of bitter people. They feign happiness for people, but rant about it with others.

It doesn’t suck. I guess its human nature for people to be bitter. Maybe it’s because they don’t own what other people have. It could also be because they can’t do stuff as well as others. Or they're just jealous.

But it makes you question the sincerity. Do people really mean it when they say they’re happy for you?

I mean if you're going to be insincere about it, might as well just shut up, right?

It just makes someone sound like a sore loser.

Yeah, I'm a jerk. I'm an ass and a prick.

And I'm not gonna apologize about it.

SI KASINTAHAN

Di ako masyado makapagkwento dito ng tungkol sa personal kong buhay, dahil alam niyo naman na hindi pangkaraniwan ang aking sitwasyon. Hindi normal. Hindi pa gaanong tanggap ng nakararami.

Pero, tutal naamin ko na naman lahat dito, naisip ko na ikwento na rin sa inyo ang tungkol sa amin ng aking kasintahan. Di ko lang magawa noon, kasi mahaba ang kwento namin. Sobrang haba at sobrang komplikado.

SI KASINTAHAN
Kung tutuusin, sa unang tingin hindi niyo mapagtatanto na magkasintahan kami. Malaki ang pagkakaiba naming dalawa sa isa’t-isa. Unang-una sa listahan ay ang agwat ng aming mga edad. Para lang akong cougar dahil walong taon ang tanda ko sa kanya. Tapos saksakan pa ng talino si kasintahan. Pilosopo. Eh ang babaw ko kaya. Minsan di maiiwasang nagnonosebleed ako sa kanya. Tapos marami pang iba.

Anyway, nagkakilala kami mga halos isang taon na ang nakakaraan. Nagsimula kami bilang phone friends. Araw-araw kaming magkausap. Nagkukulitan sa phone. Kinikilatis ang isa’t-isa. Kinikilala. Tuluy-tuloy kaming ganun ng isang lingo, hanggang may pumasok sa eksena. Nung una parang wala lang, may girlfriend siya noon, kaya’t hanggang kaibigan lang. Pero noong pumasok sa eksena si blogger, medyo may nag-iba.

Naging kami ni blogger noon, mabilisan yung pangyayari. Nagkakilala noong linggo, nagging kami noong lunes. Pinaalam ko yun sa kanya. Sa umpisa ayos lang, magkaibigan lang naman kami. Pero may something talaga. Dumating sa punto na minsan, kahit magkausap kami ni blogger, pag nagtext na siya, ibababa ko na yung phone para tawagan si kasintahan. Oo, aaminin ko, medyo niloko ko si blogger. Kaya hindi ko na rin pinatagal, matapos ang isang buwan iniwan ko siya.

Pero alam niyo naman ako at si karma. Best friends. Dahil bata pa nga si kasintahan, medyo di pa niya alam ang gusto niya. Kaya pagkatapos ng Pasko noong nakaraang taon, bigla siyang nawala. Naputol ang komunikasyon naming sa isa’t-isa. Matagal na niyang hinihingi noon na maghiwalay kami ng landas, kasi nga naguguluhan siya. Minsan pumapayag ako, pero bumabalik din siya matapos ng ilang araw. Pero pagkatapos ng Pasko, tuluyan siyang nawala. Karma ko sa panloloko kay blogger.

LIGAWAN
Halos tatlong buwan din kaming walang narinig sa isa’t-isa. Paminsan nagmemessage sa ym, pero wala lang. Di na tulad ng dati. Medyo mabigat sa dibdib noong nawala siya, kasi syempre lumalim na yung pagtingin ko sa kanya noon. Hindi man direktang aminin alam ko may nararamdaman na kami noon sa isa’t-isa. Pero hinayaan ko lang, bata pa eh. Di ko dapat ipinipilit ang sarili ko, kasi ako lang naman ang masasaktan. Nasasaktan na nga ako nun eh. Kaya kung mapapansin niyo, medyo madrama ako noong nagsimula ang taon.

Marso, nang muli siyang bumalik at nangulit sa buhay ko. Wala na sila kasing pasok kaya’t nabored at kinausap ulit ako. Pero noong panahon na yun, klarong ang nais lang namin ay maging magkaibigan lang. Napapanindigan naman namin yun. Lalo na siya, dahil tinatawag niya akong weirdo tuwing magsisimula akong maglambing sa kanya.

Hinayaan ko lang, kahit masakit. Tawagin ka ba naman na weirdo. Pero meron talagang pagkakataon na siya naman ang naglalambing. Hinahayaan ko na lang. Ayoko na noong umasa, baka lalo lang akong masaktan. Nung unang beses kasi, sobrang bigat sa pakiramdam, ayoko nang maulit. Hindi ako noon iyakin, pero shet, tuwing umaga na lang bago ako matulog para akong tanga na nagdadrama sa kwarto.

Pero ganun talaga siguro pag mahal mo ang isang tao, kahit gaano mo pilit itago. Kahit gaano mo pilit itanggi, lalabas at lalabas din ang mararamdaman mo.

KUMPLIKADO
Isang araw, nagtext siya. Nagsabing may ginawang kagaguhan. Meron daw nangyari sa kanila ng isa niyang kaibigan. Syempre ako drama king, nasaktan. Nagalit. Walang dahilan alam ko, pero syempre pag nakarinig ka ng ganung kwento sa taong mahal mo, diba masasaktan ka din. Medyo nagsawa na ako na umasa sa kanya. Feeling ko wala naman kaming patutunguhan kaya kinausap ko siya.

Sinabi ko na di ko na kaya. Tinanong ako noon kung kaya kong maghintay, magtiis hanggang sa dumating yung panahon na marealize niya na mahal niya ako. Sinabi ko oo. Na magiging sulit yung paghihintay na yun. Pero noong panahon na iyon, naisip ko di na darating yun. Naghihintay lang ako sa wala. At dapat ko na siyang kalimutan. Nagpaalam ako noong araw din na yun.

May ilang araw din akong hindi nagparamdam. Minsan nagtetext siya, pero di ko pinapansin. Sinasagot ko pero wala na. Ayaw ko na.

HAPPY ENDING?Isang Sabado ng gabi, nililibang ko ang sarili ko dahil nga gusto ko nang makalimot nang nagtext siya. Hindi daw niya ako malimutan. Nahihirapan siya, dahil alam niyang mahal niya ako, pero di niya kayang panindigan. Natatakot siya na kapag dumating ang panahon na handa na siya ay hindi na niya ako mahanap ulit. Sinabi niya gusto niya ako.

Hindi ko natiis, nag-usap kami noong gabing iyon. Nag-iyakan. Naglabas ng sama ng loob. Sinabi ko sa kanya na naiintindihan ko ang sitwasyon niya. Bago siya sa ganitong klase ng relasyon at di ko siya pipilitin na gawin ang hindi niya kaya. Sinabi kong handa naman akong maghintay, basta alam ko lang na mahal niya din ako. Yun yung mahalaga.

Naging kami noong gabi ding iyon.

Naisip naming bakit kailangan pang patagalin. Alam naman namin ang nararamdaman namin sa isa’t-isa. Paninindigan na namin. Hindi naman magbabago yung nararamdaman namin. Wala nang dahilan para itago pa.

Pitong buwan din yun bago naging kami. Ang daming nangyari. Ang daming pinagdaanan. Pero sulit. Sobrang sulit ang lahat. Di kayang ipagpalit ng kahit ano ang kaligayahang nararamdaman namin ngayon.

Minsan nag-aaway kami (actually medyo madalas yun pareho kasi kaming may topak), pero kinakaya namin. Minsan lang kami magkita dahil medyo mahirap pa maghanap ng oras, pero natitiis namin. Minsan nakukulitan kami sa isa’t-isa pero pinapahaba namin ang pasensya namin. Ganun siguro talaga pag mahal mo ang isang tao.

Sabi ko nga, ginagawa ko siyang mas mabuting tao, sa parehong paraan na kinukumpleto niya ako.

************
Sorry, mahabang post. :)

OCTOBER

There's alot of reasons to celebrate this month of October. A lot of reasons to be happy. Let us count the ways:

• This is the start of the richness months (October til January) at work.
• Me and my 'kid' will celebrate our first year of knowing each other this month and we'll celebrate by going out of town. Our first out-of-town trip.
• And we'll be celebrating our 5th month as a couple this month too.
• At work, this month we'll celebrate our first year of going live on our Operating Unit.
• Halloween is just around the corner. If Rudeboy will make good on his word, that means I'm about to meet him.
• October is also 'kid's' birthday month and sembreak. Hopefully we'll see each other more this month.
• Our clique's second baby will be baptized this month. Too bad I don't have money right now, and won't be able to join them.
• I like that it's rainy this season. Makes sleeping easier. I love sleeping.
• I'm excited because Christmas is just around the corner, and I'm not gonna be single this Christmas.
• This month, some balikbayan friends will be staying over. I remember she has this cute kids for sons. I reckon they'd be teenagers now. Can't wait to see how they look these days, I bet they're hot.

CONTEST

Sa susunod na buwan, si Gillboard ay magcecelebrate ng kanyang ikalimang taong anibersaryo sa blogosperyo.

Para maiba naman, nais kong ibalik ang aking pasasalamat sa lahat ng dumaan, nagbasa, nagkumento, nagpakilala at naging mga kaibigan sa pamamagitan ng isang pakulo.

Five years na ako dito, ngayon lang ako magpapakontes. Sana ay suportahan ninyo, medyo ayus naman ang mga ipamimigay ko.

Isang power balance bracelet.

Isang starbucks mug.

Isang starbucks cellphone accessory.

Plus libre lunch pag iclaim na yung price. Pag may maisip pa akong ibang price, update ko kayo.

Simple lang naman ang hihingin ko. Di ko kailangan ng picture o kung ano pa man. Sagutin niyo lang ang tanong na ito:

Ano ang paborito mong post ni Gillboard at bakit?

Sagutin niyo lang sa pamamagitan ng kumento sa post na ito. Isang sagot isang entry. Kung more than one post ang paborito ninyo, paghiwalayin ninyo. The more entries you send, the more chances of winning. Syempre dapat willing din kayo makipagmeet para di masayang yung mga premyo. Minsan ko lang gagawin to kaya sali na!!!

Contest closes October 31 at ang grand draw ay sa anibersaryo mismo ng blog ko.

*********
PS
Pag ang manalo ay malayo sa Maynila, pwede ko naman ipadala sa inyo. Sagot ko na pa-LBC. Pero walang libre lunch.