NASAAN ANG BLADE?

Dahil matagal-tagal na rin akong hindi nag-update sa inyo ng tungkol sa buhay ko. Naisip ko, siguro it's time for me to 'fess up.

***************
A few months ago, medyo masaya ako. Meron akong constant na kausap. Kakulitan. Kakwentuhan.

Hindi naging kami. Di naman kasi pwede. Bata pa siya. Ang laki kasi ng agwat ng edad namin. Hindi naman talaga issue sa amin yun, pero hindi pa panahon.

Pagdaan ng Bagong Taon bigla siyang nawala. Tumigil sa pagreply. Hindi na nakikipagchat. Wala. Pinutol lahat ng means of communication sakin.

Masakit. Hindi dahil nabasted nanaman ako. Sanay na ako dun. Ang masakit yung matapos ng ilang buwan, mapuputol lahat ng nakasanayan mo. Ang kausap bago matulog. Pag gising. Bago magtrabaho. Habang bumibiyahe pauwi. Yung nagkukwento ng mga sobrang corny na joke. Sa tanang buhay never ako nakapaglaro ng song connection sa phone. Sa kanya lang. Ika nga, special siya sa akin. Sobra. May punto pa nga na talagang pinaglaban ko kung anuman ang meron kami, para di mawala. Kulang na lang lumuhod ako sa gitna ng ulan habang sinisigaw ang pangalan niya.

Sometimes we can't help but let our hearts rule over our heads.

Noong panahon na yun sobrang depressed ako. Siguro kung may nakita akong blade, baka may peklat na ngayon ang braso ko. Sobrang nalugmok ako noon. Mababasa ninyo sa plurk at facebook ko. Yung ilan pa nga sa inyo, pinayuhan akong lumayo sa blade at lubid.

Pero tuloy pa rin ang ikot ng mundo. Nawala ang sakit. Nakalimot ako. Natanggap ko rin, na wala siyang naramdaman para sa akin. All we had was an illusion. Gaano man kahirap tanggapin.

Pero every once in awhile kinakamusta niya ako. Nakikibalita. Nagsosorry sa pag-iwan sakin sa ere. Naintindihan ko naman yun. Bata pa nga kasi siya. Hindi pa niya alam kung ano ang gusto niya.

Kagaya kanina, nakapag-usap kami ng masinsinan. And I think we're trying to repair whatever was broken because of what happened.

Sana maayos.

**********
So ayun. Kwento ko lang. Keeping you guys up to date sa aking love life. Na until now is non-existent nanaman.

Masaya naman ako, so wag kayo mag-alala. Di ko kelangan umiwas sa blade o baril o tali o kahit anong matalas na bagay.

It's just minsan malungkot isiping merong mga bagay na sana iba ang naging ending.