WALANG PAHINGA

Walang pahinga itong weekend na lumipas.

BIYERNES
Pagkagaling ko sa 13-hour na shift ko sa trabaho nitong araw na ito, eh naisipan kong sumama sa aking kaibigan sa trabaho na kumain sa Sakura sa Glorietta nung hapon. Kung hindi lang medyo ginto ang pagkain dun, siguro sobra akong matutuwa. Masarap yung pagkain nila. Di ako mahilig kumain sa mga Japanese restaurants, pero yung lugar na yon, panalo ang pagkain. Hindi ako adventurous pagdating sa pagkain, kaya Katsudon lang kinain ko, pero masarap naman siya. Pero yung talagang masarap eh yung tuna sashimi nila. Maanghang siya, pero mmmmmm... sarap!!!

Gabi na ako umuwi noon, napadaan ako sa tindahan ng dibidi, naghahanap ako ng Season 3 ng Ghost Whisperer, kasi naadik ako sa palabas na yun, at yun na lang yung hindi ko pa pinapanuod. At dahil wala yung hinahanap ko na series, naisipan kong bumili ng piratang dibidi (wag niyo akong gagayahin... di ko to gawain). Bumili ako ng Marley & Me, dahil mahilig ako sa mga pelikulang tungkol sa mga hayop (animals ha).

Putang-ina!!! Comedy yung pelikula, pero nung huli umiiyak talaga ako. As in!!! Yung tipong parang gripo yung mata ko sa luhang umaagos, sabay may hikbi-hikbi pa!!! Hindi ko gawain yun sa mga pelikula, pinagtatawanan ko pa yung mga taong ganun, pero shet!!! Umiiyak talaga ako. Matatanggap ko yung maluluha, yun pwede pa, pero hindi eh. Iyak talaga. Bwiset!! Ayaw ko siyang panuorin ulit... nakakadepress!!! Pero in fairness, maganda naman siya.

SABADO
Umaga ng Sabado lang ata talaga ako nakapagpahinga nitong lumipas na dalawang araw. Wala lang tunganga lang. Naghahanda para sa get-together na inorganize ko para sa isang katrabaho na galing sa Japan sa gabi. Text brigade... ganun.

Kinagabihan, pumunta kami sa Metrowalk sa Ortigas, nagdinner sa Yoohoos, nakipagkita sa mga dating kaibigan. Hindi kami sinipot ng taong pinag-organizan namin ng get-together, pero hindi namin yun inalintana. Bakit ba, pwede naman kami mag-enjoy ng wala siya.

At nag-enjoy talaga kami. Hindi sila yung karaniwang kasama ko kapag lumalabas ako, kaya enjoy. Kumustahan, inuman, mahaba-habang kwentuhan. May nakilala kaming mga bagong kaibigan mula sa mundong ginagalawan ng dati kong katrabaho. Nanghila ng mga kaibigang kaladkarin.

Dun lang kami tumambay sa Bargos sa Julia Vargas. Hanggang alas-kwatro ng madaling araw. Sobrang ang saya nung gabing yun. Ang kulit!!!

LINGGO
Hindi ako normally lumalabas kapag Linggo, dahil araw ng pahinga ko yun. Dapat nakahiga lang ako buong araw, lalo pa't alas-singko na ako umuwi kanina. At medyo may hang-over pa rin ako't nasobrahan ako sa quota ko sa beer nung gabi.

Pero tinawagan ako ng kaibigan ko't gusto niyang tumambay lang. So ayun, nagpasundo ako sa kanya't tumambay kami sa Starbucks sa SM Sucat. Mula alas-tres ng hapon hanggang alas-otso ng gabi andun lang kami. Nagkukwentuhan.

Enlightening yung pagkikitang iyon. Medyo matagal-tagal na rin nung huli kaming nagkita. Dalawang taon siguro. Mas lalo kong nakilala yung tao, at natutuwa ako na ang laki na ng pinagbago niya. Dati kasi, noong nagkikita kami, puros problema lang niya yung napag-uusapan namin. Pero ngayon, nakakatuwa na malalaman mo yung ibang side ng pagkatao niya. May pagkapraning din pala. Wise na. Naisip ko, dapat lang at matanda na 'tong taong to.

Pero naappreciate ko yun. Taga Pasig yung tao, pero dinayo niya ang Parañaque para lang tumambay. Considering na merong tampuhan samin noon dahil na rin sa kagaguhan ko. At tsaka, yun ngang reto ko sa kanya ngayon, eh medyo sumablay. Pag magkaibigan talaga ang dalawang tao, kahit ano pang mangyari sa inyo dati, mas malakas pa rin yung pagsasamahan kesa mga kababawang di pinagkasunduan noong nakaraan.

Pinahiram ko sa kanya yung dibidi ng Marley and Me, dahil alam ko mas mababaw ang luha nun. Tingnan ko mamaya kung humagulgol ba yun.

**********

Natutuwa ako sa weekend na 'to. Kung matatandaan niyo, nasabi ko na isa sa dahilan ng pagkalungkot ko, eh iisa lang ang set of friends ko. Well, hindi naman talaga totoo yun, pero kasi minsan naiisip ko, iisa lang yung palagi kong sinasamahan madalas. Hindi sa nagsasawa ako, pero maganda ring malaman na kapag hindi sila available, meron kang ibang mayayaya.

Malamang, tumaba nanaman ako nitong weekend na 'to. Pero para sakin sulit naman kasi kasama ko mga taong gusto kong kasama. Yung tipong walang dinadalang mabigat na problema. Nakakagaan ng loob.

Wala man akong pahinga, nitong nakalipas na mga araw, pero hindi ko nararamdaman na napapagod ako. Ganyan talaga pag nag-eenjoy ka.