KWENTONG CALL CEN'AH

Para icelebrate ang araw ng aking regularisasyon sa aking trabaho naisip kong ilathala ang aking mga karanasan... hindi ganung klaseng karanasan!!! Sa opisina, bilang isang call center agent.

Unang trabaho ko matapos kong magtapos ng pag-aaral sa San Beda ay maging isang Customer Service Associate sa eTelecare noong panahon na isa ito sa pinakamagandang call center sa Pilipinas. Isa akong outbound agent noon, ibig sabihin ako yung isa sa mga pumepeste sa mga araw ng mga Amerikano para magbenta ng telephone lines sa kanila. Pagkatapos kong magsawa sa eTel, lumipat naman ako sa napakaprestihiyosong call center (umaapaw sa sarcasm) na nagngangalang ICT para naman kulitin ang mga Canuck para bumili ng credit card insurance.

CULTURE SHOCK
Dahil nga simula ng pagkabata ko eh galing ako ng all-boys school, nagulat talaga ako dahil sa larangan ng trabahong pinasok ko eh umaapaw ang mga kababaihan. Sobrang dami ng babae at mga nagpapakababae. Pero girls galore talaga sa eTel noon. May makukulit, may mga mahihinhin, may mga babaeng bakla at marami ring tibo. Noon, ang akala ko lang sa tibo eh yung mga mukhang lalake, pero pagtungtong ko sa call center andami kong kilalang tibo na sobrang ganda. As in sana tunay na babae ka na lang. Isa pang ikinagulat ko eh meron ding mga babae na nagpapahawak ng mga dibdib nila sa akin, kasi daw napakamukhang inosente ko daw. Akala lang nila yun.

Hindi lang siyempre sa mga babae ako naculture shock, pero pati na rin sa trabaho ko. Noong nasa kolehiyo ako, ang pinakaayaw ko na klase namin eh yung sales. Dahil nga likas na mahiyain ako, sabi ko ang pagbebenta ng kung anu-ano eh hindi para sakin. Pero sadyang mapaglaro ang tadhana at doon ako inilagay ni Lord, o nung tarantadong taga-HR na nagrekumenda sa akin para magtrabaho sa kumpanya nila. Sa final interview ko sa eTelecare, ang final question sa akin: HOW MANY LIGHTBULBS DO YOU THINK ARE THERE IN THE PHILIPPINES? Anung klaseng kalokohan naman yan diba?

HELLO CUSTOMERS
Anyway, balik sa trabaho. Kaya siguro sanay na akong nirereject ngayon ng mga nililigawan ko eh dahil namanhid nako dahil ilang taon ko ring ininda ang malutong na NO, I'M NOT INTERESTED ng aking mga customer. Minsan may kasama pang FUCK YOU o PAKKKYU (pag Vietnamese) ang kanilang pandededma. Naaalala ko pa yung una kong irate customer, lola na kaboses ni Minnie Mouse. Noong mga panahon na yun, feeling ko ang mga matatandang customer ko ang mga pinakamadaling utuin so uber pabibo at rapport ako kay lola. Sabay pagkatapos kong magpitch, sinabihan akong "WHY DON'T YOU TAKE THAT PHONE AND SHOVE IT UP YOUR ASS!!!"

Tapos meron ding mga mga panahon na ang mga nakakausap ko eh nasa gitna ng kanilang pagtatalik sa kung kanino man. "WHAT THE FUCK MAN, I'M IN THE MIDDLE OF FUCKING MY WIFE HERE..." hindi niya binaba yung phone, kaya dinig na dinig ko ang kanilang halinhinan. At dahil papansin ako noon, inispeaker ko sila habang ginagawa nila yung kanilang paglalaro ng adult version ng bahay-bahayan.

Aliw din ako noon, kasi maaari kang gumamit ng call name. Dahil isa akong malaking geek, eh ang call name ko ay Sam Fisher (bida sa larong Splinter Cell). Tapos kapag bilog ang buwan, ginagamit ko rin ang mga alyas na Peter Parker, Clark Kent, Benjamin Barry, Bruce Banner at Agaton Muhlach.

BENTADOR
Medyo matagal-tagal ding panahon bago ako naging isang ganap na bentador. Dumaan ako sa panahon ng depresyon dahil sa isang linggo 1 o 2 lang ang benta ko, sabay ang mga kasabayan ko ay 40 o 50 ang mga nauto. Pag minamalas pa, kapag nakipagpalit ako sa mga teammates ko para bentahan nila ako, madalas ako pa nakakabenta para sa kanila. Hay. Inaaway ko noon yung anak ni Rio Locsin dahil feeling ko lahat ng tinatransfer ko na dapat na sale, pag napunta sa kanya eh nalalaglag. Kahit na maganda siya at kras na kras ko noon eh pag nakikita ko naghahalong paninigas at poot ang nararamdaman ko sa kanya.

Merong mga araw na lumuluhod talaga ako sa customers ko para lang umoo sila sa inooffer ko. "Mr. Smith, if you could only see me now, I'm on my knees begging you to try this out sir. Please!" ang drama noh? Nakalibing na yang Gillboard na gumawa niyan ngayon. Pero dun sa pangalawa kong trabaho, medyo magaling nako.

SLEEPY MOMENTS
Di maiiwasan sa trabahong ito, dahil baligtad ang mundo ng mga katulad ko, na minsan ay tamaan ng antok habang nasa trabaho.

"and as a valued customer Mr. Customer, we will send you a brown death package..."
"Hello, Mr. Smith, my name is Gillboard and I thank you."
"I understand that you're not interested Ms. Customer... ... ... nyum nyum nyum... ... ... hay... ..." recorded ng QA yan.

Sino bang mag-aakala na balang araw eh nagkaroon ng pagkakataon yan na maging Operations Supervisor?

**********

Ngapala, ngayon ko lang nalaman, ako po ay nominado ni kaibigang ronturon bilang isa sa maaaring gawin niyang featured blog for February. Gusto ko lang sabihin ay isang MARAMING SALAMAT!!! Di naman sakin mahalaga ang mapansin at mabigyan ng parangal, pero nakakataba ng puso ang maging isa sa nominado. Nakakatuwa lang na malaman na may nagbabasa sa mga sinusulat ko, kahit na walang kagarbo-garbo nitong mumunting blog ko. =)

Kung may bumoto man, eh ako po ay nagpapasalamat din sa inyong suporta!!! Thank you.