DAHIL WALANG MAISIP... TAGGED

Kahapon pa ako nag-iisip ng maisusulat sa blog na ito, pero wala talagang pumapasok. Gusto ko isulat yung tungkol sa susunod na Featured Friend ko, pero puros kabastusan ang nasa utak ko. Napuno ko na rin pala ang listahan ng paborito kong guy flicks para sa Top Films ko, kaya lang, nakakatamad maghanap ng mga litrato. At dahil nasa tabi ko ang banyagang boss ko, tagalog lang ang pwede kong isulat. Akala niyo sasabihin ko na di ako pwede mag-internet noh? Makapal lang talaga mukha ko... I love my job!!!

Kaya ngayon ay papatulan ko ang tag na pinadala sa akin ni ate utakmunggo (visit niyo pala site niya kung gusto niyo maaliw)... Naks kung magplugging, akala mo madaming readers. bwahahahaha!!!

Anyway, at dahil gusto ko namang magkalaman ng bago ang blog ko kahit papaano, ayun nga sasagutin ko yung tag niya. Wag kayo mag-alala mukhang mas mahaba pa ang intro ko kesa dun sa sagot mismo.

NEAR DEATH EXPERIENCE

Obvious naman siguro na wala pa ako masyadong seryosong ganitong kaganapan sa buhay ko. Kasi kung meron man, malamang di na masama ang ugali ko. Ika nga nila eh near-death experiences are life changing ones.

Sa tanang buhay ko, isang beses pa lang ako namalagi sa ospital. Noong Grade 3 ako, dahil sumuka ako nang maamoy ko ang lola kong minsan lang sa isang linggo kung maligo (I love you lola!!! mwahugz!!!). Simpleng lagnat lang daw ang sakit ko noon. Ayus lang, nakalibre ako ng Chocolait, na madalas noon ay binibili lang sakin pag bertday ko.

Sa alaala ko, isang beses lang talaga ako natakot na muntik kunin ni Lord. Bata pa ako noon, at sikat na sikat pa ang Puerto Azul. Summer vacation yun, tapos isinama ako ng kapitbahay namin dun matapos nila akong dalhin sa Matabungkay. Behave na bata daw kasi ako noon.

Nagsushooting noon sina Gabby Concepcion at Snooky Serna ng Bukas Sisikat Din Ang Araw para sa Regal Films. At dahil, ngayon lang nakakita ng artista, yung mga kapitbahay namin eh nagmamadaling pumunta kung saan ang shooting. At dahil medyo malayo ang lalakarin, naisip ng magaling na kapitbahay namin na bumaba dun sa may bangin para mas mabilis na makarating, ako naman si utu-uto sa kanya sumama.

Ayun, nadulas ako at tuluy-tuloy na bumagsak sa baba. Siguro mga 2 minuto rin akong knocked out nun. Nabagok ulo ko. Pero generally, okay naman daw. Ngayon ko lang narealize, kaya siguro di nako matalino nung grade school eh dahil nadamage ang utak ko.

Nagkasugat ako ng malaki sa mukha dahil dun. Yung tipong parang yung mukha ni Heart Evangelista dun sa teleserye niya dati. 1/4 ng mukha ko, nabalutan ng peklat. Ngayon ko lang narealize, eto siguro ang dahilan kung bakit di ako masyadong kagwapuhan ngayon. Konti lang. Feeling ko nga noon, nang makita ako ni Snooky, medyo natakot siya sa akin. O nandiri. Ewan.

Yun lang. Sa awa ng Diyos, di na yun nasundan. At sana hindi na masundan pa.

Hmmm... sino kaya itatag ko dito? Alam ko na, kasi napansin ko, noong nakaraang mga araw, wala rin maisip itong tao na ito na isulat, kaya gumawa ng fairy tale... si manikang papel... you're tagged!!!