MGA ARAL SA PAGBABLOG

Medyo matagal na rin pala akong nagsusulat dito sa blog na ito. Limang taon pagsapit ng Nobyembre. Medyo inuugat na kung tutuusin, pero medyo baguhan pa rin sa ilang aspeto. Marami pa ring natutunan na bago sa paglipas ng mga araw.

Sa loob ng halos limang taon, marami nang dumaan dito sa blog na 'to at naging kaibigan online, pero hindi na nagpaparamdam. Nagsara ng blog. Nagtampo. Nakalimot. Nainis. Nagsawa... Actually, wala tong kinalaman sa post, pero nakakatamad nang burahin.

Ang gusto ko talagang isulat eh yung mga natutunan ko sa pagsusulat dito, at paglilibut-libot sa mundong ilang taon ko nang pinagkakaabalahan.

• Mahirap magjudge ng isang blogger, dahil kadalasan iba ang personalidad nila sa labas ng kanilang pinagsusulatan. Magugulat ka na lang na iba pala ang ugali ng mga ito kumpara sa mga nababasa mo.
• Ang pagsusulat ay mahirap iwan, lalo na kung ito talaga ang hilig mo. Ilang beses mo mang tangkaing iwan ito, pero "once a blogger, always a blogger."
• Hindi kailangan ng kung anu-anong pautot para mapansin ng ibang tao. Kung may taglay ka talagang talento sa pagsusulat o pagkiliti sa mga mambabasa mo, kusa silang lalapit sa'yo. Di mo kailangang gumawa ng kung anu-anong pakulo. In the end, kaya ka binabalikan dahil sa mga sinusulat mo at hindi sa kung anong award, tag, papremyo o kung anuman na ipinamimigay mo.
• Isa ring epektibong paraan sa pakikitungo ang pagiging blog hopper. Dahil iba-iba ang personalidad ng mga manunulat. Merong pikon. Matampuhin. Madrama. Bastos. Isip bata. Mayabang. Tanggapin mo na lang ang pagkatao nila, kundi sasakit lang ang ulo mo. Option mo namang wag silang bisitahin o wag pansinin kung ayaw mo.
• Posible yung makakakilala ka ng magkakagusto sa'yo dahil sa mga sinusulat mo. Basta kung magkatuluyan kayo wag kang manggago. Para kung sakali mang maghiwalay kayo, eh walang masasabing masama sa'yo yung ibang tao.
• Madaling mahuli kung sino yung mga hindi nagbabasa ng mga sinusulat at kumukumento for the sake of comments lang. Trust me.
• Kung balak mong ilabas lahat ng gusto mong sabihin, kelangan tanggapin mo na hindi lahat ng tao ay maaaring sumang-ayon sa mga sasabihin mo. Maging bukas sa kritisismo. Dahil dun tayo matututo. Kung may sarili kang paninindigan, ayos lang, wala rin namang masama kung paminsan makikinig ka sa payo ng iba, diba?
• At kung hindi ka naman sang-ayon minsan sa sasabihin ng iba, kung sasagot ka kailangan mong maging careful sa sasabihin mo. Madaling mamisinterpret ang iyong sasabihin dahil hindi madaling maramdaman ang emosyon kapag ito'y sinusulat, kumpara kung ito'y sinasabi. At kung wala ka rin namang magandang sasabihin, sarilinin mo na lang. Mahirap yung may natatapakan kang ibang tao.
• Kung isa kang blogger na naghahanap ng maaaring ibigin sa medium na ito, payong kaibigan lang, wag ka masyado magkwento tungkol sa mga karanasang kamunduhan mo. Parang nilalaglag mo lang ang sarili mo. Paano ka nga naman mamahalin ng isang tao, kung alam nilang natikman at napagpasapasahan ka ng kung sinu-sino.
• Ang pinakamasayang reward sa pagbablog ay ang makakilala ng mga tunay na kaibigan na tatanggapin ka inspite ng mga katarantaduhang pinagsusulat mo sa tahanan mo. At kung makakakilala ka nang mga taong ganito, wag mo na pakakawalan yun. Tunay na kaibigan yung mga yon.

Muli, ito'y aking mga opinyon lamang. Kung may masasaktan o tatamaan, hindi ito sinasadya. At kung tinamaan kayo, wag kayo umamin, kasi hindi lang kayo ang nagbabasa nito. Malalaman pa ng mas maraming tao kung may ugali kayo. Hehehe

Peace...