LAGLAGAN NA

Tutal naman hindi lahat ng nagbabasa nito ay nakakakilala sa akin sa personal, naisip kong ilaglag ang sarili ko. Wala lang. Tutal kilala niyo na naman halos ang buong pagkatao ko, at malamang nabasa na ninyo halos lahat ng ililista ko. Isang bagsakan na lang, ilalaglag ko na ang sarili ko dito.

Tamad kasi ako magcompose ng post, kaya pinagtiyagaan kong magbackread at kunin lahat ng kalaglag-laglag na mga rebelasyon ko sa blog na ito.

• Noong bata ako, boses babae akong kumanta. Children's Choir ako at soprano noon. Pero nakick-out ako pagdating ng Grade 5, kasi naging baritone na.
• Sinubukan ko makipagflirt sa babae nitong taon sa may Starbucks. Nilayuan niya ako, di pa man din ako nagsisimula.
• Minsan na akong inindian ng mga kadate ko. Ang sakit sa ego.
• Na-ban ako sa isang building sa Makati. Meron kasi akong naapplyan dati na Marketing job daw (pero ang trabaho talaga ay maglibot sa mga building sa Makati para mag-offer ng discount cards sa isang kainan). Nahuli kami ng guard, kaya kinunan kami ng pichur at naban doon. Di ko tinanggap yung trabaho.
• Para magpa-impress sa mga kaibigan noon, sinabi kong pinsan ko si Carlos Agassi. Looking back, bad decision kasi jologs siya. Kahit ngayon pag naaalala ko, nandidiri ako sa pinaggagagawa ko.
• Noong bata ulit ako, may pagkapatay-gutom at klepto ako. Ninanakawan ko ng tikim yung ulam ng kapitbahay ko pag hindi sila nakatingin.
• Noong single pa ako, pag wala talaga akong magawa, nagdadial pa rin ako ng random numbers sa telepono (hindi cellphone). Umaasang magkakaroon ng kaphonepal. One time, may nadial akong may caller id. Tinawagan ako't nagbantang isusumbong daw ako sa tito niyang NBI.
• Bobo talaga ako sa Math. Noong Grade 5 ako, kailangan ko pa ng tutor para maintindihan kung paano magconvert ng fraction sa decimals. Hanggang ngayon di ko pa rin naiintindihan.
• Noong bata pa ako, may pagbabadya na ako sa aking preference. Naaalala kong nagkukwento ang nanay ko na hilig ko daw isuot noon ang bra niya.
• Nasipa ko yung nurse ko noong nagpatuli ako.

Tama na yan. Wala na talaga akong kahihiyan. Pero, nakakahiya man, lahat yan kailangan pagdaanan para makarating kung nasaan ako ngayon. Kung alam niyo lang kung gaano kataas ang balahibo ko habang sinusulat ang post na ito. Wala na ata akong maipapamukha dito.

Kayo naman, may ilalaglag ba kayo sa sarili niyo?