MAIIKLING MGA KWENTO

Dahil medyo nabawasan ang pagkalalake ko dun sa huling post (na hanggang ngayon ay kinikilig pa rin ako), medyo ililihis ko muna ang aking mga kwento ngayon.

Mabilisan lang. Walang kilig-kilig muna. Baka isipin niyo bading ako. Hehehehe

***********
Noong nakaraang linggo ay anim na araw ang bakasyon ko.

Akala ko makakatipid ako, isang malaking pagkakamali. Mas lalo akong napagastos. Yung akala kong matitipid ko sa isang linggong pahinga, eh ang ginastos ko ay parang nagtrabaho ako ng tatlong linggo.

Madami naman akong napanuod. Eto ang pellet reviews ko.

Saw VII: Bayolente sana, kaya lang di naman pinakita yung mga nakakadiring part. Nambitin lang. Walang kwenta. 6/10

My Amnesia Girl: Maganda sana. Kung hindi lang dinagdagan ng sampung minuto yung ending. Pero nakakakilig siya. Nakakatuwa si JLC at Toni. 8.5/10

Unstoppable: Maingay. Isa lang yung namatay. Pero medyo maganda naman siya kesa Saw. 7.5/10

Takers: The best movie… para matulog. 5.5/10

***********
Noong nakaraang weekend din, ay may nameet akong dalawang low profile bloggers. Wala lang.

Si RF, na balikbayan mula Amerika. Natutuwa ako sa mga kwento niya, at bilib ako sa kanya dahil kinaya niyang mamuhay ng mag-isa malayo sa mga kamag-anak, mga kaibigan, at sa sibilisasyon.

Nakakatuwa dahil ang aliw ng mga kwento niya. Mantakin mong, dun pa siya natutong magbisikleta. Tinuruan siya ng asawa ng boss niya. At pumunta siya sa Amerika para magtrabaho ng night shift. Kunsabagay, kung dito sa Pilipinas yun, malamang dayshift ang trabaho niya.

At ang pinakagusto ko sa meet-up na iyon, ay dahil binigay niya sa akin yung hiningi kong pasalubong sa kanya mula Amerika. Hehehe. Thank you RF sa maagang pamasko!!!

Si Boris naman yung isang nakilala ko noong Sabado na nanggaling pa ng Quezon. Niclaim niya yung kalahati ng napanalunan niya sa pacontest ko (kasi di pa dumarating yung order ko na power balance) kaya free lunch muna. Yung sa ibang mga nanalo, iemail ko kayo or imessage ko sa facebook kung kelan.

Naaliw din ako sa kanya dahil ang pino niyang magtagalog. Yung tipong, ako’y nagagayak na ika’y makilala. Wala nang nagsasalita ng ganyan ngayon. Tapos pinakita niya ang kanyang mga doodles. Pero mas naging interesado ako sa mga kumento sa mga doodles na yun. Sino si monkey?! Yiiiiiiiii.

***********
Tapos kahapon, habang nag-iinternet ako. Lumapit ang nanay ko.

Nanay: Anak, ano yung twitter. Meron daw kasi si Ate ano mo…
Ako: Wag mo sabihin gusto mong mag-open ng twitter?
Nanay: Di naman. Gusto ko lang makita kung ano yun.
Ako: Weh, pasimple ka pa. Wala nga ako nun. Baka bukas lang malaman ko meron ka na niyan.
Nanay: Parang facebook ba yan? Kasi, kung ganun, iopen mo naman ako…
Ako: Ayoko. Wala nga ako nun.
Nanay: Sige na nga, kay ate ano mo na lang ako magpapaturo.

UPDATE:
Kinamusta ko kanina si nanay tungkol sa twitter. Ayaw na daw niya. Di siya natuwa dahil wala naman daw mga pictures gaya ng sa facebook. Tamad kasi yun magbasa. Puros pictures lang tinitingnan.

***********
Magpapasko na pala.

Disyembre na bukas.

May regalo na ba kayo sa akin? :P