MULA SA YEARBOOK

Noong high school ako, ang hula sa akin sa yearbook, ay magiging sikat na author ako. Nakapagsulat daw ako ng best selling novel na pinamagatang “Alikabok sa Ilalim ng Karagatan” (di ko maalala yung English title, pero ganyan yung idea). Sino ba mag-aakalang pagkatapos ng labing-isang taon ay magkakatotoo yung isang bahagi ng hula sa akin noong high school. Na magiging sikat ako!!!










Pasensya na, tinamaan lang ng kidlat.

Hindi ko naman pinangarap na maging sikat na manunulat noon. Yun lang yung hula nila sa akin kasi noon, ginawan ko ng epiko yung buong klase namin. Sumikat yung kwento ng isang linggo kasi medyo nakakatawa naman ito kahit papaano.

Bakit ba ako napapaisip ng ganito? Medyo matanda nako para dumaan sa quarter life crisis at ang bata ko pa para magkaroon ng mid-life crisis. Sumagi lang ito sa isip ko dahil sa Disyembre ay magkakaroon ang batch naming ng high school reunion.

Wala sa plano kong sumali dito dahil nung huling pumunta ako, na out-of-place talaga ako. Hindi ko close kasi yung mga sumipot at yung mga kaibigan ko naman, umuwi nang maaga. Napachip-in pa ako ng 500, eh isang bote ng beer lang naman yung tinira sa akin. Kaya ayoko na. Hindi rin naman talaga ako nag-enjoy noong high school ako. Hindi masyado.

• Wala akong masyadong mga kaibigan noon. Konti lang, nilalapastangan pa ako.
• Hindi ako sikat noon. Hindi ako matalino. Hindi ako gwapo. Hindi ako star.
• Puros Math and subject namin noong high school. At kung di Math ang homework, History naman kung saan kelangan i-rewrite yung buong History book with matching colors at drawings.
• Noong mga panahon na natututo na sa mga makamundong Gawain ang mga kaklase ko, ayun nasa kwarto pa rin ako’t nagsasariling sikap (except nung 3rd year noong nagka gelpren ako).
• Matatalino man ang mga katabi ko, ang damot ng marami sa kanila pagdating ng mga test. Ayaw magpakopya.
• Halos lahat ng mga kaklase ko, may computer na noon, tapos ako nagsisimula pa lang mag-aral gumamit ng typewriter (at least dun ako natutong magtype ng mabilis).
• Nabarkada ako noon sa mga emo.
• Tapos sabayan mo pang magkaroon ng mga aktibistang guro bawat taon. Yung mga nang-aaway talaga. Yung ibabagsak ka dahil trip niya lang. Yung mga sikat ang caricature (sinungayan o nagbubuga ng apoy) sa yearbook.
• Puros Math ang mga subject namin noong high school.
• At di ka makasali sa mga sikat na clubs gaya ng Math Club, Teatro, Speech Club dahil may mga admission exam o audition. Mapipilitan ka tuloy sumali sa Eucharistic Chrusade (religion club).
  

Natatawa lang ako nang maalala ko yung isinulat na write-up sa akin sa yearbook na magiging manunulat daw ako. Siguro nga, noon pa lang ito na ang nakahiligan ko. Pero paano kaya kung talagang yun yung hinabol kong larangan noong nagkolehiyo ako? Magiging sikat na manunulat kaya talaga ako, o sadyang sikat lang?