DAHIL MAGPAPASKO NA

Ang pag-uusapan natin dito ay UTANG.

Opo. Utang.

Hindi ko alam kung bakit hindi ako matuto-tuto. Ilang beses na akong hindi nababayaran ng mga tao, pero hindi ko pa rin mapigilan ang sarili kong hindi magpahiram sa nangangailangan.

Hindi naman sa masama ang loob ko kapag may pinapautang ako. Kung meron namang extra, bakit ko ipagdadamot diba. Ang ikinakukulo ng dugo ko, eh kapag mahirap nang maningil.

Hindi ako mahirap utangan, yung mga di ko nga kilala ng personal (sa blog lang) nakakautang sakin. Kahit pa nagtatago na sila matapos mo silang pahiramin. Uy chismis!!! Anyway, ang nakakasama lang talaga ng loob yung tipong mangangako na sa ganitong araw ka babayaran, mag-ooffer pa ng interes, pero pagdating ng araw na yon, wala na. Wala kang maririnig ni ha ni ho.

Ayos lang naman sakin kung humingi ka ng dispensa dahil madedelay, pero yung totally hindi ka papansinin. Ang hirap ng mga taong ito singilin.

Iniisip ko ilan na ba ang hindi nagbayad sakin? Siguro kung iipunin lahat yun, may mga sampung libo na in total yung napahiram ko pero hindi na naibalik sakin.

Nandyan yung nanghiram ng isang libo, pagkatapos kinabukasan nag AWOL sa trabaho.

Andyan yung MGA nanghiram mula probinsya (partida pinaghanap pako ng mga yun ng Western Union o Lhuillier sa Makati) para lang ipadala yung ipapahiram, tapos ayun, strangers na.

Nariyan din yung talagang lumuhod pa sa harap ko para humiram ng limang daan tapos di na namamansin sa opisina.

Ewan ko kung paano ako nauto nung saleslady sa dating binibilhan ko ng comics, na nanghiram 2 linggo bago nagsara yung nasabing tindahan.

Ang sakit sa ulo.

Merry Christmas mga kapwa ko blogero!!!