KWENTONG MICHAEL JACKSON

December 1996: Buong araw excited ang mga kaklase ko dahil alam nilang darating sa ospital sa tabi ng paaralan namin si Michael Jackson. May bibisitang international na star sa may amin at lahat kami ay may pagkakataon na makita siya. Hindi na namin kailangan pang lumabas ng Pilipinas makakita lang ng artista.

Halos lahat sa amin excited baka daw dumaan siya sa school namin kasi nga all boys kami, alam naman ng lahat na mahilig si Jacko sa mga little boys. Naaalala ko, noong mga panahon na iyon, tinatakot namin yung mga maliliit na mga batang tinututoran namin na ibibigay sila kay Michael Jackson kapag hindi nila tinapos yung homework nila.

Alas tres ng hapon, uwian. Paglabas ko ng campus sinalubong ako ng sobrang dami ng tao. Huling nakita kong napuno ang La Huerta Parañaque eh nung pumunta ang ilang Ms. Universe contestant sa may school namin para manuod ng komedya o sagala ba yun. Akala mo may EDSA Dos sa bayan namin sa sobrang dami ng tao. Hindi pa dumarating si Michael Jackson noon, marami nang tv crew na nakaparada sa amin. May mga artistang isa-isang dumarating. Si Mayor Joey Marquez paikut-ikot sa kalsada may kausap sa malaking cellphone niya noon o walkie-talkie ba yon.

Bawat artistang dumating, ang mga tao nagsisigawan. "Si Janice de Belen!!! aaaaah" "Si John Estrada!!! Eeeeeh" "Si Loren Legarda!!! Oooooh" "Yung anak ni Janice kay Aga!!! Ba't ang panget?!"

Alas tres y medya ata ng hapon yon nang dumating ang puting van na sinasakyan ni Michael. Umingay ang paligid. Lahat ng tao nagsisigawan. "Andyan na si MJ!!!" "I love you Michael!!!" "Michael Jacksooooon!!!" "Michael ibalik mo ang anak ko!!!" Nagtitilian ang mga kapitbahay naming mga Paulinian. Lalong sumikip ang paligid. Lumabas na lahat ng mga tao sa palengke. Kahit yung mga guro namin na hindi pa tapos ang mga klase tumungo sa tapat ng Parañaque Community Hospital (nakalimutan ko na yung pangalan ng ospital sa tabi ng school namin).

Nakapula yatang polo si MJ nun. Yung usual na get-up niya. Noong una, hindi ko nasulyapan ang singer. Pumasok agad sa ospital yun. Kasama niya pa nga ata si Loren Legarda nun. Tapos ilang saglit pa, nakita ng lahat si Michael sa may bintana ng ospital ito, at kumaway sa aming lahat. Parang napakalakas na kulog ang sigawan ng mga tao. Lahat ng tao sumisigaw na ng Michael!!!

Wala pa yatang 30 minuto ang inilagi ni Michael doon. Umalis din siya agad. Noong hapong iyon, lahat ng tao siya lang ang pinag-uusapan. May naguwgwapuhan sa kanya. May nagsasabing parang multo siya sa kaputian. May mga nanghihinayang na hindi nila nakita. Meron ding mangilan-ngilan na nagyayabang at nahawakan daw nila yung sinakyan ni Michael. May iba ding mga gago sa school namin na nagsabing di daw sila pinansin ni Michael nung kinindatan nila ang singer.

Mga limang segundo ko lang atang nasulyapan ang mang-aawit. Nakalimutan ko na ngang nangyari yun.

Naalala ko lang ulit kanina. Alas syete, kakagaling ko lang ng lunch. Lahat ng andito sa opisina nakatutok sa TMZ.com. Patay na daw si Michael Jackson. Heart attack daw.

Paalam Michael Jackson.

**********

Photo courtesy of mjismagic.